De waterpokken, bijna iedereen krijgt ze. Ik niet. Mijn dochtertje wel. Vorig jaar al, toen ze nog maar 7 maanden was. En niet een beetje waterpokken, nee, ze is er een week flink ziek van geweest en zat van top tot teen (letterlijk) onder de spikkels. Manlief en ik gokken dat ze ruim 200 pokjes had.

Niet uit het niets

Op het kinderdagverblijf waar Olivia naar toe gaat, heersten vorige zomer waterpokken. De waterpokken bij haar kwamen dus niet uit het niets. Sterker nog: mijn gevoel was al bij het eerste blaasje heel sterk en een dag later wisten we het zeker: ik had gelijk, dochterlief had de waterpokken. In drie dagen tijd veranderde ze van een mollige baby met een porseleinen huidje in een mollige baby met rode bultjes en traanoogjes, arm moppie.

Manlief en ik regelden een en ander met ons werk, want vooral de eerste dagen was Olivia ontzettend hangerig, dus naar het kinderdagverblijf zat er niet in. Kindjes met waterpokken mogen gewoon naar het kinderdagverblijf. Ik ging zelfs (toen bijna alle plekjes uitgedroogd waren) naar mijn afspraak met haar bij het consultatiebureau. Hoewel ik de afspraak wel van ’s ochtends naar het einde van middag heb verplaatst, want ik wist dat er anders met een schuin oog naar ons gekeken zou worden door andere moeders. (on)Terecht dus, want de incubatietijd van dat rotvirus is ongeveer 3 weken: het moment dat je kindje de waterpokken op pikt en al over kan dragen is onzichtbaar, Olivia droeg het misschien al weken bij zich en wij waren ons van nog geen kwaad bewust.

In één keer er vanaf

Gelukkig was het zomer, dus dat betekende: een badje in de tuin. Gedurende de waterpokkenweek waren het havermoutbadjes. Ziet er minder aantrekkelijk uit, maar werkt supergoed. Een grote hand vol havermout in een hydrofiel washandje doen, washandje dichtmaken met een elastiekje en vervolgens in het water leggen. Dochterliefs pokjes droogden snel in en havermout helpt tegen de jeuk.

Ik meende te hebben gehoord dat als je waterpokken krijgt voor je 1^e verjaardag, je onvoldoende immuunstoffen aanmaakt en dus grote kans hebt ze nog een keer te krijgen. De huisarts vertelde dat dit geldt binnen de eerste zes maanden in plaats van binnen het eerste jaar. Olivia is er dus in één keer vanaf en ik heb blijkbaar toch voldoende immuunstoffen in mijn lichaam, want de waterpokken hebben mij gelukkig weer overgeslagen.

Wel op vakantie

Die overdraagbaarheid via de lucht die ik eerder noemde, maakt dat je met waterpokken niet mag vliegen. Het virus is namelijk schadelijk voor ongeboren baby’s en dus voor zwangere vrouwen. En ja: wij hadden een vakantie gepland toen Olivia 7,5 maand oud was. Gelukkig duurde het al met al maar een dikke week en kregen we van de huisarts een briefje met de verklaring dat de ziekte op zijn retour was en alles was ingedroogd. Niemand bij de douane of in het vliegtuig vroeg erom.

En die 200 pokjes die haar lichaam versierden? Niets meer van te zien. Tot ongeveer een halfjaar na de waterpokken waren de ‘littekentjes’ op haar hoofd bijvoorbeeld zichtbaar als ze huilde, maar zelfs dat is nu helemaal verdwenen. Een groot voordeel van waterpokken op jonge leeftijd: Olivia heeft niets open gekrabd.

Gwen (29) is getrouwd met Joost en mama van Olivia (1). Ze combineert het meest geweldige dat er bestaat, het moederschap, met een parttime baan in de marketing. Gwen blogt op Mijn leven als mama over haar gezin, het dagelijks leven van een moeder en andere dingen die haar bezig houden.