Ze is me er eentje, die dochter van mij en ze kan soms schitterend uit de hoek komen. Niet alleen weet ze met het grootste gemak bekenden maar ook wildvreemden om haar vinger te winden, regelmatig heeft ze ook van die schitterende uitspraken. Zo word ik bij tijd en wijlen door haar gerust gesteld met de uitspraak: “Geef niks uit hoor mama.”

Ook had ze laatst tegen de juf gezegd dat ik af en toe een beetje verdrietig was omdat mijn opa was gestorven. “Maar,” had ze er meteen achteraan gezegd, “mama is wel heel blij dat ze mij heeft.” Aandoenlijk maar vooral ook grappig als je weet dat ik geen van mijn beide opa’s gekend heb. Ik vermoed daarom dat ze op haar eigen opa en mijn vader doelde maar die is inmiddels ook al twintig jaar dood.

Maar de mooiste opmerking was toch wel die van een paar dagen geleden. Ik vertelde mijn dochter dat ik die avond naar school moest voor het tien minutengesprek over haar met de juf. Ze wilde eigenlijk wel mee en vroeg waarom dat niet mocht. Ik grinnikte en zei dat ik gewoon even zonder haar met de juf wilde roddelen over wat zij allemaal uitspookte op school en wat ze allemaal voor streken uithaalde.
“Wat denk je dat de juf allemaal over jou gaat vertellen?” vroeg ik nieuwsgierig. Dochter haalde haar schouders op dus vroeg ik verder.
“Wat denk je, zal de juf mij vertellen dat je zo’n vervelend meisje bent in de klas of zal ze zeggen dat je een vrolijk en enthousiast meisje bent?”
Met een onschuldige blik werd ik aangekeken want dochter bleek helemaal niet te weten wat dat woord betekende, enthousiast. Ik legde mijn dochter geduldig de betekenis van het woord uit en ze luisterde aandachtig waarna ze me met een prachtige glimlach, liefdevol op het hart drukte:
“Mama, ik vind hou ook heel erg uitdejas hoor!!!”