Zoals zoveel andere vrouwen op de wereld heb ik last van mijn zwangerschapshormonen. Ik durf toch echt toe te geven dat ik in zwangere toestand, helemaal niets meer over mijn eigen lichaam en bijbehorend gedrag te zeggen heb! Vaak lijkt het er op dat ik ontvoerd ben door Aliëns en ik weet zeker: Ze hebben iets boosaardigs in mij geplant! Ik ben overgenomen door een ander wezen. Door een kwade geest. Mijn aura is daarbij, alsof het al niet genoeg was, bezaaid met mijnen. Aangezien ik de mijnen daar zelf niet heb neergelegd, kan ik je niet waarschuwen. En dus weet jij niet wanneer of waar je er op 1-tje stapt. De hele wereld en zijn bevolking kan onder het gedrag van mij, in zwangere toestand, bezwijken!!
 

Ik vind dat ik de best wel over een dosis zelfkennis beschik. Ik weet daardoor waar mijn labiele en vooral onvoorspelbaar gedrag vandaan komt. De laatste maanden heb ik, door mijn gevoelens te verwoorden, vijanden gemaakt. Maar helaas voor die mensen. Er is voor mijn gedrag geen hulp. Geen psycholoog of psychiater die mij de komende maanden kan om praten, sturen of adviseren. Geen pilletje kan mij meer beïnvloeden. En zelfs een operatie en verwijdering van mijn neocortex(1), zal mij echt niet van mijn gedrag af helpen.. Want lieve en niet lieve (hihi) maar toch beste mensen, ik zou zeggen: Lang leve het zwangerschapshormoon!!

Als je zwanger bent, dan mag iedereen dat weten, ondervinden en (voor de ongelukkige onder ons) zelfs ervaren.. Of je het nu wilt of niet.. (Gniffel) Je bent slachtoffer en dader, maar vooral: het “zaadje”..

Ik geef toe, ik heb al vaker “gezeurd” over hoe zwaar het wel-niet kan zijn, om zwanger te mogen wezen. Ik leg dan vooral nadruk op het woord: wel-niet. Ik heb zelfs zwangerschapsgedrag een naam gegeven. Ik vind het best grappig: Het “wipsyndroom”. Je kan het syndroom op 2 manieren toepassen en ook op 2 manieren zien. En ja, 1 van die 2 manieren is waar jij nu ook aan zit te denken. En geen levend wezen op aarde, die ongemerkt een persoon kan passeren wat onder het “wipsyndroom” lijdt. Ja, het is mogelijk, maar naar mijn inziens ben je dan totaal gevoelloos en sociaal ongeïnteresseerd.

Al ruim 9 maanden heb ik zwaar last van het “wipsyndroom”. De eerste 2 maanden bestonden uit het leuke deel van het syndroom . En dan bedoel in natuurlijk: Geslachtsgemeenschap(2), coïtus, copulatie, vrijen of neuken. Oftewel: het inbrengen van de penis in erectie in de vagina.  En wie wipt om zichzelf voor te planten, moet op de blaren zitten. Wie wipt en zich daarmee ook nog eens vermenigvuldigt, zal de komende periode ook het syndroom mogen ondervinden. Voor het zogenaamde “oefenen” is een examen afgelegd. Als je geluk hebt, zijn jullie beide geslaagd. Het half uurtje lol en orgasme, brengen je bij deze in een vreemde wereld. Een wereld waar geen leiding meer lijkt te bestaan. In ieder geval, de leiding ligt nu niet meer in jouw handen. En dan spreek ik niet alleen voor de vrouwelijke lezer. Vergeet de (toch wel lieve) mannen onder ons niet!

