De kinderhater Columns Headlines by Yvonne van der Wal - Ze zouden die subsidies maar eens moeten afschaffen. Neem de kinderbijslag. Belachelijk gewoon. Ouders kiezen toch zeker zelf voor kinderen? Laten ze er dan ook zelf voor zorgen. Ik begeef me het liefst op een plek waar geen kinderen rondrennen en ik heb geen behoefte aan andermans koters om me heen als ik ga uit eten. Ouders moeten met hun kroost gewoon lekker naar de Mc Donalds gaan. Waarom doen ze het hier niet zoals in Amerika? Daar zijn al lang restaurants met een kinderverbod. Zouden ze hier ook eens moeten doen; een gat in de markt. Nu is er nog maar één; weg met die kindvriendelijke eettenten. Dan kan ik ongestoord van mijn biefstuk genieten, heerlijk rustig. Want dat peutergejank… Kinderen horen niet te huilen in het openbaar. Ze horen niet te bewegen, niet te praten, niet te kuchen en niet hangerig te zijn indien dit niet gepast is. En als ze dat wel doen, dan zeg ik er wat van. Tja, als die ouders dat niet doen… Opvoeden Weet je, ouders kunnen tegenwoordig gewoon niet meer opvoeden. Nog niet zo lang geleden stond ik bij de kassa van de supermarkt en toen was er een kind zó irritant aan het janken. Dat kind kreeg zijn zin natuurlijk niet, dat was duidelijk, dus het bleef maar doorgaan. Toen ík klein was werd ik zo opgevoed dat ik mij wel fatsoenlijk kon gedragen in gezelschap of in het openbaar. Ik was geen lastig kind. En als ik dat wel was – maar dat kwam zelden voor, hoor -, dan kreeg ik een ferme pets op mijn kont. Ik ben daar niet slechter van geworden. Maar nee, tegenwoordig mogen ouders dat niet meer doen. Ik zeg: verplichte sterilisatie voor ouders die niet kunnen opvoeden. Waar ik me nog het meest aan erger is dat ouders overal een voorkeursbehandeling voor willen hebben. Neem de vakanties. Ik heb toch ook het recht om in het hoogseizoen op vakantie te gaan? Maar nee, mijn collega’s met kinderen hebben voorrang. Want die zijn afhankelijk van de schoolvakanties. Kom op zeg, de idioterie ten top. En dan vlieg ik eindelijk naar de Spaanse zon, zit er weer zo’n kleuter te tetteren. Zelfs op mijn vakantieadres tref ik hordes piepende baby’s en dreinende peuters. Maar dat is nou eenmaal de peuterpuberteit, zeggen ze dan. Ammehoela. Kinderwagens Oh, oh, oh, om nog maar te zwijgen over die kinderwagens. Wat een ondingen zijn dat toch. In bussen en winkelcentra, voortgeduwd door een moeder die even zo nodig moet shoppen. Waarom nemen die moekes in hemelsnaam überhaupt het openbaar vervoer? Een schande. Stiekem gniffel ik dan ook wanneer ze de buschauffeur proberen te betalen, terwijl ze, zeulend met een baby in hun linkerarm, tegelijkertijd hun Bugaboo in proberen te klappen met de andere arm. Maar dat heet dan ‘multitasken’. Mijn grijns wordt acuut breder als ik zie dat ze nog net niet de tijd krijgen om zich even ergens aan vast te houden, zodat ze met een smak op die modderige vloer van de bus belanden. Oh, en je kunt me echt opvegen wanneer ik zo’n mams zie worstelen met haar buggy tussen al die smalle winkelpaadjes. Kan ze geen kant op; compleet klem tussen die stellingen. Dus doe ik soms net alsof ik zo’n object niet zie staan. Ja, zo’n theemuts loopt toch alleen maar in de weg? Wee je gebeente wanneer zo’n moeke vervolgens tegen mijn scheenbenen aanrijdt, nou, dan kan ze ‘m krijgen hoor. En in de V&D neem ik toch echt de lift. Tsja, die moedertjes kunnen hun lieftallige baby’tjes toch zeker ook wel in hun handtas meenemen? Baby’s moeten maar kunnen lopen. O ja, en laatst nog: stond ik potjandorie in de Blokker nét naar een paar mooie glazen te koekeloeren, dan moet madam joggingbroek er zo nodig door. Ik ga dan echt geen stap opzij zetten, dat vertik ik. Ze keert maar gewoon om. En het zal me dan een worst wezen dat daarbij het risico bestaat dat ze met haar kinderkoets alle op elkaar gestapelde kopjes omkiepert. Had ze maar gewoon thuis moeten blijven nietwaar? Nooit aan beginnen Nee, ik zal nooit zelf aan kinderen