Bombastisch legt hij een pakje condooms, glijmiddel en een sexspeeltje op de toonbank. De kassière scant met een ‘pokerface’ vlot de gekozen producten van de klant. ‘Dat is dan 12 euro, alstublieft’ zegt ze professioneel zoals altijd.
Ik heb haast en leg de tandpasta, haarlak en deodorant snel neer op de toonbank terwijl zij wisselgeld teruggeeft aan de man. Enigszins opgelucht slaakt ze een diepe zucht en begroet mij als kersverse klant. Maar dan.
‘Mevrouw,’ klinkt het en de jongeman kijkt de kassière zwoel en diep in haar blauwe ogen aan. Haar ambitie was het nooit geweest om kassière te worden, maar op dit moment vervloekt ze haar baan. Haar hand gaat richting de winkel microfoon waarin ze spontaan wil roepen dat ze ontslag neemt en wel per direct. Voordat ze haar kans kan grijpen, is de man haar voor. ‘Mevrouw, hoe kan ik dit speeltje het beste gebruiken?’, vraagt hij haar uitdagend.
Spontaan verschiet ze van kleur en het zweet begint uit elke verstopte porie van haar lijf  te gutsen. Ik zwaai nog wat met mijn deodorant, mag ze best even gebruiken hoor in deze benarde situatie en trouwens bij mij werkt deze altijd erg goed. Maar ze ziet het niet, ook niet in haar ooghoeken. Dapper zegt ze: ‘Nou meneer, gewoon gebruiken zoals op de verpakking staat.’ Ze hoopt nu van die man af te zijn. Trouwens, ik denk dat hij haar type niet eens is, maar dit even terzijde. De rij is inmiddels opgelopen naar zeker 10 klanten en ieder van ons leeft met haar mee en bekommert zich een beetje om haar. Zou dit het zijn? vragen we ons af. Of zou meneer nog meer vragen hebben. Inmiddels is de 11^eklant een feit en ook zij is erg geboeid. Hoewel meerdere klanten haast hebben, hebben we geen tijd om op onze horloges te kijken en bovendien willen we niks missen. De kassière kijkt hoopvol naar mijn winkelmandje en steekt haar hand erin. Maar dan trekt de man alle aandacht om zijn volgende vraag op het arme schaap af te vuren. ‘Kan ik het speeltje meerdere keren gebruiken?’ Geboeid en meelevend wachten we eventjes af wat haar volgende zet is.

Ze kijkt hem alles behalve verleidelijk aan en grist ongeduldig het speeltje en leest de achterkant van de verpakking. ‘Nee, dit is voor eenmalig gebruik,’ mompelt ze in de hoop dat ze nu fijn van hem af is en kijkt vervolgens weer naar mijn winkelmandje en daarna naar mij met een ‘red-mij-blik’. Wij staan letterlijk achter de man, maar steunen haar onvoorwaardelijk door dik en dun. We zijn benieuwd wat de man nu gaat doen. Gaat hij haar mee uit vragen waarop ze (volgens ons) hem een steevast ‘NEE!’ verkoopt (dat weten we niet zeker natuurlijk, maar ze gedraagt zich er wel naar). Of neemt hij nu gauw de benen omdat hij het ook wel welletjes vindt. We kennen hem nog niet zolang, maar we denken dat hij niet van het type is dat zomaar opgeeft. En ja hoor, daar komt-ie weer. ‘Hoe werkt het dan precies?’
In de rij, opgelopen naar 15 klanten inmiddels, zijn er voor hem ook geen vrijwilligers te vinden en we zijn trouwens blij dat wij geen verkoper zijn. De kassière fronst haar wenkbrauwen en we horen haar denken hoe ze dit nu weer fatsoenlijk moet gaan beantwoorden. ‘F*ck you!’ zeggen, zou ik afraden in deze uiterst precaire situatie.

Zichzelf bij elkaar rapend en zo onverschillig als mogelijk, floept ze er uit dat het voor beiden vibreert. Wel heeft ze zich voorgenomen om als hij nog een keer wat vraagt, dat ze dan ter plekke door de grond zakt. Ze zal iets laten vallen en dan de smoes gebruiken dat ze opeens haar lens kwijt is en dan hopen dat hij verdwijnt uit haar ogen en leven.
Opeens roept de man: ‘Ik ben eruit, het zijn leuke schoencadeautjes, wilt u het inpakken?’ Euforisch en blij dat het einde van dit contact nadert, pakt ze gewillig alles in en doet er ook nog een enorm grote roze strik omheen. ‘Daaaaag meneer, veel plezier ermee, tot (niet meer) ziens!’, roept ze nu uitbundig. Onder luid applaus (dat ze dubbel en dwars heeft verdiend) en met zweetdruppels nog op haar voorhoofd groet ze me vriendelijk als altijd en scant kordaat mijn deodorant, haarlak en tandpasta uit mijn winkelmandje. ‘Dat is dan 8,50 euro, alstublieft.‘

Saskia Mes-Born is getrouwd en moeder van twee dochters. Naast het moederschap schrijft ze graag  werkt ze als ZZP-er als clown Jip