Die laatste paar dagen van het jaar begin ik toch altijd na te denken over het afgelopen jaar en wat er allemaal is gebeurd.

BABY’S
Ik ben voor de tweede keer moeder geworden van een prachtige zoon van 4740 gram en 55 cm. Onderhand is Collin de elf maanden gepasseerd en is hij ruim 10 kg en 75 cm. Daarnaast heb ik mogen ervaren hoe het voelt om tante te worden. En ik kan je vertellen, ook dit voelt zo speciaal en bijzonder. Ik stond er erg van te kijken dat je zo veel van een kind van een ander kunt houden. En toch kan het! Daarbij ben ik nog een keer tante geworden dit jaar; een paar weken nadat mijn zusje beviel mocht mijn allerliefste vriendin ook mama worden van een mooie zoon. Omdat wij elkaar al twintig jaar kennen voelt dit ook als tante worden.
Het was al bijzonder om samen zwanger te mogen zijn. Ondanks dat ik toch vijfeneenhalve maand voorliep. Maar dat we dan ook alle drie een jongen mochten krijgen was helemaal speciaal. Ik kijk heel erg uit naar de tijd dat ze wat groter zijn en lekker met elkaar kunnen spelen.

MAMA VAN TWEE KIDS
Er wordt wel eens gevraagd of het nu anders is, één of twee kindjes hebben. Nu kan het zo zijn dat de verandering voor mij niet groot voelde omdat Collin een erg makkelijke baby was of omdat het gewoon snel went. Maar ik heb meer moeten wennen aan de eerste keer moeder worden en de zorg en verantwoordelijkheid te moeten dragen voor een hulpeloos wezentje dan de eerste keer. Wat ik wel erg jammer vond was dat het voor veel mensen niet meer bijzonder is. Als je eenmaal een kindje hebt dan lijkt het dat de volgende gewoon een natuurlijk vervolg is. Na een eerste hoort er een tweede te komen. Mensen kwamen niet op kraamvisite, lieten niets horen, vroegen niet hoe het ging en er werd dit keer niet zo snel in de kinderwagen gekeken als na de geboorte van Lyanne. En wat wil een kersverse mama nou liever dan trots je baby kunnen tonen en honderd keer je verhaal kunnen doen.
Wat ik vooral de laatste weken merk is dat het gewoon heel mooi is om te zien hoe twee kindjes met elkaar omgaan. Er zit ruim drie jaar tussen Lyanne en Collin en ik heb altijd gedacht dat ondanks dat wij hier zelf voor gekozen hebben, dit een probleem zou worden gezien het samen opgroeien en spelen. Niets blijkt minder waar. Lyanne blijkt een geboren grote zus en is helemaal verliefd op haar kleine broertje. Er is nu veel interactie tussen de twee en ze krijgt nu ook echt aandacht terug van haar broer. Echt samen spelen is er natuurlijk nog niet bij, maar de eerste stappen zijn gezet. Collin kan nu lopen, wat het voor hem makkelijker maakt om achter zijn zus aan te gaan en dit zorgt soms voor hylarische momenten. Natuurlijk is Lyanne hier niet altijd van gediend en dit laat ze dan wel duidelijk merken. Collin op zijn beurt is ook niet op zijn mondje gevallen en laat ook duidelijk zijn stem horen als iets hem niet aanstaat! En zo hoort het ook toch?!
Nu hoor is moeders denken…. Een derde? Ja, ik zou wel willen. Mijn man is er (net zoals na Lyanne) nog niet over uit, dus het definitieve antwoord moet ik jullie verschuldigd blijven.
Helaas blijkt ook Collin last te hebben van reflux maar gelukkig verbetert dit snel op het moment dat hij genoeg vast voedsel kan eten. Wel blijkt ook Collin net zoals zijn zus erg gevoelig voor oorontstekingen en heeft hij de laatste drie maanden al vijf oorontstekingen door mogen maken en daardoor slaapt ie natuurlijk ook niet goed. De tweede week van januari mag dus ook Collin geopereerd worden. Hij krijgt buisjes en zal afscheid nemen van zijn neusamandel. We hopen dat het hierna beter mag gaan en hij ook eens mooie nachtjes zal gaan maken. Let’s hope so!

