De eerste afspraak met de verloskundige staat. Er is een stapel met zwangerschapskleding gekocht aangezien dit van de vorige zwangerschap allemaal niet zo charmant was vond ik zelf. Dus mocht mezelf wel eens verwennen op leuke nieuwe kleren. Mijn buikje begint al aardig te bollen en ik moet dus ook wel een vestje ofzo over mijn shirt aan om de boel te kunnen verbergen. Als je me niet ken zul je niet zien dat ik zwanger ben, maar mensen die dat wel doen zien het wel. En aangezien we het dus nog even geheim willen houden doe ik toch enige moeite om op mijn kleding te letten als ik de deur uitga.
Onderhand zijn er toch al wel een aantal mensen die ervan af weten, jah ach, mama kan haar mondje nou eenmaal niet tegen iedereen houden. Dochterlief kan dit dus beter dan dr mama! Zo trots als ze is, zo goed houdt ze haar mond. Of dat komt omdat ze het gewoon eigenlijk allemaal nog niet echt snapt.

We hadden van de week op een avond kort een gesprek over het feit of we dit keer wel wilden weten wat het geslacht van dit kindje zou zijn. Dit omdat het toch makkelijk is met schilderen van de slaapkamer. We kwamen beiden tegelijk tot de conclusie dat we het dit keer ook niet willen weten. Dan maar wat meer werk om alles weer wit te krijgen… Maar de verrassing vinden we gewoon erg leuk. En daarbij komt dat het ons ook helemaal niet uitmaakt of het een meisje of een jongetje is.

Gister schoot ik zelf helemaal in de stress. Jah achteraf verklaar ik mezelf natuurlijk helemaal voor gek. Maar goed op dat moment dacht ik daar even niet aan. Ik heb bij beide zwangerschappen voordat ik zwanger raakte een ketting met een steentje omgehangen. Beide keren daarna meteen zwanger. Nu was het deze keer ook meteen de eerste keer raak, dus schijnbaar doet dat kettinkje zijn werk wel erg goed 🙂 Tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik dat ding nooit afgedaan en eigenlijk pas veel later na de geboorte heb ik hem opgeborgen. En nu was ik hem dus gister ineens kwijt. Dochterlief had met mijn ketting gespeeld en het steentje had ze er dus schijnbaar afgetrokken. Ik dus in de stress, want ja, dat steentje hoort de hele zwangerschap om mijn nek. Want stel je voor dat het doordat dat ding niet meer om mijn nek hangt alles ineens verkeerd gaat. Gelukkig vond ik hem op de bank waar we aan het spelen waren en heb ik hem snel weer omgedaan…. Haha, stomme koe denk ik nu….

Tot volgende week!