Kerst 2013 zit er voor ons alweer op en we hebben er met z’n allen van genoten. Beide dagen hebben we heerlijk met het gezin gezellig gegourmet en het uitpakken van de cadeaus mocht natuurlijk niet ontbreken. Dit jaar hadden we ervoor gekozen de kerstcadeaus pas op kerstnacht onder de kerstboom te zetten. Zo lijkt het net of de kerstman een bezoekje gebracht heeft. Voor de kinderen was op kerstochtend het wakker worden en het zien van de vele pakjes onder de kerstboom een verrassing en een superleuke ervaring. En vol ongeduld werd er steeds maar weer gevraagd of de pakjes opengemaakt mochten worden.

Overtuigd dat onze kinderen hun cadeautjes, die wij aan de hand van hun verlanglijstjes of geheel op eigen initiatief zorgvuldig uitgezocht hadden, stuk voor stuk leuk zouden vinden, gingen ze na het gourmetten aan de slag. De hele dag hadden ze ernaar uitgekeken en eindelijk was het dan zover. Vijf blije gezichten omringd door stapels inpakpapier zag ik om me heen. Ook dochterlief van bijna vier jaar straalde van oor tot oor. Aan haar blijdschap kwam echter abrupt een einde toen zij haar grootste pakje opende en vol ongeloof naar de inhoud keek.

Dat dochterlief ons vaak versteld doet staan is geen uitzondering. Als het niet met haar uitspraken is, dan is het wel met haar gedrag. Zichzelf overtreffen, daar is zij ook goed in, zo ook tijdens het uitpakken van haar cadeaus. Vol ongeloof staarde dochterlief enkele seconden naar de inhoud van het pakje. Een donkergekleurde newborn babypop met een plassertje pronkte in haar handen, maar aan het gezichtje van dochterlief konden we aflezen dat ze niet onder de indruk was. ‘Ben je er blij mee?’, vroeg papa aan haar waarop dochterlief volmondig ‘nee’ riep. Verbaasd vroeg ik maar waarom ze met de pop niet blij mee is. Duidelijk ontevreden opende dochterlief haar mond. ‘Ik wil deze niet hebben’. Ik besloot om maar door te vragen met nogmaals een ‘waarom?’ waarop dochterlief wijs antwoordde: ‘Ik heb al veel in de speelgoedbak.’ Daar had mama niets op terug te zeggen, want feit is dat mijn kleine maar wijze dame groot gelijk heeft. In de speelgoedbak liggen welgeteld zes babybornpoppen, maar met slechts enkele wordt gespeeld.

Uiteindelijk is het niet de newborn babypop die, zoals verwacht, een glimlach op het gezicht van dochterlief toverde maar een barbiepop van Winxclub. Achteraf bekeken besef ik dat het om deze mama zelf draaide. Ik wilde de pop zelf graag (voor dochterlief) hebben en niet zij. Zodra ik het bonnetje gevonden heb gaat de pop regelrecht naar de winkel terug en mag dochterlief zelf iets anders uitzoeken.