Een verjaardagsverlanglijstje maken. Wie heeft dat in het verre verleden niet gedaan? Met name de woensdagen en weekenden werden hiermee gevuld. Urenlang fanatiek en heel bedreven van die dikke speelgoedboeken doorbladeren op zoek naar zo veel mogelijk geweldige cadeaus om vervolgens op een heus A5- of A4-blad te kunnen schrijven. Een uitzondering was het zeker ook niet om beide kanten vol te schrijven. Want ja, hoe meer je opschrijft des te meer cadeaus je krijgt, althans dat dacht je en hoopte je.

Nu ik volwassen en zelf moeder ben weet ik dat veel dingen niet zijn zoals mijn jongere ik dacht. Het aantal cadeaus dat je krijgt staat bijvoorbeeld los van de lengte van je verlanglijst. Het is niet hoe meer je opschrijft des te meer je krijgt. Wat je als kind niet weet en de volwassenen ook vaak niet meedelen is dat er in de meeste gevallen van tevoren al een maximum bedrag beschikbaar gesteld is om cadeaus voor je te kopen. Dus je kunt zo veel als je wilt opschrijven, maar daarmee krik je het totaal bedrag niet omhoog. Enkele guldens (jazeker, het gulden tijdperk) hoger kon nog wel maar heel veel meer werd het vaak niet.

Over een kleine twee weekjes zijn mijn twee dames jarig. Nee, ze zijn geen tweelingen maar wel zijn ze op dezelfde datum geboren. Om tot dit resultaat te komen hadden manlief en ik een verdomd goede planning gemaakt. Dat doen zelfs wij onszelf niet snel na. Maar goed, beide zijn op 1 februari jarig, 14 dagen voor ikzelf en net als ik watermannen. De een wordt zes jaar terwijl de ander vier jaar wordt.

Met vijf kinderen in huis is het maken van verlanglijsten een oude kunst. Dit bewijst dochterlief van bijna zes jaar. Op haar verzoek mag mevrouwtje geheel zelfstandig haar verjaardagsverlanglijst maken en dit neemt ze wel heel serieus. Heel veel uren werk zit er inmiddels in en klaar is ze nog steeds niet. Wat kan ik ervan genieten om haar zo bezig te zien. Wat een inspanning! Brengt me toch wel even terug naar vroeger. En verrassend genoeg heeft mevrouwtje tot dusver niet veel hulp nodig gehad. Het overschrijven van de bekende speelgoedboekjes gaat haar heel goed af. Zoals verwacht wordt haar lijst alsmaar langer en langer. Wel heb ik dochterlief uit eventuele dromen geholpen door haar duidelijk te maken dat ze niet alles uit haar lijst zal krijgen. Zo veel mogelijk opschrijven mag, maar ze moet er niet vanuit gaan dat ze daadwerkelijk alles uit haar lijst zal krijgen. Hierin zijn we altijd heel duidelijk. Zoals onze ouders het waarschijnlijk dus ook deden, hebben manlief en ik voor beide meiden een maximum bedrag vastgesteld. Maar mezelf kennende ben ik niet het soort mama dat zich hieraan vasthoudt. Ik ga er niet enkele euro’s overheen maar tientallen euro’s, dit blijkt namelijk uit vele voorgaande jaren.

Tijden veranderen maar sommige dingen zullen nooit veranderen. Een ding is wel altijd hetzelfde gebleven, hoe meer dingen onze schatten op hun verlanglijst zetten des te makkelijker ze het voor ons ouders maken. Een duimpje voor onze schatten!