Het is donderdag 21 januari 2010. Eindelijk is het dan zover, ik ben uitgerekend! Het kon nu echt niet meer lang duren voor ik eindelijk mijn meisje in mijn armen kon sluiten! Ik voelde me niet helemaal lekker die dag, maar ik had geen pijn.

Die avond rond 21.00 uur kreeg ik lichte buikpijn en ik besloot toch maar de verloskundige ervan op de hoogte te brengen. Dit was immers mijn eerste zwangerschap, dus ik had echt geen idee of dit een teken kon zijn dat de bevalling zich aankondigde. De dienstdoende verloskundige was er rond 22.00 uur, ze stelde een aantal vragen en wilde ook even toucheren. Alles zat nog potdicht dus er was nog geen teken dat de bevalling snel zou beginnen. Wel een teleurstelling maar ach, hoeveel vrouwen bevallen er nou exact op de uitgerekende datum?!
Ongeveer een half uurtje nadat de verloskundige wegging ben ik de slijmprop verloren. Ik had beloofd dat ik zou bellen als dit gebeurde dus dat deed ik, ze stelde voor om morgenmiddag nog eventjes langs te komen.
Ik besloot maar om te proberen te slapen hoewel ik eigenlijk helemaal niet meer moe was…

De volgende ochtend was ik om 05.00 uur al klaar wakker! Ik voelde me helemaal goed maar kon echt niet meer slapen. Jelle vertrok om 05.30 naar zijn werk en ik zei hem nog dat hij zijn telefoon goed in de gaten moest houden vandaag…
Rond 07.00 uur begon het een beetje te rommelen maar nog niet echt pijnlijk. Ik zette een kop koffie en ging daarna achter mijn laptop zitten. Ik zag dat mijn zus online was dus ik besloot met haar te gaan chatten. Ze vroeg hoe het was en ik zei dat er nog niets aan de hand was.
Intussen begon ik steeds meer buikpijn te krijgen en het was ongeveer 08.00 uur toen ik haar vertelde dat ik dacht weeën te hebben. Ik kon ze nog goed opvangen dus ik was nog steeds met mijn zus aan het chatten, ik wou Jelle op de hoogte brengen maar ze zei dat dat nog niet nodig was omdat het nog een tijd kon gaan duren.
Het kostte me intussen veel meer energie om de weeën op te vangen, dus ik besloot om Jelle toch te bellen, het was 09.00 uur. Hij was er om 09.15, hij vond dat we de verloskundige moesten bellen, dat deden we.
Ze vroeg hoeveel tijd er tussen de weeën zaten maar daar hadden we dus echt niet opgelet, ik was veel te druk om de weeën op te vangen en Jelle probeerde me daarin te steunen.
De verloskundige vertelde dat ze zo wel eventjes langs zou komen om te kijken. De buikweeën waren intussen helemaal verdwenen, ik had ze alleen nog maar in m’n rug!
Ik heb nog geprobeerd om eventjes onder de douche te gaan zitten maar dat was ook geen oplossing.

De verloskundige (Renske) kwam met een stagaire (Myrthe) rond 10.30 uur. Alleen op handen en knieën kon ik de weeën nog een beetje opvangen en Jelle moest daarbij een enorme druk zetten op mijn onderrug.
Renkse stelde wat vragen en intussen probeerde Myrthe de tijd tussen de weeën op te nemen.
Renske vertelde nog dat ze dacht dat ik hooguit 3 à 4 cm ontsluiting had en dat de weeën nog veel heftiger zouden worden…
Toen ze ging toucheren stelde ze vast dat ik op 7 cm zat, dat had ze dus tottaal niet verwacht!
Ik wou een thuisbevalling dus Jelle ging snel met Renske en Myrthe de laatste dingetjes klaarmaken.
Intussen was het ongeveer 11.00 uur, mijn vliezen waren nog niet gebroken dus die hebben ze toen kunstmatig gebroken.
Toen ze dat hadden gedaan kreeg ik echt een weeënstorm die met geen mogelijkheid meer was op te vangen of weg te puffen. Ook sloeg de persdrang toe! Ik had op dat moment 9 cm en mocht nog niet persen. Bovendien was de kraamzorg er ook nog niet en daar wouden ze eigenlijk wel eventjes op wachten.

Eindelijk was de kraamzorg gearriveerd! Het was inmiddels 11.15 uur en ik hield het echt niet meer!
Ik had volledige ontsluiting en mocht toen ook eindelijk meepersen, wat een opluchting!
Om precies 11.45 uur is onze mooie dochter geboren! Ze kreeg drie namen: Charity Simone Johanna.
Charity is haar roepnaam, je spreekt het uit als Sjeritie. (Veel mensen spreken het op z’n engels uit.)
Met haar 2e naam is ze vernoemd naar mijn zus, die tevens samen met haar vriend de peetouders zijn. De naam Johanna kreeg ze om meerdere redenen, mijn moeder heet Johanna, Jelle z’n moeder ook en mijn eigen 2e naam is ook Johanna.
Charity had een apgarscore van 3x 10, haar geboortegewicht was 2980 gram en ze was 48 cm lang.
Met haar bijna 6 pond en 48 cm was ze niet een supergrote baby maar wel helemaal gezond!
Ik heb nog nooit zo’n mooie baby gezien, wat was mijn meisje toch perfect! (Dat vindt waarschijnlijk elke moeder, hihi..)

Ik ben helemaal zonder kleerscheuren door de bevalling gekomen. Niet ingescheurd, ingeknipt en ook hoefde er geen vacuüm of verlostang aan te pas komen.
Renske vond het wel een wonder dat ik niet ingescheurd was, want mijn meisje kwam met haar handje onder haar kinnetje!
Als mijn volgende bevalling ook zo zou verlopen, dan teken ik er voor!