Column | Voor de lieve vrede Columns Headlines by Karina Andeweg - Het was dan ook niet zozeer het huwelijk maar de bijbehorende leugen waar ik een probleem mee had. Ik wilde het liefst open kaart spelen en eerlijk tegen alle betrokkenen vertellen hoe het zat. Ja, ook tegen de kinderen zodat, als het uiteindelijk mis zou gaan, het bij hen niet zo rauw op hun dak zou komen. Maar mijn eega was het daar niet mee eens, de schijn moest worden opgehouden, er moest naar buiten toe mooi weer worden gespeeld. Ondertussen begon ik me steeds meer af te vragen in hoeverre het nog haalbaar was en vooral zinvol om bij elkaar te blijven. Bij elkaar blijven was niet zo moeilijk maar ondertussen ook nog mezelf blijven, dat bleek een veel grotere opgave. En wat voor voorbeeld was ik dan voor mijn kinderen? Terwijl ik hen probeer bij te brengen dat ze voor zichzelf op moeten komen en altijd moeten onthouden dat ze minstens zo belangrijk zijn als ieder ander, cijfer ik mezelf weg om de lieve vrede te bewaren… Waar zijn de kinderen meer bij gebaat, dat hun ouders bij elkaar blijven maar dat één van beide zich continu ondergeschikt maakt aan de ander om ruzie te voorkomen of dat beide ouders afzonderlijk eerlijk hun mening kunnen geven zonder dat ze zich genoodzaakt voelen om terughoudend te zijn. Ik heb uiteindelijk voor mezelf gekozen. De scheiding is uitgesproken, de eerste stappen gezet. We zitten nog steeds samen, in hetzelfde huis en leven ons leven zoals we dat de afgelopen jaren hebben gedaan. Maar inmiddels weet iedereen ervan, ik hoef gelukkig niet meer de schijn op te houden. Tegenover mijn kinderen voelt het nog steeds alsof ik heb gefaald. Ik heb ze niet de opvoeding en de stabiele thuisbasis kunnen geven die ik voor ogen had. Maar ik hoop wel dat ik erin slaag om er een nette, rustige scheiding van te maken. Ik ben bereid om nog één keer het slechte voorbeeld te geven en mijn belangen ondergeschikt te maken… voor de lieve vrede en om een vechtscheiding te voorkomen… Share on Facebook Share Share on TwitterTweet Share on Pinterest Share Share on LinkedIn Share Share on Digg Share
Wat een moeilijke stap 🙁 Ik hoop dat je de meest makkelijke weg, voor zover dat natuurlijk kan, kan vinden uit dit huwelijk… Voor jezelf en voor de kinderen.
Het is nooit leuk wanneer het in een relatie niet meer lekker loopt. Zo te lezen heb je alles geprobeerd om het te laten slagen maar helaas… Heel veel sterkte de komende periode en hopend dat alles een beetje soepel verloopt.
Wat een moeilijke beslissing! Maar wel de juiste als ik het zo hoor. Mijn ouders zijn ook gescheiden en dat gevoel kennen ze dan maar al te goed. Ik ben er zelf niet minder op geworden. Mijn moeder en vader zijn er altijd voor mij geweest. Je hebt gekozen voor een stabieler leven dan die je nu hebt. Want jij maar uiteindelijk ook je kids gaan eraan kapot. Je doet het voor het beste voor jullie allen. Je mag daar best trots op zijn het is een moeilijke stap maar toch! Wens je heel veel succes. Na regen komt zonnenschijn onthoud dat! <3
Wat een ongelofelijk dappere beslissing! Ik snap dat het misschien tegenover je kinderen voelt alsof je gefaald hebt, maar ik denk dat dat helemaal niet nodig is. Je volgt je hart en dat is goed. Je kinderen hadden het (op den duur) aangevoeld dat er iets niet goed zat tussen papa en mama en dat had juist alleen maar erger geweest. Je hebt een goede keus gemaakt, zowel voor jou áls voor je kinderen.
