Ik ben een theeleut; wat velen met koffie hebben heb ik met thee. Er gaat eigenlijk geen dag voorbij dat ik niet minimaal een grote mok warme thee naar binnen werk. Ook de kinderen drinken graag mee, helemaal als ze er ook nog eens theekoekjes bij krijgen. Niet alleen in de ochtend kan ik van een lekker kopje thee genieten maar ook ’s avonds kan ik een warme vloeistof met smaak waarderen. Wanneer je zoals mij dagelijks van thee geniet is het alleen maar logisch dat je zo nu en dan van een ander smaakje wilt genieten. Ik ben meer van de vruchtenthee en heb dit dan ook standaard in huis, hier zijn de kinderen ook aan gewend. Maar de laatste tijd ben ik nieuwe smaken aan het ontdekken en uitproberen. Er zijn er ook zo veel verschillende smaken verkrijgbaar, maar helaas valt dit bij de kinderen niet altijd in het juiste keelgat.

Laatst, nadat dochterlief en ik haar twee broers en zus naar school gebracht hadden, zette ik zoals altijd thee voor ons beide. Op z’n tijd een andere smaak thee weet dochterlief meestal wel te waarderen. Maar enkele keren gaat het er bij haar absoluut niet in. Zo ook op desbetreffende ochtend toen ik besloot om dochterlief en mezelf met een heerlijk kopje thee op te warmen. Tenslotte wordt het buiten steeds kouder en na heen-en-weer gefietst te hebben kunnen we beide de extra warmte wel goed gebruiken.

Zonder erbij na te denken bracht ik dochterlief haar kopje thee. Mijn keuze voor theesmaak was gevallen op het ongeopende doosje met zoethout dat ik enkele dagen daarvoor kocht. Het leek me wel een lekker smaakje voor de koude maanden.
Wat er uit dochterlief haar mond kwam nadat ze een slokje van haar mondwarme thee nam had ik totaal niet zien aankomen. “Mama, zit er in mijn thee zeep?’ Say what?, ging er door me heen, terwijl ik mijn wenkbrauwen fronste. ‘Nee liefje, er zit geen zeep in je thee, antwoordde ik. ‘Ik proef wel zeep’, gooide dochterlief eruit. ‘Je hebt zeep in mijn thee gedaan. Ik wil m’n thee niet meer’, deelde dochterlief vastbesloten mee terwijl ze haar kopje thee wegschoof. Ik stond er nogal verbaasd bij en ik vroeg me oprecht af hoe mevrouwtje erbij komt dat er zeep in haar thee zit. Ik besloot uiteraard niet met mijn driejarige dochter in discussie te gaan en me er gewoon bij neer te leggen. ‘Nou liefje, als jij je thee niet wilt dan hoef je het niet op te drinken. Laat dan maar staan,’ bracht ik er enigszins beledigd uit. Het is voor mij ook nieuw, ik ben tenslotte nog nooit eerder van een dergelijke misdrijf beschuldigd geweest. Dan maar in het vervolg de vertrouwde vruchtensmaak voor haar. En als ik heel eerlijk ben is zoethout ook niet mijn smaak, desondanks kan ik het niet met m’n dochter mee eens zijn. Zeep smaak? Really?