Een tijdje geleden volgde ik voor mijn werk enkele workshops. Van alle collega’s en ook van mij werd een  persoonlijkheidsanalyse samengesteld. Onze persoonlijkheden werden ingedeeld in groepen die werden aangeduid in een viertal kleuren. Ondanks dat ik nooit een voorstander ben geweest van het mensen indelen in ‘hokjes’ was dit voor mij wel een eyeopener.

Mijn persoonlijke analyse bevestigde grotendeels wat ik al wist, maar dit in combinatie met de resultaten van mijn collega’s maakte mij duidelijk waarom je met sommigen gemakkelijker communiceert dan met anderen en waar de knelpunten zitten. Iedereen kijkt en handelt vanuit zichzelf.

De uitdaging is om niet alles op jezelf te projecteren, maar te kijken naar hoe die ander in elkaar zit en je reactie aan te passen. Bij mijn analyse staat bijvoorbeeld letterlijk dat ik afhaak bij een aanvallende houding. Behandel je mij met respect en vraag je dingen op een nette manier, dan doe ik alles voor je. Voel ik me aangevallen dan houdt het op en gaat de deur op slot. Praat jij maar, ik zit in mijn eigen wereldje. Wanneer je weet dat bepaalde benaderingen niet persoonlijk zijn bedoeld, maar samenhangen met ‘de aard van het beestje’ gaat de communicatie stukken beter. Begrip en respect voor elkaar boven alles.

Iedereen is wie hij of zij is en enkel kleinigheden kun je veranderen, de grote lijnen niet en dat hoeft ook niet. Je bent goed zoals je bent. Het geleerde is niet alleen zakelijk maar ook privé toe te passen.

Het zet je aan het denken over de mensen om je heen. Hoe zitten zij in elkaar? Trek ik een bepaald type mensen aan? Het antwoord daarop is meestal ja. Vaak zoek je toch een soort herkenning bij je vrienden. Wanneer het voor jou belangrijk is met hen ‘de diepte in te kunnen’ qua gesprekken althans. Het is fijn wanneer jij met bepaalde dingen zit, de ander dat herkent, je hierin kan steunen en vice versa.

Maar hoe zit dit met je kinderen? Zij worden geboren met bepaalde karaktereigenschappen en vervolgens door opvoeding en het leven gevormd. Dezelfde ouders, dezelfde opvoeding en toch volledig verschillende karaktertjes. Hoe is het mogelijk?

Ook mijn kinderen zijn wel eens stout en het is grappig om te zien hoe alle drie de meiden hier anders op reageren. De een begint te huilen, de tweede schiet in de verdediging en de derde houdt wijselijk haar mond en accepteert haar straf (of doet alsof).  Zelfs bij de tweeling die uiterlijk zo op elkaar lijkt dat sommige mensen ze niet uit elkaar kunnen houden, zijn duidelijke verschillen in gedrag en karakter te zien.

Stiekem probeer je hen na zo’n training ook in te delen in het kleurenprofiel en één van de tweeling heeft een erge moeilijke combinatie. Aan de ene kant is ze enorm gestructureerd en moet alles kloppen, aan de andere kant spreekt alleen het gevoel. Botsing alom. “Je bestaat nooit maar uit één kleur”, werd mij verteld, “maar je bent altijd een combinatie van alle kleuren.” Altijd wanneer ik denk dat ik na al die jaren wel weet hoe mijn kinderen in elkaar zitten, gebeurt er wel iets dat dit geloof volledig de grond in boort. Mijn kinderen laten zich niet vangen in hokjes en kleuren regelmatig buiten de lijntjes.

Ik begrijp steeds beter waarom mijn moeder vroeger zei: ”Er bestaat geen boek over hoe je de perfecte ouder moet zijn.” Dit zou ook een volledig ongeloofwaardig boek zijn, want ieder kind is anders en vraagt om een andere benadering. Wat voor het ene kind werkt, is voor het andere kind een lachertje. Daarom doen we als ouders maar wat wij denken dat werkt voor onze kinderen en gaandeweg leren we bij.  Soms kijk ik om me heen en voel ik me tekort schieten en lijkt het alsof andere moeders het zoveel beter doen. Op dergelijke momenten waan ik me even alleen op de wereld. Hebben andere ouders hun leven beter op de rit? Of zijn zij even onzeker en zie ik alleen het beeld dat ze naar buiten toe tonen? Je kunt bij niemand verder kijken dan de voordeur. Ondertussen rent het leven verder en ik probeer het bij te houden.    

Door: Sonja

Sonja, bouwjaar 1974 en moeder van Mindy (2007), tweeling Jodi en Evy (2009) en charmeurtje Djazz van 2016. Gelukkig getrouwd en 32 uur per week werkzaam als marketingspecialist bij een touroperator & maatwerkspecialist. Zij neemt ons, in haar blogs, mee in haar leven als trotse mommy van 4 kinderen.