Column – Pestkoppen pesten Columns Headlines by Karina Andeweg - Doen alsof, zogenaamd. Het klinkt als kinderspel maar ik doe het tegenwoordig veel vaker dan vroeger. Vroeger was het gewoon spel, tegenwoordig behoort het tot mijn standaard wapenuitrusting. Mijn wapen tegen pestkoppen. Ik wou dat ik er vroeger zo goed in was geweest als nu. Om het te begrijpen moet je, je eerst afvragen waarom een pestkop pest en wat nou specifiek het plezier van zo’n pestkop veroorzaakt. De lol zit hem in de reactie die hij uitlokt. Als een pestkop geen enkele reactie zou krijgen op zijn getreiter dan zou zijn pestgedrag al meteen in de kiem gesmoord worden. De beloning voor het pesten zit hem in de geuite pijn en ellende van een ander. Er moet een reactie worden uitgelokt om het leuk te maken. Het slachtoffer moet minstens in de verdediging schieten en het liefst ook nog flink boos worden. De kers op de taart is de uiteindelijke complete onmacht van het slachtoffer wat hij of zij meestal uit door in huilen uit te barsten. Ik kan niet beschrijven hoe groot mijn afkeer van pestkoppen is. Ik vind hun gedrag walgelijk, mijn handen beginnen dan ook enorm te jeuken als ik zo’n pestkop bezig zie en lol zie beleven aan de ellende van zijn slachtoffer. En terwijl ik de pestkop het liefst een enorme klap voor zijn kop zou geven besef ik dat, dat alleen maar koren op de molen is. Hoe meer tegenwerking zo’n zielig figuur krijgt, hoe belangrijker hij zichzelf voelt en hoe meer lol hij eraan beleeft. Echte pestkoppen, dus niet de meelopers die enkel pesten omdat ze bang zijn om anders buiten de groep te vallen, blijven dat de rest van hun leven. Ze zullen het later wellicht minder gaan doen en hun momenten zorgvuldiger uitkiezen. Ze zullen beter na gaan denken om te voorkomen dat ze de verkeerde mensen pesten en ze zullen minder openlijk pesten omdat ze beseffen dat hun gedrag in de publieke opinie wordt afgekeurd. Ze zullen excuses voor hun gedrag gaan verzinnen om het goed te praten en het een andere naam geven. Maar hoe ze het ook noemen, het is gewoon een alias voor onvervalst en ordinair pesten. Een pestkop is er altijd op uit om iemand de lol te ontnemen en daar begint mijn strategie. Door een pestkop het gevoel te geven dat jij, als beoogd slachtoffer, lol beleeft aan zijn gedrag en er zelfs je voordeel mee doet, draai je eigenlijk de rollen om en ben jij de pestkop aan het pesten. Daarom doe ik alsof. Ik doe alsof het me allemaal best goed uitkomt. Ik doe alsof ik het juist zo bedoelt had. Ik doe alsof ik het ene wil om het andere te krijgen. Ik probeer in het hoofd van de pestkop te kruipen en erachter te komen wat hij nou echt wil bereiken en slaag er steeds vaker in om ze een stap voor en dus te slim af te zijn. Inmiddels hoef ik niet eens meer te doen alsof maar geniet ik intens van de machteloosheid en frustratie op het gezicht van een pestkop. Eigen schuld, dikke bult. Maar verwarrend is het wel want als ik er lol aan beleef om de pestkop te pesten, wie is dan eigenlijk de pestkop in deze… Share on Facebook Share Share on TwitterTweet Share on Pinterest Share Share on LinkedIn Share Share on Digg Share
Ik heb het zelf best hard te verduren gekregen op de middelbare school, dus ik geef je helemaal gelijk. Ik heb ook een grote afkeer voor pesten.
Ik heb ook een hekel aan pesten! Kinderen zijn zo hard en hebben geen idee van wat ze elkaar aanrichten.. Ondanks dat ik weet dat het beter is zulk gedrag compleet te negeren moet ik niet merken dat mijn dochters gepest worden! Ik trek ze persoonlijk door het hek van het schoolplein 😉
Da’s een hele goeie van je, de rollen inderdaad omdraaien en de pestkop tot wanhoop drijven. Die ga ik onthouden. Heb een ontzettende hekel aan pesten, gelukkig heb ik er zelf nooit mee te maken gehad. Helaas is het voor veel kinderen en volwassen en heel groot probleem. Ik hoop dat mijn zoon dat niet gaat overkomen, of dat hij gaat pesten.
Volgens mij kan je dan beter aan jezelf werken want dan ben je inderdaad geen haar beter. zeker kinderen die “pestkop” zijn hebben dringend hulp nodig. Ga bij 80% thuis om het hoekje kijken en je schrikt van wat je ziet. Ik ben de gehele basisschooltijd gepest en een gedeelte van de middelbare school tot ik inderdaad als wapen van me af ging bijten. als puber is dat ook prima om te doen, je moet overleven. Achteraf als ik kijk wat er van die kinderen geworden zijn is het begrip gegroeid. een gerinkel van vallende kwartjes. ik voel me allang geen slachtoffer meer en weiger me die rol aan te meten. shit happens. is het dan eerlijk dat ze kinderen pesten die er ook niks mee te maken hebben? nee absoluut niet en dat is iets waar tegenop getreden moet worden maar de huidige schoolsystemen maken het niet beter. een stickertje bij sociaal gedrag in het zicht van de leerkrachten, maar waarom we normaal met elkaar omgaan en dus niet pesten, daar word niet echt op ingegaan alleen dat het niet mag. dat in combinatie met de enorm grote klassen en de opkomende toetsdrang waardoor cijfers veel belangrijker worden maken het allemaal wat hopeloos. daarom geef ik thuis het goede voorbeeld: ik kom op voor mensen die het minder hebben/sociaal zwakker zijn. ik accepteer geen roddels, ook niet van de buurvrouw en zeker niet waar mijn kinderen bij zijn en ik ga respectvol met iedereen om, Kinderen leren toch het best door voorbeeldfunctie.
