Als 21 jarige jonge moeder probeer je (meestal) redelijk bij de tijd te blijven. Je doet (meestal) je best om er hip en modern uit te zien, net zoals je kind. Je doet (meestal) je best om je (soms niet zo) spetterende sociale netwerk goed up to date te houden en let je goed (vaak) op je voeding en beweging zodat niemand ooit nog iets ziet van de paar (of iets meer) zwangerschaps kilo’s. Helaas is dit ondanks al ons (soms niet zo) harde werk, soms best lastig bij te houden. Soms zelfs onmogelijk.
Oke, ik geef het toe. Ik ben (misschien) niet zo’n hele hippe moeder. Het is algemeen bekend dat ik geen stralende burger trut ben. Ondanks dat ik tegenwoordig een trotse eigenaresse ben van (jawel!) een Blackbery, waar ik ten alle tijden direct toegang heb tot al mijn (niet zo heel veel) binnenkomende smsjes, e-mails, facebook en hyves berichten en de hele dag door (met mijn moeder) kan ”pingen”, ben ik nog steeds niet interesant.
En hoewel ik sinds een paar weekjes weer een aantal keren per week (niet zo stoer) de sportschool weer inloop, word ik er nog steeds uitgerend door een 40 plusser, die naar mijn mening iets te weinig moeite schijnt te hebben om op niveau 12 en helling niveau 6! (I mean, hello?! What’s next, Mount Everest?!)
Ik heb nog echt zeker 5 kilo te gaan voor ik mijn (misschien niet zo heel erge) hippe broeken aankan. Ik loop nog steeds (iets) te vaak op sportschoenen, terwijl mijn (lovely) pumps en hoog gehakte laarzen, weg staan te rotten in de kast. Ik kijk geen hippe tv shows zoals (het verschikkelijke) oh, oh cherzo en ik heb niet de dvd box van Sex and the City aan de muur hangen. Nee, ik zit in mijn trainingspak (lekker) onderuit gezakt lekker GTST te kijken of (nog erger misschien) As the world turns. Ik ben geen moderne spelletjes speler, mij betrap je niet (meer), aan het pokeren, nee ik speel gewoon Patience, Bejeweled en (i know…) Farmville op facebook.
Terwijl ik al mijn, niet zo hippe, punten opsom, denk ik terug aan de moeders die op het schoolplein stonden toen ik nog onschuldig en klein was. Ik herrinner me veel te grote, veel te rose jassen, getoupeerde pony’s met veel te hoog geplaatste staarten, sokken in sandalen, en berenkoppen afgebeeld op zelf gebreide truien. Vrouwen die niet 5 kilo, maar 50 kilo willen afvallen en dat zeggen terwijl ze punten zelfgemaakte appeltaarten uitdelen. De kindern (ja, ik was er 1 van) werden met ook zelfgebreide truien (met beren, herten honden, katten afbeeldingen) het schoolplein opgeschopt met haren die gekamt waren, maar er niet gekamt uitzagen. Ja, ik ben meer dan eens, met een staart bovenop mijn hoofd de school ingestuurd. Geen MP3 spelers voor mij en mn zusjes en broer, maar met zelf gewonnen knikkers, stuiterballen en jojo’s hadden wij het te doen.
Ik ben pas 21 jaar, kom net uit de luier rollen (zoals iemand mij dat ooit zo mooi wist te vertellen). Maar mijn jeugd is bij lange na al niet meer te vergelijken als de jeugd anno 2010. Ik denk dat de regels om ”hip en modern” te zijn iets zijn veranders in de afgelopen jaren. En dat is moeilijk bij te houden! Zelfs voor zo’n jonge friemel als ik!
Maar tot nu toe ben ik best trots, al zeg k het zelf. Jayden is vanmorgen bij de creche aangekomen op zijn Nike’s (maar 25euro! I love sale!) spijkerbroek met daaronder een heuze boxershort om zn pampertje gewikkeld met daarboven een longsleeve, onder zijn (ULTRA VETTE) leren jasje had hij een sjaal om zijn nek geknoopt. Zijn haren in een soort van hanekammetje in de gel en daar ging hij (met zijn beer in zijn handen, dat dan weer wel). ”Da Daa mama!” terwijl ik een hele dikke kus en een knuffel kreeg. Daar liep een heel stoer mannetje de deur uit. Brad Pitt is er niks bij, en zelfs Jude Law mag zijn hartje vast houden voor de volgende generatie, want dat is die van Jayden. Mijn Jayden.
”Dag lieverd..!!” hoorde ik mezelf zeggen. Mascara van gisteren onder mijn ogen, badjas aan en zeg maar niets over mijn haar wat zijn eigen leven leid. Ik sjokte op mijn slippers naar de douche, net als elke morgen. In de hoop dat er nog iets te redden valt bij mij!