De tweede Columns by Lillian Ellen - Voor het tweede kind is het eigenlijk niet geheel eerlijk want de tweede heeft meestal de afdankertjes van de eerste. De kleertjes die nummer 1 niet meer past zijn netjes op zolder beland en daarna bewaard voor nummer 2. Want stel je voor dat dat ook een knul wordt, dan zou hij die nog wel aankunnen. Het ledikantje werd netjes uit elkaar gehaald en op zolder gezet want ja…. Ook die kan opnieuw gebruikt worden. De kinderwagen, de maxi-cosi en de box, ook daarvoor geldt hetzelfde. Nummer 2 kan er makkelijk in. De vraag die gesteld werd bij nummer 2 was dan ook standaard: ‘Wat willen jullie hebben voor deze? Of hebben jullie alles nog?’, en het antwoord was standaard: ‘Nee hoor, we hebben alles nog dus doe maar geld.’ Eigenlijk is dat best sneu want ja, nummer 2 heeft helemaal niets van zichzelf. Zelfs niet een eigen kamer, want door ruimtegebrek moeten onze kinderen hun kamer delen. De oudste vindt het reuze interessant en nummer 2, ach, die hoor je nog niet klagen. Misschien komt dat straks nog wel en anders zien we dat dan wel weer. Maar nummer 2 heeft wel iets voor zichzelf en dat is de manier waarop hij ter wereld is gekomen. De oudste is, omdat hij in een onvolledige stuitligging lag en te eigenwijs was om zelf te draaien of om met een beetje hulp gedraaid te worden, met een geplande keizersnee ter wereld gekomen. Nee, deze wilde toch echt iets voor zichzelf. Deze knul (hoe toevallig ik heb nog kleertjes) heeft de gehele zwangerschap netjes met z’n koppie naar beneden gelegen en twee dagen voor de uitgerekende datum braken tijdens het avondeten mijn vliezen. En twee dagen later (dus op de uitgerekende datum) werd onze tweede knul (het hele verhaal komt nog wel) geboren. En wat was hij anders. Niet in zijn uiterlijk. Wat dat betreft lijkt hij als twee druppels water op zijn broer. Maar wel in zijn doen en laten. Zo druk als de oudste is, zo rustig is hij. Waar nummer 1 geen aandacht aan besteedde zo vindt nummer 2 het geweldig. En hoe erg nummer 1 naar papa toe trekt, zo trekt nummer 2 naar mij. ‘Best of both sides’ zeggen wij. En dan is hij toch een op zichzelf staand individuutje en maakt het niet uit dat hij alles voor de tweede keer gebruikt. Hij blijft toch zijn heel eigen ikke Vince, kleine broer van Noah, die trots aan iedereen vertelt dat ZIJN broer in ZIJN oude wagen ligt….. en dan moet je toch lachen. Share on Facebook Share Share on TwitterTweet Share on Pinterest Share Share on LinkedIn Share Share on Digg Share
Ik heb gewoon tranen in mijn ogen Lill! Wat heb je dat laatste stuk mooi geschreven! Ook hier hebben wij alles bewaard… Maar ik zie het anders, het is mooi, beide kindjes in hetzelfde bedje, Dezelfde kleertjes. Maar er zullen hier ook zeker heeeeeel veel nieuwe kleertjes komen. En ach, als dit een knulletje is, dan komen jouw kleertjes als vince ze niet versleten heeft weer van pas! Mooi toch! Anders moet het toch maar weer gemaakt worden, zonde voor de natuur en zonde voor de portemonee!
Dat is inderdaad zo. Vaak heeft het naast financiele redenen ook emotionele waarden dat een 2de de spullen van de eerste gebruikt. Ook onze kinderen hebben veel van elkaar gebruikt maar allemaal ook eigen dingen. De bedje hebben wij bijvoorbeeld herbruikt maar met een ieder kindje een eigen matras. Kleertjes hebben we herbruikt maar ieder kindje heeft ook genoeg ‘eigen’ kleding gehad. En ga zo maar door. Ik vind het persoolijk bijzonder dat al mijn kinderen een bebaald kledingstuk allemaal gedragen hebben.
Ja, bij ons heeft de tweede (meid) ook alles van haar zus gekregen. Ook de netste kleertjes (mijn oudste is de rustige en de netste, bij ons is het dus net andersom!), maar ik koop ook wel nieuwe dingetjes voor haar! Maar spullen zoals de babykamer, driewieler, step, fiets… alles wordt doorgegeven aan nummer 2. En soms vind ik het ook wel fijn hoor, als ik moeilijk afscheid kan nemen van iets wat van de oudste is geweest… Maar ik hou wél in de gaten dat het een beetje eerlijk blijft! Ze worden nu wat groter, en worden zich meer bewust van de financiële kant van alles. Mooi stukje!
