Wil naar heitie ta!! Wil naar heitie ta!!! (ja we wonen in Friesland dus het is heitie en niet papa)  Nee Naomi dat kan nu niet, heitie is met de auto bezig met allemaal gevaarlijk gereedschap dus dat kan even niet. ‘Neee, ik wil naar heitie ta’ wordt er nogmaals met een dikke pruillip gezegd. ‘Kom nou maar binnen dan krijg je een lekkere beker warme melk en dan zo op bedje’ probeer ik. ‘Neee, wil naar heitie ta’. Pffff.

Ik ben twee en ik zeg…….NEEEEEEEEEE en het liefst de hele dag.

Nee ik wil geen eten, nee ik wil niet mee, nee ik wil niet koessen (slapen), nee ik wil geen drinken, nee ik wil nog steeds niet koessen, nee ik wil niet in de auto, nee ik wil niet uit de auto, nee ik wil niet K (afkorting meneer konijn=slaapkuffel), nee ik wil niet opruimen, nee ik wil niet naar buiten, nee ik wil niet naar binnen, nee ik wil niet ik wil niet ik wil niet.

Van de week nog bij de kinderboerderij besloot ze uitgebreid op de grond te gaan liggen bij het indoor speel gedeelte om daar even heel duidelijk nee, nee, nee te brullen. In haar ogen was het weer totaal oneerlijk dat iets van mij niet mocht. Een moeder zie ik mij vervolgens vol begrip aankijken en melden dat dit haar heel bekend voorkwam. Verbaasd was zij daarna om mijn reactie dat ik dit helemaal geen punt vond.

Naomi is namelijk een weg rennertje. Zodra madame iets in haar hoofd heeft gebeurt dat ook. Ook dus wanneer ze iets leuks ziet of boos is. Nou en zo klein als ze is, snelheid heeft ze wel. Helaas rent ze ook zo de weg op of door een menigte mensen heen. Eigenlijk vind ik het ideaal dat ze op de grond gaat liggen brullen, hoef ik er tenminste niet achteraan te rennen. Ik haal rustig mijn kopje koffie wat koud staat te worden en drink dat op. Ach ze kalmeert wel weer een keer. Ook ga ik er rustig naast liggen waar dan ook. Maakt mij niet uit hoor, geen punt.

De nee fase is duidelijk aangebroken en zeer aanwezig al moet ik zeggen dat ze vanaf haar 1,5 jaar al heel goed was in het oefenen hiermee dus dit duurt alweer een poosje. Het nee roepen gaat veelal gepaard met grote huilbuien met enorme krokodillentranen. Best knap trouwens want ze kan het heel lang volhouden. Het liefste gaat ze in de bijkeuken staan en dan jankend tegen de glazen deur aan hangen. Echt een hilarisch gezicht vanaf de woonkamer. Echt ,een Oscar is zeker verdient na menig optreden van mijn blonde monster.

Ach alles zal vast weer overgaan en laat ze maar goed oefenen met nee. Er zullen later nog genoeg situaties zijn waarin ze gewoon NEE moet zeggen.

Julia