BORSTVOEDING
Ook dit keer ben ik weer gezegend met een goedlopende productie en een mooie en langdurige borstvoedingsperiode. Onderhand geef ik dus alweer ruim elf maanden borstvoeding. Zullen we ook dit keer het tweede jaar gaan halen? We zullen het zien. Maar vooralsnog zijn zowel mama als zoon er nog niet klaar mee!
Helaas mocht het voor mijn zusje niet lukken: keizersnede, een zoon die niet kan wachten en een productie die niet op gang kwam. Ook bleek ze niet gezegend met mooie tepels wat de borstvoeding ook niet ten goede komt. Dit deed mij wel realiseren dat het inderdaad voor sommige mama’s gewoon echt niet haalbaar blijkt. En als je al eens alles geprobeerd hebt, dat het uiteindelijk klaar kan zijn. Voorheen kon ik moeders altijd allemaal adviezen geven en blijven stimuleren om door te gaan, want het is zo mooi, het is zo goed en gezond en noem maar op. Nu kan ik me wel beter voorstellen dat je soms de keuze maakt om te stoppen. Mijn zusje heeft de eerste weken gekolfd, om zo de productie op gang te helpen, maar ook dit mocht niet baten. En zeg nou zelf, met kunstvoeding worden ze net zo groot en sterk toch?!

WERKEN
Nadat Lyanne geboren werd ben ik lang thuis geweest; dit omdat het op mijn oude werk niet meer ging en ook nog eens bleek dat Lyanne koemelkallergie had waardoor al mijn gekolfde voorraad moedermelk zo de prullenbak in kon (ik wist toen nog niet van het moedermelknetwerk helaas) wat voor mij de keuze makkelijker maakte om er een punt achter te zetten en me de eerste maanden te richten op mijn dochter en daarna weer aan het werk te gaan. Na zeventien maanden ging ik weer werken.
Na de geboorte van Collin had ik wel nog vier weken vakantie na mijn verlof, maar moest ik na veertien weken gewoon weer aan het werk. Wonder boven wonder vond ik her heerlijk. Scheelt wel dat ik alleen ’s nachts werk en normaliter je kindjes dan slapen en je dus niet zo veel mist. En die paar uurtjes die ik in de ochtend slaap mis je niet zo snel. En het bleek ook nog eens zo te zijn dat ik met die paar uurtjes in de ochtend meer slaap kreeg dan als ik de nacht gewoon thuis in bed doorbracht. Al snel merkte ik wel dat ook dit me begon op te breken. Maar wat doe je eraan als je kind niet doorslaapt? In ons geval niets, afwachten… en doorgaan. En dat is wat we nu dus al ruim elf maanden doen. Want onderhand heeft Collin drie of vier nachten doorgeslapen in zijn korte leventje en dat waren nachten dat mama aan het werk was…
Helaas hebben ook wij mogen meesnoepen van de crisis op het werk. Een aantal cliënten met veel zorg is dit jaar overleden, waardoor er minder geld binnenkomt en er dus minder uren beschikbaar zijn. Hierdoor kan ik helaas minder uren werken en dat merk je toch wel elke maand. Daardoor heb ik de keuze gemaakt zo nu en dan wat diensten bij te pakken via een uitzendbureau! En dit blijkt de ideale oplossing. Ik kan werken wanneer ik wil en kan ik niet, dan hoef ik alleen nee te zeggen. Nu is dat voor mij niet gemakkelijk, maar aldoende leert men.

VERDER….
Gelukkig zijn er het afgelopen jaar in mijn directe omgeving geen schokkende dingen gebeurd. Helaas hoor je toch weer veel te vaak mensen die ziek worden, mensen die veel te vroeg komen te overlijden. Of mensen die anderzins te maken krijgen met vervelende situaties. Buiten een dip in het financiële, door de welbekende crisis en de huwelijksperikelen en slapeloze nachten die er volgens mij bijhoren bij het krijgen van een baby, zijn de erge dingen ons gelukkig bespaard gebleven.

Dit jaar heb ik voor het eerst in ruim tweeënhalf jaar Nicky, het brein achter Mommyonline mogen ontmoeten en dit was een erg plezierige ontmoeting. We spreken elkaar tegenwoordig erg vaak en mag wel zeggen dat het onderhand een vriendin is geworden.
Ook ben ik dit jaar voor het eerst echt op pad geweest voor Mommyonline. Samen met Nicky mocht ik naar de workshop van Herôme in het Amstelhotel in Amsterdam. Ik hoop dit in de toekomst nog veel vaker te mogen gaan doen.

