Zodra je kinderen naar de crèche/opvang of school gaan krijg je ermee te maken; ochtenddrukte oftewel ochtendstress. We weten allemaal dat het niet zo makkelijk is om elke ochtend op tijd de deur uit te gaan maar desondanks wordt dit van je verwacht. De kinderen moeten immers op tijd gebracht worden en als werkende mama word jij ook op tijd op het werk verwacht. Hoe je de ochtenddrukte kunt voorkomen hebben we nog niet ontrafelt maar wel  kunnen we natuurlijk meedelen hoe wij met de ochtenddrukte omgaan.

Sandy J: Ik ben een avondmens. Dat zegt eigenlijk al genoeg. Ik ben ’s morgens niet vrolijk en heb echt eerst een kwartier (tot een uur) nodig om wakker te worden. Ochtendstress heb ik echter niet meer omdat ik mezelf goed genoeg ken (door schade en schande wijs geworden) en ik tegenwoordig een planning heb. Ik sta ‘ruim’ op tijd op (meestal dan). De kleding leg ik de avond van tevoren klaar (mits ik dat niet vergeet). En tijdens mijn ‘laat me met rust’ kwartier trekken de kinderen (soms) hun kleren aan terwijl ik de boterhammen smeer, (als ze tenminste niet op zijn en ik op zoek moet naar crackers, beschuit of in het ergste geval voorverpakte wafels of zoiets) lunchtrommels (als ze niet nog op school liggen) en tassen klaarmaak. Ik moet wel bekennen dat we altijd met de auto gaan omdat we lopend echt ‘net’ niet zouden halen. (als de auto wil starten bedoel ik dan) Dus hier geen ochtendstress omdat stressen geen zin heeft. Het gaat toch allemaal mis ’s morgens.

Nicky: Met vijf jonge schoolgaande kinderen in huis is er eigenlijk geen ochtend zonder stress en ik schijn daar toch wel goed in te zijn. Er is bijna wel altijd één van de vijf dat die ochtend niet vooruit te branden is en simpelweg loopt te ochtenddromen en zo alles vertraagd. Of ze leiden elkaar van  of er wordt gezellig erop los gekletst terwijl ze zichzelf klaar moeten maken. En zichzelf klaarmaken en kletsen hebben mijn lieftallige kinderen (vreemd genoeg) nog niet onder de knieën. En zit het even tegen dan is het niet één maar twee dat niet meewerken. Tegen beter weten in streef ik iedere avond om de ochtend soepeler te laten lopen door de kinderen nog eerder te wekken. Maar als puntje bij paaltje komt en ik bij hun bed sta en naar ze kijk terwijl ze nog heerlijk liggen te snurken bedenk ik me dat ik ze vast nog wel wat langer kan laten doorslapen. We hoeven dan enkel wat op te schieten om alsnog op tijd op school te komen. In mijn hoofd klinkt het allemaal logisch en goed redbaar maar de werkelijkheid bewijst toch wel weer anders. Dit is dus een welbekende fout dat ik keer op keer maak, hoezo een ezel stoot zich niet tweemaal aan één paal? Je zou toch denken dat nu de kinderen zichzelf aan kunnen kleden het allemaal wel wat makkelijker zou zijn maar helaas heb ik dit nog steeds niet mogen ervaren. Mijn werkwijze om de ochtendstress enigszins te beperken is om de kinderen de avond daarvoor alles klaar te laten zetten. Ook dit schijnt helaas niet altijd goed te gaan want geregeld wordt er in de ochtend nog hard gezocht naar een missende gymschool, huiswerk dat terug naar school moet of een ander item dat naar hun eigen zeggen echt niet ontbreken mag. Dat ik mezelf  alvorens de drukte losbarst geheel klaar maak is denk ik het reden dat mijn bloeddruk in de ochtend nog niet naar een ongekende hoogte stijgt. Ik zou mama’s aanraden om indien mogelijk de schooltassen de avond ervoor samen met de kinderen in te pakken en broodtrommels te vullen en in de koelkast te bewaren. Wie weet dat ik mijn eigen tips ooit zelf zal gaan volgen want zelf doe ik dit (nog)niet.

