Wat een geauwehoeâhr. Dat is Haags voor: wat een geouwehoer. Ik doel op de ‘Nuclear Security Summit’ die  vandaag begint en tot en met dinsdag duurt. In duh Haag. Den Haag dus. Er komen dan een heleboel best wel belangrijke mensen bij elkaar en die gaan met z’n allen praten over nucleair terrorisme. Iets met kernwapens en radioactieve stoffen enzo. En dat we dat de wereld uit willen hebben. Mooi streven.

In mijn wereld (wonderland) zou een vergadering van een hoop belangrijke mensen uit diverse landen er als volgt uitzien: bij aankomst op Schiphol koopt men een retourtje Den Haag, stapt aldaar op tram 1 richting Scheveningen, checkt uit bij halte World Forum en wandelt kalmpjes aan naar het congrescentrum. Na een legitimatiecheck (wel even controleren of we te maken hebben met de echte meneer Obama) wordt men ontvangen met een kopje koffie dan wel thee en ach, waarom ook niet, een flink stuk Haagsche Kakker. Men praat wat, lacht wat, praat nog wat meer, maakt afspraken en zet ergens met een mooie Parker pen een handtekening. Na een hapje (bitterballen!) en een drankje, keert een ieder uiterst tevreden weer terug naar huis.

Maar zo werkt het niet in de echte (grote boze mensen) wereld. Hele belangrijke mensen kunnen niet zomaar in de tram stappen. Hele belangrijke mensen moeten heel goed beveiligd worden, want je hebt altijd andere minder belangrijke mensen die de hele belangrijke mensen niet zo aardig vinden. En die gaan dan misschien wel met zwaardere voorwerpen gooien dan waxinelichtjeshouders. Kortom: veiligheidsmaatregelen. En hoe!

Twee weken geleden begon men het gebied rondom het congrescentrum al af te zetten met torenhoge hekwerken afkomstig uit Engeland. Wij Hollanders zijn vooral bekwaam in het aanleggen van dijken en duinen, maar om nou een omheining van zandzakken te gaan maken…

Straten en stoepen worden gladgestreken, fietsen die langer dan 4 minuten geparkeerd staan worden afgevoerd en straten staan vol met waarschuwings- en omleidingsborden. Weg afgesloten. Verboden te parkeren. Wegsleepregeling. Et cetera. Er staan inmiddels zoveel borden in de straat dat de persoon die zijn auto alsnog daartussen weet te parkeren een lintje zou moeten krijgen.

Deze week had ik zelf ook te maken met ‘veiligheidsmaatregelen’. Ik zat ontspannen op mijn fietsje, toen er een motoragent het verkeer sommeerde tot stoppen: er kwam een auto voorbij, twee bussen van de Koninklijke Marine en een enorme vrachtwagen. Daar zal de boot wel inzitten dacht ik nog. Twee straten verder kwam ik de stoet weer tegen, de motoragent vond het alleen niet goed dat ik daar ook fietste. Hij was me toch druk op zijn fluitje aan het blazen en aan het zwaaien met zijn armen. Volstrekt onduidelijk wat de bedoeling was. Ik maar in de remmen. Was niet goed. Man ging nog harder fluiten en zwaaien. Ik nog meer in de remmen. Wat een opgewonden standje zeg. Wat denkt die kankâh leijah (das Haags voor agent) nou? Dat ik mijn fiets in zijn 4 zet en hem achterin de bus parkeer? Wat geen gek idee was aangezien de bus vol zat met stoere zeelieden (mannen met baarden in mijn wereld). Of dat ik moedwillig in de ankers ga, zodat de vrachtwagen (met boot) achter me, me platwalst? Tuurlijk, veiligheid is belangrijk, maar veiligheid voor alles…dat is wellicht een tikkie overdreven.