VOORNEMENS
Zoals elk jaar word je geacht goede voornemens te hebben voor het aankomende jaar. De laatste jaren had ik bedacht dat mijn goede voornemen zou zijn om juist geen goede voornemen te hebben. Dit jaar heb ik er wel een paar.
Ik wil wat aan mijn gewicht gaan doen, meer sporten en minder eten. Twee zwangerschappen hakken er wel in. Helaas blijk ik niet gezegend te zijn met het gegeven dat je af zou vallen door borstvoeding te geven. Mijn lichaam houdt de calorieën liever vast denk ik. Laatst hoorde ik dat mensen die niet goed slapen niet afvallen. En laat dat nu net zijn wat ik dus al maanden niet goed doe. Dus we hopen er op dat Collin snel de nachtvoedingen laat voor wat ze zijn en mama rust gunt zodat ze al slapende af kan vallen.

Verder schijnt dat ik te goed en te lief ben voor anderen en daarbij mijzelf en mijn gezin nog wel eens wil vergeten. Ik ben zo’n persoon die elke verjaardag afloopt en altijd met een cadeautje aan komt zetten. Kan ik een keer niet, zal ik altijd zorgen dat er alsnog op een ander tijdstip een bezoekje komt met het daarbij behorende cadeautje. En keer op keer word ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt dat anderen niet zo zijn. Bleek dit jaar maar weer met de geboorte van Collin en de vierde verjaardag van Lyanne. Ik heb daarom besloten dat ik alleen nog op verjaardag ga naar mensen die het verdienen en die ook daadwerkelijk bij ons komen.
Alles kan en mag altijd bij mij. Ik sta altijd voor mensen klaar en loop daarbij mijzelf wel eens omver. Ik ga aankomend jaar meer voor mezelf zorgen en minder voor andere mensen. Dit zal moeilijk zijn, want zorgen zit mij in het bloed.
Ik heb afgelopen jaar afscheid genomen van een aantal vriendschappen omdat dit niet bleek wat ik ervan verwachtte of die mij te veel energie kostten. Dit wil ik blijven doen. Vriendschap komt van twee kanten.
Het werk, dat is nog zoiets. Er is een heel groot feest geweest waar ik niet heen kon maar graag heen wilde. Ik moest werken en er was niemand die wilde ruilen, ondanks dat er genoeg collega’s waren die er niet heen gingen.
Onze manager ging weg. Tijdens haar afscheid was ik er niet bij, die ene keer niet, omdat ik moest werken. De andere keer, wat tevens ons jaarlijkse teametentje was, ook niet. Waarom niet? Omdat de collega die moest werken al dertien jaar met haar samenwerkte en dus geen afscheid kon nemen en er graag bij wilde zijn. Wederom was er niemand die wilde ruilen. Behalve…. Juist, jullie snappen hem…. Cindy! Achteraf bedacht ik me dat ze er met het eerste afscheid ook al was en ik dus gewoon niet had moeten ruilen, omdat ik er dus nu beide keren niet was. (Wat voor beeld zal dit gegeven hebben bij mijn manager?)
Dan hebben we nog laatst: een collega wilde graag ruilen, twee nachten. Niemand kon of wilde. Dus toen vroegen ze Cindy. Nu moet ik dus vier nachten werken waaronder Oud en Nieuw. Het kostte me geld voor de oppas en vorige week moest mijn man op het laatste moment nog zijn dienst zien te ruilen omdat bleek dat we niet de zondag naar de vrijdag geruild hadden. Al met al voor mij alleen maar kosten en geen baten…… En wil deze collega wel eens ruilen? Nope. Dus ik heb besloten, ik ruil alleen nog als het voor mij positief uitvalt en anders zoeken ze maar een andere oplossing, zoals ik ook aldoor moet doen.

Al met al dus drie mooie voornemens, al zeg ik het zelf. Nu nog zien dat ik me eraan kan houden!

Ik wil iedereen van hieruit al het beste voor 2013 wensen en maak er een knaljaar van!
Ook in 2013 zullen jullie nog regelmatig reviews van mij te lezen zijn en zo nu en dan een blog. En wie weet kom ik nog wel eens een keer met mijn persoontje online te staan (zie reviewfilmpje Herôme…)

Liefs, Cindy