Column – Moederzorgen Columns Headlines by Redactie MommyOnline - Ik heb een hele fijne leuke jeugd gehad, met fantastische ouders, die nog steeds erg gelukkig met elkaar zijn. Ik ben enig kind en heb een hele hechte band met hen. Als ik op mijn jeugd terug kijk dan voel ik heel veel liefde, warmte en genegenheid, vertrouwen, steun, positiviteit en veiligheid. Zoals ik mijzelf vroeger thuis als kind bij mijn ouders altijd gevoeld heb, dat wens ik ook mijn kind toe. Ik hoop dat hij, als hij later groot is, ook op zo’n manier op zijn jeugd kan terugkijken. Er is eigenlijk geen reden om aan te nemen dat dat niet zo zal zijn. Aan ons als ouders zal het niet liggen. Ik hoop alleen dat de wereld om ons heen, of eigenlijk, andere personen en de maatschappij, hem zullen sparen. Geen gevaar, geen gepest, geen terreur, geen zinloos geweld, geen sexueel geweld, geen mishandelingen, geen berovingen, geen drugs of andere verslavingen, geen … nou ja … en nog veel meer, te veel om op te noemen waar je je als moeder, of dat nou van een zoon of een dochter is, druk om kan maken. Nou denk ik vaak genoeg aan vroeger maar sinds ik moeder ben komt mijn eigen jeugd bijna dagelijks naar boven. Bij bepaalde situaties, hoe deden wij dat vroeger, wat dacht ik dan, hoe reageerde ik als kind op dingen, wat waren mijn fantasietjes, mijn favoriete spelletjes, waar speelde ik vroeger graag mee. Waar werd ik boos om, waar maakte ik me zorgen om. Hoe deden mijn ouders dat. Zij waren nog zo jong toen ze mij kregen. 21 en 24. Ik was 35 toen mijn zoon geboren werd. Al bijna een leven achter de rug en toch wat onzeker of ik mentaal wel klaar was voor een kind. Van onzekerheid bij mijn ouders heb ik nooit wat gemerkt. Ze waren het wel misschien maar ik wist het niet. Voor mij waren (en zijn) ze de rotsen in de branding. Nu ben ik 42, niet heel erg onzeker maar ook niet heel erg zeker en knaagt er een zorgelijkheid hier en daar. Waarschijnlijk heb ik op deze leeftijd al te veel gezien en gehoord, weet al te veel van alle gevaren in de grote boze wereld en doorzie al zoveel in het leven dat ik me nu te veel zorgen maak om van alles. Ik hoop van harte dat mijn zoon later met net zulke warme gevoelens terugkijkt op zijn jeugd als ik dat nu doe. Geschreven door: MamaJo, moeder van een zoon van 7, zelf 42 jaar oud en getrouwd met man. Stiefloeder van twee meiden van 16 en 18. Vrouwtje van een oude poes en een jonge hond. Blogt op haar eigen blog “Home is where the magic happens”. Share on Facebook Share Share on TwitterTweet Share on Pinterest Share Share on LinkedIn Share Share on Digg Share
Zou dat het zijn? Ik was 26 toen ik mijn dochter kreeg en sindsdien ook altijd bezorgd. Misschien komt dat weer door mijn vroegere werk
Wat mooi geschreven! Persoonlijk denk ik niet dat het met leeftijd te maken heeft en dat je wellicht veel van de wereld gezien hebt. Zodra je moeder bent en zo ontzettend veel van je kindje houd ontwikkel je automatisch angsten. Ze maken enorm veel bij je los. Want wat moet je zonder je kindje beginnen? Het is een angst dat ieder ouder heeft, een kind te moeten verliezen. We bidden allemaal dat onze kinderen bespaard zullen blijven en later op een fijne jeugd kunnen terugkijken.
Mijn ouders waren nog jonger dan jouw ouders en ik weet van hun verhalen dat ze zeker wel onzeker waren. Ze hadden misschien niet veel gezien vd wereld maar juist daarom misschien. Kunnen we het wel aan, zijn we wel geschikt? Ach dezelfde twijfels en onzekerheden heb ik nu ook… En mijn gup moet nog geboren worden. Weet alleen wel door mijn eigen ervaringen.. zolang een kind de liefde en steun blijft ontvangen van ouders, familie en vrienden dan kan de maatschappij daar weinig tegen doen, hoe slecht dan ook. Heb genoeg meegemaakt maar overal bovenop gekrabbeld!
Wat een leuk stuk om te lezen, Zelf denk ik ook niet dat het met leeftijd te maken heeft Elke ouder heeft angsten of is bezorgd heel normaal en elk kind krijgt met situaties te maken leuk al dan niet leuk, als je als ouders altijd maar klaarstaat voor je kind dat is iets wat niet altijd gebeurt. Zolang de thuisbasis maar goed zit dat is heel belangrijk.
