Die goede oude tijd

“Mama, had jij op school ook een IPad?” vraagt onze vijfjarige. “Nee, die bestonden nog niet toen mama op school zat wij hadden zelfs nog geen computer.” “Nog geen poeter?” klinkt het vol ongeloof vanaf de achterbank van de auto. “Nee toen mama klein was had je nog geen computers.”

“Had je toen wel een telefoon mama?” “Ja wij hadden thuis bij opa en oma een telefoon, maar dat was zo’n telefoon als bij oma frietjes met een grote hoorn en waar je aan een schijf moest draaien om iemand te bellen. Die kon je niet zomaar meenemen.” Even is het stil want hij is nu wel echt onder de indruk. “En kon je dan ook geen filmpjes kijken op je foon?” gaat het vragenpeleton verder. “Nee, je kon alleen bellen. Weet je Djazz, toen mama nog een kindje was toen hadden wij zelfs geen kleur op onze televisie, alleen maar zwart, grijs en wit.” “Wow, echt waar mama? Wat saai. En kon je daar dan wel filmpjes op kijken?” “Nee, je kon niets terugspoelen en YouTube had je ook niet, je kon alleen kijken wat er dan op televisie was.”

Het werd stiller en stiller in de auto. Het duurde even maar toen kwam de conclusie van onze kleuter. Mama was toch wel heel zielig als kind. Een grappig gesprek, maar ook een gesprek dat je weer even met je neus op de feiten drukt. Al voel ik me van binnen nog steeds vijfentwintig en kan ik mezelf dat, zolang ik de spiegel ontwijk, nog steeds wijsmaken, de klokt tikt verder en over een paar weken word ik al 47. Ook de meiden maken er geen geheim van dat mama een oude taart begint te worden. Alleen al het feit dat ik Facebook gebruik…  dat is voor oude mensen dat weet iedereen toch? Alle hippe mensen zitten op Instagram of Tiktok. De enige reden dat zij een Facebookaccount hebben is om zo nu en dan te checken of mama geen gênante foto’s heeft geplaatst.

Tja, daar sta je dan met je goede gedrag, weggepropt in een hokje voor oude vrouwen. Oké ik ben geen vijfentwintig meer, mijn ogen worden langzaam slechter en van jonge meid ben ik ‘ineens’ moeder van vier kinderen, maar is er geen tussenweg? We herinneren ons allemaal wel de verhalen van onze opa’s en oma’s over ‘de goede oude tijd’, als ik tachtig ben en met een knot achter de geraniums vertoef doe ik daar graag aan mee. Tot die tijd laat ik alle commentaar van mijn drie pubers over me heen komen en troost ik me met de gedachte dat deze tijd ook voor hen ooit aanbreekt. Dat hun kinderen laagdunkend zeggen: “IPads? Kom mama die zie je toch alleen in musea? Wat ben JIJ ouderwets!”

De tijd staat niet stil en dat is maar goed ook. We worden steeds ouder en met onze leeftijd groeit ook onze levenservaring. Dat dan weer wel. Mijn oma spendeerde haar laatste levensfase in het bejaardentehuis. Toen ik daar kwam kijken zei ze: “Wat doe ik hier eigenlijk tussen al die oude mensen?” Nu, zoveel jaren later, begrijp ik wat zij gevoeld moet hebben. Je lichaam wordt ouder, de wereld verandert en jij verandert mee, maar de jeugd gaat sneller. Zij zien een vrouw van middelbare leeftijd die wanhopig probeert met alles mee te doen, jij voelt je die jonge bloem die de wereld aankan. ‘De jeugd heeft de toekomst’ zegt men en dat klopt, maar voorlopig draait deze mama nog vrolijk mee.

Door: Sonja

Sonja, bouwjaar 1974 en moeder van Mindy (2007), tweeling Jodi en Evy (2009) en charmeurtje Djazz van 2016. Gelukkig getrouwd en 32 uur per week werkzaam als marketingspecialist bij een touroperator & maatwerkspecialist. Zij neemt ons, in haar blogs, mee in haar leven als trotse mommy van 4 kinderen. 

Volg jij Mommyonline al op Instagram?