Het is alweer enige tijd geleden dat ik met de pil stopte. Toen ik helemaal gestopt was, voordat ik Jesse kreeg, merkte ik eigenlijk hoe de pil mij beïnvloedde. Ik was minimaal één keer per maand ziek (spugen!), had regelmatig hoofdpijn en mijn humeur kon omslaan als het weer. Ik voelde me zo anders na het stoppen met de pil dat ik na een paar maanden al riep: ‘Ik ga nooit meer aan de pil!’

Inmiddels, twee kinderen verder, heb ik van alles geprobeerd maar ik kan maar niet dat vinden wat werkt. Tussen Jesse en Lucas door ben ik serieus bezig geweest met het zoeken naar een anticonceptiemiddel dat het beste bij mij past. Ik heb een tijd een staafje in mijn arm overwogen, maar dat raadde mijn huisarts mij af. Ze had er zelf weinig ervaring mee en kon het daardoor niet goed onderbouwen, maar ze zei dat ik het beter niet kon doen.

Toen ben ik aan de prikpil gegaan. Ik dacht ach, laat ik dat eens proberen. Maar ik bleef heel onregelmatig, langdurig en heftig menstrueren. Hier werden mijn partner en ik allebei niet vrolijk van! Buiten dat kreeg ik toch weer hetzelfde als met de pil. Ik kreeg weer hoofdpijn en voelde me gewoon niet lekker in mijn vel. Ik heb dit een half jaar geprobeerd en heb toen besloten even niks te gebruiken. Dan maar condooms.

Toen wij voor een tweede wilden gaan was mijn hele cyclus een drama omdat mijn lichaam zo slecht reageerde op al die hormonen. Maar toen dat weer allemaal goed zat was ik met een maand zwanger. Nu hebben we twee gezonde zoontjes en willen we (vooralsnog) geen derde. Wat nu? De pil en prikpil zijn beiden geen optie.

Een spiraal was mijn volgende keuze. Ach, wel leuk als ik uiteindelijk alles geprobeerd heb toch? Kan ik tenminste op feestjes met alle vrouwen meepraten over mijn ervaringen. Maar goed, ik dacht er over na om een koperspiraal te nemen. Hier kwamen geen hormonen aan te pas. Ik zou alleen iets heftiger ongesteld worden dan dat ik van nature al was. Nu menstrueerde ik na mijn bevalling van Lucas maandelijks zo heftig, dat mijn vriend mij soms vroeg of ik niet al toe was aan een bloedtransfusie. Zodoende besloot ik de koperspiraal te verruilen voor een Mirena.

Inmiddels is deze ruim anderhalve maand geleden geplaatst. Het plaatsen was niet fijn, maar viel me reuze mee. Ik verloor meteen na de plaatsing bloed en het tellen begon. Na een menstruatie van maar liefst twintig dagen (en echt heftig!) dacht ik, ik ga nu maar eens bellen met de huisarts. Maar dit alles hoorde erbij. Ik moest maar een afspraak maken als het voorbij zou zijn. Dan kon ze kijken of hij goed geplaatst is. Maandverband was niet aan te slepen, ik leek wel sponsor van Always. Na tweeëntwintig dagen in totaal was het eindelijk voorbij.

Afspraak gemaakt en ik was ondertussen al 9 dagen ongesteldvrij, joepie! Tot ik bij de huisarts kwam en zij ging wroeten en kijken om vervolgens te constateren dat de Mirena goed zit. Meteen daarna begon het weer. De eerste dagen heel heftig maar inmiddels alweer eenentwintig dagen bloedverlies. Dit kan toch niet gezond zijn? Maar volgens de huisarts is het een kwestie van afwachten. Dat gaan we dan maar doen. Ik hoef in ieder geval niet bang te zijn dat ik zwanger wordt, want er is immers niets veiliger dan geheel onthouding. Ik hoop dat dit snel overgaat. Anders gaan we toch maar weer terug naar de condooms. Alles beter dan dit…

Heeft er iemand ervaring met de Mirena???