Dik, krullend, fijn, dun, golvend, weinig, veel, blond, bruin, kroes, steil, rood en grijs haar. Zoveel mensen, zoveel verschillende haarbossen. Ik val in de categorie: fijn haar. Zo fijn vind ik dat eerlijk gezegd niet. Mijn hele leven droom ik al van dik golvend of krullend haar. Maar helaas pindakaas, dat blijft een droom. Ach ja, er zijn ergere dingen natuurlijk, dat weet ik wel. Maar toch…. ‘Als je haar maar goed zit’, is niet voor niks zo’n gevleugelde uitspraak.

Tja. Het is ook nooit goed. Iemand met een bos met krullen wil het persé glad en steil en diegene met het steile haar wil een weelderige bos met krullen.
Maar…gelukkig bestaan er kappers! Nou ja. Van sommige kappers word je gelukkig en van sommige juist diep ongelukkig.

Jarenlang kwam ik bij dezelfde kapper en ik was een erg gelukkige klant. We begroetten elkaar met twee zoenen. Hij knipte goed en dacht met me mee. Hij luisterde ook nog eens naar mijn perikelen, twijfels en onzekerheden. Niks was hem te veel. Ik kreeg de allerlekkerste zelf gebakken koekjes en taart met heerlijke exotische drankjes. We bekeken elkaars foto’s van vakanties naar verre oorden. Er hing een fijne sfeer in de salon met een gezellig achtergrondmuziekje (altijd anders, want dat lag maar aan zijn stemming). Toen hij trouwde, ben ik nog op het op stadhuis geweest. Na al die jaren heb ik een vriendschappelijke band met hem opgebouwd. Hij heeft mijn verschillende carrière switchen meegemaakt; van kantoorbaan naar het werken met kinderen en nu als clown Jip. Ook heeft hij mijn zwangerschappen meegemaakt en dat mijn haar – lucky me ! – er dikker op werd. Ja, ik kan wel zeggen dat we elkaar goed hebben leren kennen. Ik was een hele blije en trouwe klant (ook wat de centen betreft).

Twee verhuizingen en kinderen verder bleef ik nog trouw komen naar mijn vriend de kapper (ondanks dat het inmiddels ruim een half uur reizen was). Toch ben ik – met pijn in mijn hart – een tijdje terug op zoek gegaan naar een kapper in de buurt. Met twee jonge kinderen heb ik het drukker dan ooit en is elke vrije seconde me lief. ‘Even een andere kapper’ is gemakkelijk gezegd maar minder gemakkelijk – naar tevredenheid – gedaan…

En wat heb ik mijn vriend de kapper gemist zeg tijdens mijn zoektocht! Ik ging rondneuzen en informeren bij een kapper in de buurt. Een beetje mysterieus deed men toen ik van voren vroeg naar de kosten. ‘Nou ja, niet zo achterdochtig en heb een beetje vertrouwen,’ sprak ik mezelf streng toe en ik prikte een datum.

Toen ik verscheen op de afspraak, zaten er al 3 klanten in de salon. Een vrouw – een vaste klant – commandeerde haar kapster om nu eindelijk eens te gaan beginnen want ze wachtte al 20 minuten. Begrijpelijk, want wachten is niet fijn. Maar op zo’n toon hoeft dat nu ook weer niet, dacht ik toen. Afijn, ook ik was pas na een half uur aan de beurt. Wat ik wilde? Tja. Wat is er mogelijk met mijn bosje (ik was verwend met vorige kapper dat-ie met me meedacht)?

Kleurtje erin? Ja gezellig hoor. Van alles werd er door verschillende kapsters gedaan met mijn haar: de één waste, de ander knipte, nog een ander kleurde, weer een ander spoelde (en smeerde me nog een maskertje aan) en de laatste ander pakte de spiegel om me het resultaat te laten zien. Tadaa!

Voordat ik kon reageren, sleurde weer een andere kapster me uit de kappersstoel. Ze sleepte me mee naar de kassa en zei koelbloedig: ‘dat is dan 120 euro!’ ‘Wat?! U bedoelt zeker 20 euro,’ zei ik op mijn aller grappigst. Nee.’ De kapster nam een slok champagne (of was het appelsap?) uit het glas dat naast haar stond. Ze glimlachte op een zakelijk manier naar me om vervolgens nog eens geduldig en op haar gemak luid en duidelijk te herhalen dat het bedrag H-O-N-D-E-R-D TWINTIG euro was. ‘Euh…kan ik ook een week of twee komen afwassen?’ mompelde ik terwijl ik de tranen achter mijn ogen voelde branden. Ik vond mijn haar opeens niet meer zo goed zitten. ‘Hallo mevrouw, komt er nog wat van!’ commandeerde ze me terwijl ze met haar vingers op de tafel trommelde van ongeduld. ‘Nou…uuhhh… Hoe bent u nu precies op dit bedrag uitgekomen?’ stamelde ik. ‘Dat heeft te maken met de tijd die we met u bezig zijn geweest,’ zei ze kattig en onvriendelijk.

Aha! Opeens snapte ik die ‘commanderende’ vaste klant. Zij wist dat ze sowieso uitgemolken zou worden door de factor ‘tijd’ en ze stak daar – heel begrijpelijk – een stokje voor.

Om niet nog meer van mijn kostbare tijd kwijt te zijn aan deze verknipte situatie, heb ik geen tijd meer verspild en heb ik zo snel als mogelijk betaald. Dag en tot nooit meer ziens, zonde van mijn tijd!

Weet je waar ik achter gekomen ben? Dat ze gelukkig nog bestaan! Kappers met een hart voor het haar van hun medemens, sfeer, tijd, persoonlijke aandacht en eerlijke tarieven. Ik heb eindelijk weer zo’n goudvinkje (net als mijn vorige kapper!) in de buurt gevonden.

Proost! Op al dat soort kappers, zij zijn goud waard!

© Saskia Mes-Born

Saskia Mes-Born is getrouwd en moeder van twee dochters. Naast het moederschap schrijft ze graag  werkt ze als ZZP-er als clown Jip