Hoewel ik op dit moment al even in Frankrijk zit, merk ik dat het me niet lukt om los te laten wat nog allemaal ‘moet’ gebeuren als we weer thuis zijn. We gaan de garage, waar alle spullen voor de kinderfeestjes staan, een kleine make over geven zodat ik nog meer werkruimte krijg. Ik ga een themafeest veranderen in een ander thema, en ook daar heb ik na thuiskomst nog twee weken de tijd voor. Mijn oudste zoon gaat nog een paar dagen naar een vriendje op een camping in Nederland en we willen die dagen met onze jongste zoon ook iets leuks gaan doen. De laatste week van onze vakantie komt familie uit Engeland op bezoek en die week hebben we dan ook weinig tijd. Er moeten nog schoolspullen worden gekocht voordat de school weer begint, en mijn auto is aan het sterven, en toe aan vervanging.

Wel fijn als ik klaar ben met alles wat nog ‘moet’ als de kinderen weer naar school moeten en ik weer moet werken. En terwijl ik dit schrijf in het Franse zonnetje bedenk ik me dat eigenlijk helemaal niks ‘moet’. Als ik nog niet klaar ben met het veranderen van het feest dan verhuur ik dat thema gewoon niet totdat het wel klaar is, en een paar weken plaatsgebrek erbij is ook geen ramp. Schoolspullen kan ik met 1 klik thuisbezorgd krijgen en de trein stopt om de hoek. Wat nu ‘moet’ is genieten. Genieten van de rust, van de kinderen, de omgeving en het feit dat nu juist niks ‘moet’. Dat kan toch niet zo moeilijk zijn?

Toch vind ik dat lastig. Mijn hoofd zit vol. Vol met ideeën voor nieuwe kinderfeestjes en ik kan er eigenlijk weinig mee want ik heb nu al plaatsgebrek. Zou het huren van een pandje iets zijn? Iets waar de feestjes ook gevierd kunnen worden? Waarschijnlijk volgt er volgend jaar nog een ontslagronde op mijn werk en deze keer ben ik toch echt aan de beurt. Wat ga ik dan doen? Ga ik nog op zoek naar een andere baan of zal ik het redden met alleen de feestjes?
Ik vind het maar moeilijk.

En terwijl ik de jongens plezier hoor maken in het zwembad en nadenk over mijn toekomst, staar ik naar het Harry Potter boek voor me op tafel en bedenk dan ineens: “Hoe leuk zou dat zijn! Een Harry Potterfeest!”

Mijn naam is Sandy J. Ik ben moeder van 2 jongens, parttime werknemer en sinds 2 jaar ondernemer. Hoe ik dat doe? Als ik heel eerlijk ben weet ik dat zelf nog niet. Ik probeer alle ballen in de lucht te houden maar er valt er uiteraard af en toe eentje op de grond. Ik heb al een aantal jaren columns geschreven voor Mommyonline, wat uiteindelijk resulteerde in een boek. Deze columns gingen vooral over het moederschap. Deze keer ga ik ook schrijven over het moederschap, hoe ik dit probeer te combineren met mijn werk, dingen die mislopen door mijn zwangerschapsdementie (wat na 7 jaar nog steeds aanwezig is), het leren ondernemen en vooral mijn kijk daarop, en mijn twijfel of het misschien niet allemaal te veel is.