Onze lieve kerels mogen namelijk als eerste bezwijken onder ons monsterlijk bezeten en buitenaards gedrag. Man vs. Vrouw zijn, over het algemeen, al niet de beste gesprekspartners, maar zodra de lusten het overwinnen van de lasten. Dan heeft hitte het overwonnen van de kou. Je heb jezelf met het andere geslacht woest in elkaar weten te verstrengelen. De zak is geklapt. Het zaad viert hoogtij in de grot, want het mag zich versmelten met het eitje, wanneer het haar weet te bereiken. Wanneer alles wat ik net gezegd heb, zijn doel heeft bereikt, zijn jullie zwanger. En helaas, voor vele, is er van praten, totaal niets meer te begrijpen. De energie die, normaal gesproken, nog wel wat waard kon zijn, is bij deze definitief waardeloos geworden.

Wip-Wappen is nu zeker niet meer zo leuk als dat het begrip in kwestie tussen de lakens. Of uhh.. op de keukentafel, de bank, het (openbare) toilet of in het bed van je zus/broer/vader of moeder of ander familielid. Want daar komt opeens het onaangename deel van het wipsyndroom de hoek om zeilen. Het trekt je onderuit voordat je het zelf in de gaten hebt. Het zet je op de wip en beslist vanaf heden wie er boven of beneden is. Het is “de kracht” die over je beslist. Ben ik wel-niet moe. Ben ik wel-niet sjacherijnig. Ben ik wel-niet aardig. Ben ik wel-niet vrolijk. Ben ik wel-niet gevaarlijk. Mijn inziens kan je beter zeggen wel-OF-niet.

Ze noemen de boosdoener, aanstichter of dader van het door mij zogenoemde “wipsyndroom”, ook wel HCG(3). Ik kon het niet laten om uitgebreid onderzoek te doen naar de herkomst en geschiedenis van deze afkorting. HCG is een zwangerschap hormoon en het betekend wel vertaald: Humaan Chorion Gonadotrofine . Bij de eerste ontmoeting met het volledige woord, ringelde er meteen een belletje in mijn hoofd. Mijn 2 intuïties werden hierdoor aangeroepen.

Mijn 2 intuïties noem ik ook wel mijn engeltje en duiveltje. Ze zijn het vaker niet dan wel met elkaar eens, kibbelen luidruchtig daarboven en brengen me daardoor soms in verwarring. En daardoor volgen ook vaak ongewilde gedachtes. Al dan niet aardig of boos. Bij het lezen van het woord hoor ik ze bijna meteen roepen. Twijfelend zegt mijn eerste intuïtie; ‘Gif? ‘. Daarop volgt een bulderende lach van mijn tweede (duivel) intuitie. Hij roept; ‘NEEE!!, een ongeneselijke geslachtsziekte!’ En geeft daarbij mijn engeltje een schop.

Eerlijk beken ik, dat ik met beide liever niet in aanraking wil komen. En gelukkig hebben mijn beide intuïties ongelijk. En terwijl ik mijn onderzoek verder vervolg, lees ik ook dat je dit als zwangere vrouw gemiddeld zo’n 40 weken in je lichaam moet dragen. Of ik, jij, hij, zij het nou wil of niet! Het stroomt door je bloed. In mijn geval “KOLKT” het woest door mijn aderen. Het laat af en toe mijn hart sneller kloppen. Soms komt er een lichtelijk verschijning te voorschijn, die vergelijkbaar is met een bezeten iemand. In ieder geval, zoals de bezeten mensen mij voorgeschoteld zijn in o.a. diverse films. Bezeten zoals: Opeens, zonder reden beginnen te tieren en vloeken. Lachen of huilen. Het laat me nog net niet met mijn hoofd draaien en achterstevoren op mijn rug van de trap af lopen.

Ik zit dus op de wip. Iedereen mag, wel-OF-niet gewild, meegenieten. Maar Ohh.. *dikke zucht* Wat zal ik blij zijn, als ik weer de andere kant van het “wipsyndroom” mag ervaren.. Alleen dan vanaf nu, WEL met alle mogelijke voorbehoedsmiddelen.. (zie je dat al voor je?)

(1)http://nl.wikipedia.org/wiki/Menselijke_hersenen
(2)http://nl.wikipedia.org/wiki/Categorie:Geslachtsgemeenschap
(3)http://nl.wikipedia.org/wiki/HCG