beginnen, ik moet er niet aan denken. Zo’n gedoe. Ik heb al een hond en dat vind ik veel beter; er zijn tenslotte al meer dan genoeg mensen op de wereld. Ja, hij blaft wanneer de deurbel gaat, maar zo zijn honden nu eenmaal. Honden blaffen zodra ze iets horen, dat is hun natuurlijke instinct. De mijne kan bijvoorbeeld ook een keel opzetten als ik er even niet ben. Dan mist hij me denk ik. Daarom heb ik maar een oppas gezocht, zodat hij niet alleen is zodra ik even niet aanwezig ben. Maar soms heb ik geen oppas, dus blijf ik maar thuis. Dan hebben anderen ook geen last van hem. Hij is al best oud en slecht ter been, dus ik heb vorige week maar even een buggy voor hem aangeschaft. En een jasje, want hij is door zijn hoge leeftijd best vermagerd; anders heeft hij het zo koud. Maar ondanks zijn leeftijd kan hij zo enthousiast doen wanneer ik bezoek krijg, dan rent hij op ze af en kwispelt hij zoals altijd met zijn staart. Zó leuk! Ja, daar kan ik veel meer van genieten dan van kinderen. Want kinderen, ik vind het maar zelfzuchtige, lastige, zeurende, onbeleefde, botte en ongemanierde wezens.’ *Gelieve er rekening mee te houden dat dit niet een mening is van de auteur, maar een fictieve beschrijving* Share on Facebook Share Share on TwitterTweet Share on Pinterest Share Share on LinkedIn Share Share on Digg Share
haha, ja er zullen gerust van deze mensen zijn…. die zullen vast oud en alleen dood gaan….. hun pech !
Het zal je verbazen om te zien dat zelfs mensen met kinderen, kinderen zijn wel al volwassen, zich ook soms zo kunnen gedragen. Ik heb een buurman die constant aan het zeuren is over overlast van spelende kinderen ect. Ik word niet goed van zulke mensen.
Ik denk inderdaad dat heel veel mensen er zo over denken. En dan ben ik heel blij dat die geen kinderen krijgen. 🙂
Gelukkig hebben de buren aan de ene kant zelf ook een kind en de buren aan de andere kant 2 kleinkinderen waar ze vaak op passen… Dus dat scheelt dan weer 🙂 Overigens kunnen wij het goed vinden met de buren en dat scheelt misschien ook al wel wat…. Heb het ze laatst nog gevraagd, maar ze hebben geen last van ons 🙂
Goed benoemd, de irritaties die erbij komen kijken als het gaat om kinderen. Ze zijn er eenmaal. Belangrijk is dat kinderen nooit de dupe mag zijn van mijn irritaties. Met een buggy de bus in… ik kan meepraten. Als dat je vervoermiddel is, tja.. lastig. Doch, winkelen + uit eten… inderdaad liever geen kinderen erbij. Ik pleit voor één dag in de maand kindervrij winkelen, ook voor moeders. Heerlijk toch!
Toevoeging: Artikel verwoord de gedachten van meerdere mensen goed. Jammer van het woord “kinderhater”. Dat is net iets te hard gekozen. Er zal vast ’n ‘mooier’ omschreven woord bestaan of verzonnen kunnen worden.
Hai Yvonne het is me heel duidelijk dat dit niet jouw mening is, maar wel een goed stukje voor mensen die er ook zo over denken, zijn er genoeg, je maakt de tongen weer los, heel goed! groetjes Sandra de Booij
Ik ben dus zo`n echte kinderhater. Sorry maar ik raak echt niet vertedert als iemand met zijn pasgeborende baby loop te showen. Staat er een kinderwagen? Loop ik er met een grote boog omheen, terwijl je de meeste mensen in de kinderwagen ziet kijken van; ach met aandoenlijk. Gelach van een kind gaat door merg een been en krijg echt kippevel van iritatie. Huilen? Krijg ik moordneigingen van, niet dat ik iets zou doen ofzo maar wel de neigingen. Toen ikzelf kind was hielt ik ook niet van kinderen. Ik stoor mij echt aan moekes die denken dat de hele wereld om hun en hun nieuwe kind draait. Moeder en kind zijn samen twee grote ego`s ik wil er niets van weten, wegwezen!!!!!!!!!!!!!!!!!
Dan ga je met mensen op vakantie die kinseren hebben. En dan gaat het grotendeels over vieze luiers, sproeipoep, duarree winden, stinkwinden ed. En het ergste nog dat die ouders aan de KONT VAN HUN KIND GAAN RUIKEN en dan zeggen: oh een vieze luier of oh nee dat was een stinkwind. Het woord alleen al stinkwind….