Saskia Mes-Born: Pff….ja…..ochtend stress…praat me er niet van.
‘Gewoon oogkleppen op en gaan,’ zei iemand ooit tegen me. Inmiddels heb ik al honderden oogkleppen versleten en kan er maar niet aan wennen en vind het nog altijd v-r-e-s-e-l-i-j-k die ochtend stress!
Oudste kind is nog moe en schiet maar niet op. Dan heeft de jongste geen zin of gooit nog eventjes snel het drinken om en je wilt dat per direct opruimen. Intussen tikt de klok onverbiddelijk door.
‘Maakt toch niet uit als we later zijn,’ zegt de Oudste weleens geruststellend. Ik zou daar wel naar willen luisteren natuurlijk, ware het niet dat ik niet zo zit te wachten op de leerplichtambtenaar (sorry, meneer de leerplichtambtenaar, maar heb het al zo druk).
Het zou veel meer ‘zen’ kunnen allemaal, maar naast alle broodtrommels, drinken, fruithapjes, gymspullen en alle aanverwante artikelen heb ik ook nog een beetje tijd nodig om mezelf een beetje op te lappen om enigszins toonbaar in het openbaar te verschijnen. Dan bedoel ik niet in galajurk en paalhoge hakken, maar gewoon verzorgd en dat vreet ook tijd. Binnenkort maar weer eens één van mijn favoriete films ‘The Karate Kid’ van mijn tienerjaren kijken om wat meer ‘zen’ te zijn tijdens het ochtendritueel. Dan kan ik ’s morgens vroeg als een echte ‘Zen-Karate-Kid-Mommy’ de ochtendstress te lijf, misschien helpt het. Wax on, Wax off..…don’t forget to breath, very important…

Yvonne van der Wal: Zelf lukt het me nog wel om op tijd klaar te staan en mijn dochter is eveneens best vlot. Het is m’n zoon die elke ochtend niet vooruit is te branden en de boel ophoudt, ook als ik hem eerder wakker maak dan gebruikelijk. ‘Tris, ga je eruit?’ ‘Hmpf.’ Kom op Tris, nu moet je er écht uit!’ ‘Hmpf.’ Bij elk hapje brood moet ik hem aansporen, terwijl ik zelf mijn tanden aan het poetsen ben en mijn gezicht in de make-up zet. ‘Eet nou eens door!’ Zo snel als hij zijn koekjes en chips naar binnen werkt, zo traag is hij met zijn ontbijt. En met aankleden. En met het aantrekken van zijn schoenen. Wat is dat toch met jongens en hun slakkengangetje? Uiteindelijk eindigt de ochtend steevast in hetzelfde riedeltje: ‘Opschieten! Anders kom je te laat op school!’ Toch redden we het toch altijd weer, weliswaar op het nippertje. Ik kijk dan ook elke doordeweekse dag uit naar het weekend; twee dagen lang geen race tegen de klok. Maar dán is meneer als eerste wakker en zo vlot als de snelste muis van Mexico.

Cindy Koehorst-Zwarts: Met een vijfjarig kind dat naar school gaat en een driejarig kind dat nog niet naar school gaat zou je verwachten dat het hier makkelijker gaat dan bijvoorbeeld bij Nicky met vijf schoolgaande kinderen. Helaas is dat niet helemaal waar. Waar ik geen wekker hoef te zetten omdat de kinderen toch altijd eerder wakker zijn dan de bedoeling is, komen we twee tot drie van de vijf dagen tijd tekort. Onze kinderen zijn niet van die goede ontbijters. We hebben al van alles geprobeerd. Van brood tot cornflakes, van aan tafel eten tot voor de tv eten. Het is nu de regel dat ze niet eerder tv mogen kijken dan dat ze hun brood en drinken op hebben. Meestal gaat dit goed, maar er zijn ochtenden bij waarbij dit dus niet zo is. Een van de twee eet dan zo langzaam dat ze soms wel een half uur nodig hebben en dan dus niet meer tv kunnen kijken. De kleren leggen we de avond ervoor klaar. Dit scheelt inderdaad een hoop gezeur en stress. Terwijl de oudste zich aankleedt maak ik me ook gereed en daarna is de jongste aan de beurt. Die kan het helaas nog niet zelf. Wel zijn we altijd op tijd op school, soms zit Lyanne zelfs als eerste in de klas.
De ochtenden nadat ik gewerkt heb, ik werk in de nacht, heeft papa de ochtendshift. Die is altijd wakker ruim voordat de kinderen dat zijn en heeft dan al brood en drinken klaarstaan. Een stukje fruit en drinken is vaak ook al klaar. Dan loopt het toch gesmeerder. Als mama dan thuiskomt hoeven alleen de haren nog gedaan te worden en de schoenen en jassen nog aan. Maar ook dan moet papa soms haasten om de kinderen op tijd de deur uit te krijgen.
Maar al met al gaat het met het klaarleggen van de kleren en het eten aan tafel toch wel goed. 

 Hoe ga jij met ochtendstress om? Heb je tips voor andere mommy’s?