Toen Dean een jaar of drie was werd het tijd voor een nieuwe fiets, dus op naar de fietsenwinkel. Dean had meteen een prachtig exemplaar gespot en wel een mooie, roze, blinkende K3-fiets. Compleet met linten aan het stuur en een regenboog-bel wat schitterde in het zonlicht. Hij wilde die. Mijn man verschoot lichtelijk van kleur en zijn ogen schoten snel de winkel rond waarna hij aan kwam snellen met een rode Ferrari-fiets. “Deze is pas cool, Dean”, probeerde hij nog, maar Dean bleef steevast bij het roze fietsje staan. “Help me nou effe San”, probeerde hij nog tevergeefs. Ik vond het helemaal niet zo’n probleem. Ik vond de K3 fiets ook mooier. Van mij mocht hij. Een fiets is een fiets. De eigenaar van de fietsenwinkel mompelde iets onverstaanbaars en koos wijselijk het hazenpad. Daar stonden we. Dean de linten van de K3-fiets in zijn knuistje geklemd en mijn man de Ferrari-fiets stevig onder zijn arm geparkeerd.

Toen Jake een jaar of vier was zat hij gefascineerd te kijken hoe ik mijn nagels aan het lakken was. Hij vond het kei mooi en vroeg of hij dat ook mocht. Terugdenkend aan ‘het K3-fiets-debacle’ besloot ik dat hij dat best mocht maar wel op zijn teennagels. Dat vond ik een goede compromis. Een zelfde soort compromis als een aantal jaren daarvoor, toen Dean de Ferrari-fiets kreeg maar er dan wel een mooie roze met paarse bel op wilde en ook kreeg. Iedereen blij. Ik liet Jake kiezen uit een paar kleuren, en wel blauw, groen en rood (dezelfde kleur als de Ferrari-fiets) en hij koos voor groen, zijn lievelingskleur. Zo trots als een pauw liet hij iedereen zijn mooi gelakte teennagels zien. Vreemd genoeg vonden de vrouwen het schattig en niet raar, maar de mannen fronsten hun wenkbrauwen. Een jongen met nagellak? Ikzelf zie het probleem echt niet. Als hij dat toch mooi vindt? Who cares? Enkele dagen later bleek dat de hele kleuterklas een discussie had gehad in de zandbak, nadat ze hadden gezien dat Jake nagellak op zijn tenen had, en een jongen verkondigde dat nagellak voor meisjes was. De meisjes waren het daar niet mee eens, “Kijk maar naar Jake”. Jongens konden ook best nagellak volgens de meisjes. Sommige jongens gingen overstag door zoveel logica en stelden hun mening bij. Nagellak kan best voor jongens. Vooral kleine jongens van een jaar of 4. Die vinden die kleurtjes gewoon prachtig. Niks meer, en niks minder. Het gaat vanzelf wel over als hij in de “meisjes zijn stom fase” belandt. Grotere jongens van een jaar of 7 vinden roze en meisjes namelijk ineens stom. En dan hebben we het nog niet over K3 gehad. Dat is helemaal stom. Stomme meisjesmuziek. (Dat ze K3 over pakweg een jaar of 9 wel weer leuk gaan vinden is natuurlijk een ander verhaal.) Tot die tijd lak ik Jake zijn teennagels als hij dat wil. De frequentie is inmiddels al minder, maar in de vakanties en op zon- en feestdagen lakken wij er vrolijk op los. Mijn nailart-boek wordt sinds kort met grote bewondering verslonden tijdens de nog grotere boodschap op het toilet en ik vind het nog steeds prima, ik heb er lak aan.

Sandy J (1976) is gelukkig getrouwd en is moeder van 2 jongens van 2006 en 2010. En samen wonen zij in een dorp in Limburg. Sinds juni 2014 is het eerste boek van Sandy ‘En ineens weet je het…je bent moeder’ verkrijgbaar.