Winkelen met een driejarig jongetje is altijd een uitdaging. Even snel naar de supermarkt is er bijvoorbeeld echt niet bij. We zijn de winkel nog maar net binnen of Djazz komt met een enorme doos op me af lopen.

De doos is zo groot dat er enkel blonde krulletjes bovenuit steken en eronder zie ik aan zijn schoenen dat het mijn zoontje moet zijn. “Mama, ik wil de boerderij hebben.” De doos wordt voor mijn voeten op de grond gezet en een verwachtingsvol gezichtje kijkt mij aan.

“Weet je wat Djazz, goed onthouden, dan kun je dat aan Zwarte Piet en Sinterklaas vragen als ze in het land zijn. Dan kunnen die dat misschien voor jou gaan kopen”, waag ik een poging hem tevreden te stellen. “Mama moet NU Klaas bellen, ikke wil boerderij hebben!” De eigenschap geduld is duidelijk nog niet zo goed ontwikkeld.

Zijn jongste zusje probeert Djazz uit te leggen dat Sinterklaas en Zwarte Piet nog in Spanje zijn, maar dat mama de boodschap van de boerderij door zal geven. Leve de e-mail, zo is contact met Spanje een peulenschil. Missie geslaagd, met dank aan Evy.

Zodra Djazz slaapt en papa Piet bij de babyphone de honneurs waarneemt, haast mama Piet zich naar de winkel. De boerderij maar ook andere cadeautjes zoals een tent en dinosaurussen verdwijnen in het winkelmandje. Zo, de inkopen voor sinterklaas 2019 voor onze jongste telg kunnen worden afgevinkt.

Het is enkele weken later. Manlief komt thuis met een catalogus van een speelgoedwinkel die ogenblikkelijk in beslag wordt genomen door vier kinderen. Vreemd, want drie van de vier zijn er te groot voor en de jongste is reeds voorzien. Al weet hij dat zelf natuurlijk nog niet.

Als ik onze krullebol ’s avonds naar bed breng, prijkt er ineens een groot vel papier op zijn prikbord. “Dit is wat ikke wil hebben van Klaas.” Zucht. Samen met de tweeling heeft meneer de hele middag geknipt en geplakt en een verlanglijstje samengesteld voor hem en knuffel Woezel. Praat je hier maar eens uit.

“Mama heeft al aan Zwarte Piet doorgegeven wat jij graag wilt hebben voor Sinterklaas. Ik denk dat Zwarte Piet al in Spanje naar de winkel is gegaan Djazz. Zwarte Piet kent jou heel goed en koopt vast alleen maar cadeautjes waar hij zeker van weet dat jij die superleuk zal vinden.” Een beteuterd gezichtje is het gevolg.

Een paar dagen later haal ik hem op bij de gastouder. “Djazz heeft alvast wat wensen doorgegeven voor Sinterklaas,” krijg ik daar te horen, terwijl een klein vingertje plaatjes begint aan te wijzen. Weer probeer ik duidelijk te maken dat Zwarte Piet al voor ons mannetje aan de slag is gegaan. Dit alles tegen beter weten in, mijn betoog is hoe dan ook aan dovemansoren  gericht.

Tijdbesef heeft hij nog niet dus het wachten duurt hem veel te lang. In de winkels liggen al pepernoten en de etalages hangen vol grote Zwarte Pieten poppen. Die laatste vindt Djazz echter niet interessant. Die zijn toch niet echt, dus daar heb je niets aan. Alleen echte Pieten geven immers pepernoten.

Nog maar een paar weken en dan mogen de schoenen weer op de mat voor de openhaard. Drie ongelovigen en één gelovige zullen uit volle borst zingen waarmee een gezellige tijd is aangebroken. Zwarte, roet- of Stroopwafelpieten, hoe ze eruit zien interesseert een kind niet. Djazz zijn geduld wordt bijna beloond. Sint en Piet, nog even en ze zijn er weer!

Door: Sonja

Sonja, bouwjaar 1974 en moeder van Mindy (2007), tweeling Jodi en Evy (2009) en charmeurtje Djazz van 2016. Gelukkig getrouwd en 32 uur per week werkzaam als marketingspecialist bij een touroperator & maatwerkspecialist. Zij neemt ons, in haar blogs, mee in haar leven als trotse mommy van 4 kinderen.