Hoe de gat in mijn hand weer openging

Als ik terugkijk naar het afgelopen jaar mag ik best trots zijn. Ik ben bewuster met mijn geld omgegaan. Ik heb geld opzij gezet, waardoor ik de woonkamer naar mijn wens kon inrichten. Ik ben begonnen met beleggen. Ook heb ik een start gemaakt met budgetteren. Ik heb een aantal potjes gemaakt en heb daardoor een kleine reserve opgebouwd. Ook heb ik nog wat spaargeld. Op het moment dat ik extra geld krijg, geef ik het niet in een keer uit. Ik verdeel het over de potjes. Natuurlijk heb ik ook geld uitgegeven, maar de keuzes zijn bewuster geweest.

Het ging goed, totdat… Totdat mijn kinderen en ik jarig werden. Nummer 1 is op 4 oktober jarig, nummer 2 op 25 november en ik op 29 november. De verjaardagen waren aderlatingen voor mijn potjes! Ik had uiteraard een potje voor verjaardagen. Na de eerste verjaardag was dat potje al op. Bij verjaardag nummer 2 pakte ik weer groots uit. Nummer 2 werd namelijk 5! Volgens Surinaamse traditie is dat een ‘bigi jari’. De leeftijden 1, 5, 10, 15, 20, 25, 30, 35, 40, 45, 50, 55, 60, 65, 70, 75, 80, 85, 90, 95, 100 worden vaak groots gevierd. Natuurlijk is het geen verplichting om dit te doen of dit telkens te doen. Zelf heb ik het twee keer zo groots gevierd. Toen ik 20 werd en toen ik 30 werd.

Mijn twintigste verjaardag werd in een zaal gevierd, er waren twee Surinaamse bandjes en ik had 5 verschillende outfits. Uiteraard werd er eten en hapjes geserveerd. Zonder eten is er geen feest. Natuurlijk is er ook drank aanwezig. Bij een groot feest kan je ook veel mensen verwachten. Op mijn 20ste verjaardag waren er meer dan 200 mensen. Je kan begrijpen; zo een verjaardag is vrij duur. Mijn dertigste verjaardag was een stuk kleinschaliger. Ik wilde namelijk maar 30 mensen. Uiteindelijk waren het ongeveer 50, maar voor Surinaamse begrippen waren er weinig mensen. Het feest heb ik in Suriname gevierd. Ook hier was er eten en drinken en een band. 9 jaar geleden was het populair om een ritje te maken met een partybus. Dus er was ook een partybus op mijn feest. Met zijn allen in een bus met een open dak dansen. De bus kwam je ophalen en reed dan door de binnenstad van Paramaribo. Na een uur zet de bus je ook weer thuis af. Omdat ik weinig gasten had kon het feest in het grootouderlijk huis gehouden worden. Ook was er toen een gunstige koerswissel, dus mijn 30ste verjaardag was relatief ‘goedkoop’.

Ik ben Surinaams, maar op sommige punten ben ik ook weer vernederlandst. Feesten geef ik wel, maar ik nodig zelden meer mensen uit dan 50. Ik heb hier, na mijn huwelijksfeest, bewust voor gekozen. Meer echte naasten heb je namelijk niet. Als het leven echt heel hard wordt zijn er maar een handjevol mensen waarop je terug kan vallen. Ik investeer liever in een handjevol mensen, dan dat ik veel geld uitgeef aan mensen die eens in het jaar zie… Om die reden was de ‘bigi jari’ van mijn zoon niet zo groot. Minder mensen betekent ook dat ik geen zaal nodig heb! En dat scheelt enorm in de kosten. Ook is er geen catering nodig. Mijn moeder kan met gemak voor 30 a 40 mensen koken. Desondanks kostte het feestje veel geld. Er kwam een Surinaamse Brassband. Er was een pinata. Versiering in het thema en hij kreeg veel cadeaus; ook van ons.

De dag na zijn feestje bedacht ik dat ik ook jarig werd. Aangezien nummer 2 vier dagen voor mij jarig is heb ik mijn verjaardag de afgelopen 5 jaar niet meer echt gevierd. Ook dit jaar niet, maar ik wilde mijzelf wel verwennen. En dat doe ik met shoppen. Ik heb voor mijzelf een nieuwe outfit en bijpassende schoenen gekocht. Ik kocht ook een cadeau voor mijzelf; een Rituals-adventskalender.

Je zou denken; misschien wel veel, maar logische uitgaven… Maar ik blijf maar uitgeven. Het lijkt alsof de gat in mijn hand weer helemaal open is. Ik ga wekelijks naar de action. Ik heb toch wat extra sinterklaascadeautjes gekocht. Ik ging naar de wibra. Ik kocht wat boeken. Toppunt van mijn koopzucht was deze week; een adventskalander met theezakjes. Ja mensen, ik heb 15 euro betaald voor 24 theezakjes waarvan ik er tot nu toe maar 1 heb gebruikt….

Gelukkig heb ik mijn potjes. Vandaag haalde ik 100 euro uit mijn vakantiepotje. Hierdoor kon ik mijn benzine betalen.
Hopelijk lukt het mijn gat weer te dichten!

Tot een volgende keer!
Graciella,

Graciella is getrouwd, moeder van 3 en juf. Ze ontkent niet dat ze een gat in haar hand heeft en graag geld uitgeeft. In haar verhalen ‘Money Monday’ schrijft ze over geld en hoe zij daarmee omgaat. Iedere twee weken, op de maandag, kun je een artikel van Graciella verwachten.