Als ouders behoor je het goede voorbeeld te geven aan je kinderen. Je zou je dus zo moeten gedragen zoals je van je kinderen verwacht dat zij dat doen. Jij bent hun voorbeeld, jij laat zien hoe het hoort tenminste, dat is de bedoeling. Maar wat zou er van mijn kinderen terecht komen als ze het gedrag van hun moeder zouden gaan nadoen…

In veel gevallen doe ik vooral mijn uiterste best om ervoor te zorgen dat mijn kinderen niet in de gaten hebben hoezeer ik in gebreke blijf. Zo doe ik iedere morgen, als mijn kinderen braaf aan hun ontbijt zitten, mijn uiterste best om ogenschijnlijk heel druk bezig te zijn. Zo druk dat ik geen tijd heb om te ontbijten en er dus niets anders op zit dan mijn ontbijt uit te stellen tot zij op school zitten. Wel zo handig want als zij op school zitten dan kunnen ze tenminste niet zien dat het ontbijt van mama uit niets meer bestaat dan een of soms twee kopjes koffie met hooguit een koek.

Tegen mijn zoon zeg ik steeds dat hij zijn klusjes en huiswerk het beste maar meteen kan doen zodra hij thuis komt. Uitstellen is onhandig want dan komt straks alles tegelijk en op het laatste moment. Laat dat nou precies datgene zijn waar ikzelf als kind altijd tegenaan liep. Al mijn huiswerk, van overhoringen tot proefwerken en zelfs mijn examens heb ik pas een dag van te voren geleerd. Nog steeds heb ik de neiging om nare taken voor me uit te schuiven net zolang het echt niet meer kan en ik er wel voor moet gaan zitten. Gelukkig is mijn zoon niet op de hoogte van mijn verleden en heeft hij geen idee welke deadline er aan mijn hedendaagse taken zit.

Van mijn kinderen verwacht ik dat ze eten wat de pot schaft maar ik vertel er niet bij dat die pot uitsluitend die dingen schaft die ikzelf lekker vind. De groenten die ik minder lekker vind worden sporadisch of soms zelfs helemaal niet gegeten. Maar mama eet wel altijd braaf wat de pot schaft en dat is ook geen kunst als mama zelf mag bepalen welke pot er geschaft word.

De kinderen leg ik ’s avonds bijtijds op bed en daar zijn ze het lang niet altijd mee eens. Ze willen steevast opblijven maar dat mag niet op een doordeweekse dag. Slapen is goed voor je, je moet goed uitgerust zijn als je morgen weer naar school moet. Jaja, dat mama zelf regelmatig krap 6 uur slaapt omdat ze tot ver na twaalven nog tv zit te kijken of zit te surfen over het web, dat vertelt ze er maar niet bij. Dat mama ’s morgens vervolgens de nodige moeite heeft om haar bed uit te komen dat weten de kinderen ook niet. Wat ze wel weten is dat mama van hen verwacht dat ze meteen in actie komen als hun slaapkamerdeur wordt open gegooid.

Ik maak mezelf dus maar wijs dat ik alleen als voorbeeld fungeer als mijn kinderen van mijn gedrag op de hoogte zijn. Wat niet weet, wat niet deert… Dit opschrijvende besef ik dat ook dat laatste niet bepaald het goede voorbeeld is. Eigenlijk ben ikzelf dus gewoon slecht opgevoed, mijn ouders hebben me vast niet het goede voorbeeld gegeven