Ik liep op de Jonge Gezinnen Beurs, een paar dagen voordat ik zou bevallen van onze eerste zoon. Je loopt daar, ziet dingen die je handig lijken en dingen waarvan je zoiets hebt wat moet je er in hemelsnaam mee.

Een van de dingen die mij erg handig leek was een draagdoek. En dan niet zo’n sling, een geknoopte sling, een buidelsling of ringsling. Ook geen Aziatisch type draagdoek, zoals de mei tai, de torsodrager of een buikdrager! Nee een draagdoek. Zo’n geweven, zeven meter lange draagdoek. Ik was er direct weg van. Heb er eentje besteld in het design wat mij op dat moment leuk leek. Toen ik eenmaal bevallen was van onze zoon d.m.v. keizersnede en de draagdoek in huis was, begon ik direct met knopen. Echter, het romantische plaatje van heerlijk wandelen met hem op mijn buik viel al snel in het water. Op de eerste plaats was het doordat de buikwond te pijnlijk was om hem op mijn buik te dragen, en een andere houding kon niet. Toen hij groter werd en de wond goed genezen was ging ik vol goede moed opnieuw aan de slag met knopen. Maar meneer had hier geen zin in, sputterde tegen en begon, toen hij uiteindelijk met veel pijn en moeite in de doek gewikkeld zat, zo vreselijk te huilen dat dit helemaal geen oplossing was. Dus de doek ging samen met het hoe-doe-je-de-doek-om-boek op een plank en later in de doos voor nummer twee.

Drie jaar later was ik zwanger van onze tweede zoon. De dozen met kleertjes (goh, die had ik nog) haalde ik naar beneden en begon de spullen 1 voor 1 uit te zoeken. Toen kwam ik ook de draagdoek weer tegen. Ik heb hem gewassen en gestreken en weer op de plank gelegd met de insteek dat ik hem hopelijk deze keer wel zou kunnen gebruiken. Via mommyonline heb ik meegedaan aan een prijsvraag over de zeven sling en waarom ik hem zo graag zou willen winnen. En wat schetst mijn verbazing? Ik won hem ook nog (ik heb nog nooit wat gewonnen)! Dus ook deze werd gewassen en daarna bij de draagdoek op de plank gelegd.

Inmiddels was ik redelijk onderweg en bezocht ik dit keer de negenmaandenbeurs waar ik een dame tegen het lijf liep die mij een andere manier kon vertellen van knopen, waardoor ik minder hoef te hannesen om de baby in te wikkelen. Het bleek beter om al van te voren te knopen zodat je twee handen vrij hebt om je baby erin te laten glijden nadat je jezelf hebt ingewrapt.

Op de uitgerekende datum beviel ik via de normale weg van onze tweede zoon. En zoals ik al in een ander blog heb geschreven (https://www.mommyonline.nl/de-tweede.html), was nummer twee zo totaal anders dat ik er wel een goed gevoel bij had om hem in een doek te dragen. Tijdens de kraamweek kreeg Vince erg last van krampjes, waarop de kraamhulp (heerlijk mens!) zei: ‘Goh, misschien is het wat om hem in de sling te doen. Wie weet helpt het tegen de kramp en vindt hij het wel lekker.’ En warempel, het werkte, hij was stil, tevreden en heerlijk zonder kampjes. Nadien zijn we er ook achter gekomen dat inbakeren voor hem erg goed werkt (en daarbij voor ons ook). Ik heb die dag de hele dag met sling om gelopen en ik heb heerlijk met hem kunnen wandelen.

Even snel de hond uitlaten gaat nu ook gewoon. Ik hoef hem niet in de wagen te leggen. Geen capriolen uit halen op het honden-uitlaatveld door te slalommen om de poep heen, ik hoef geen ogen in mijn achterhoofd te hebben om tegelijkertijd de hond, de oudste en de kinderwagen in de gaten te houden. Ook het naar school brengen gaat een stuk makkelijker: Sling om, Noah in jas hijsen en naar school lopen, deur open (geen gemanoeuvreer met naar binnen gaan) kind doei zeggen, kus geven en de hond uitlaten. Ik zeg: mijn leven is er een stuk gemakkelijker door geworden. Plus dat hij heerlijk bij me ligt, geen last heeft van krampen en slaapt alsof hij nooit anders heeft gedaan.

Eerste pinksterdag hebben wij met zijn allen, incluis de hond, een speurtocht gedaan met opa en oma door het bos en het strand. We zijn vijf uur lang onderweg geweest en hebben moeten klimmen, wandelen, wadlopen en zandstruinen. En Vince heeft heerlijk geslapen, heeft er niets van meegekregen maar heeft wel de frisse buitenlucht ingesnoven. Noah heeft de dag van zijn leven gehad en heeft een heuse schat gevonden op het eind. En wij? Wij waren blij dat we niet de kinderwagen overal overheen hebben hoeven tillen en dat we gewoon de dingen konden blijven doen die we deden voordat Vince er was. Als hij straks groter is en niet meer in de sling past, stap ik over op de draagdoek en daarna gaan we door naar de rugdrager. Kortom: als je de kans hebt zou ik zeker een draagdoek of een sling aanbevelen. Het is gewoon heerlijk! Althans dat vertelt onze Vince ons.