Gezellig samen met je kinderen de kerstboom opzetten. Dat is toch altijd wat je op TV ziet? Vooral bij Amerikaanse series, het ziet er zó leuk en knus uit. Kinderen op trappetjes, die de mooiste en grootste ballen hoog in de boom hangen… ach, je zwijmelt er toch bij weg? Zo wil iedereen het wel in zijn huisje, die kneuterigheid!

Helaas is de werkelijkheid héél anders, zoals zo vaak met dergelijke Tv-programma’s.
Het begint al, als we de dozen van zolder aan het zoeken zijn. Papa in de kruipruimte, mama klaar om de spullen aan te pakken. Er staan 2 kinderen om me heen te draaien, die het liefst de kruipruimte in willen klimmen! Als papa, met veel zweet op zijn voorhoofd, eenmaal te pakken heeft waar hij naar op zoek is geweest, springen de kinderen zowat een gat in het dak! En gaan vervolgens natuurlijk verschrikkelijk in de weg staan. Ze bedoelen het goed hoor, maar ja, bananendozen vol spullen kunnen ze echt nog niet aanpakken! Daar zijn hun armpjes nog net iets te kort voor…
Iiieeeuuuw… wat komt er nu allemaal mee met de spullen? Dode diertjes, je kent ze wel, hele nesten zilvervisjes die het niet hebben overleefd, een nestje dode spinnetjes, de kinderen griezelen ervan! En gaan dan nu eindelijk griezelend naar beneden, toch nog met lege handen.
Eenmaal met de spullen beneden (na een keer of 10 allebei de trappen te hebben gelopen, zucht) stuiteren ze van enthousiasme, en kunnen zich bijna niet bedwingen op de dozen open te trekken. De ‘Oehhh’s en ahhhh’s’ zijn niet van de lucht, zó mooi vinden ze het allemaal! Dat stukje is nog gezellig. Maar dan…

De (kunst)boom in elkaar zetten. De oudste van 10 kan papa heel goed helpen, alles moet op kleur worden uitgezocht en de jongste van 7 raakt al een beetje gefrustreerd, omdat dit natuurlijk een klus is voor papa en zijn grote meid. Geloof me, het werkt niet als papa een kleur noemt en er 2 meiden met takken komen aanrennen… Oplossing: de jongste gaat even met mama kerstboodschappen doen!

Als we terugkomen, staat de boom en zijn ze met de lichtjes bezig. Wat een drama! Natuurlijk moet mama hierbij helpen, die is als enige in staat rustig de lichtjes uit de knoop te krijgen. Tenminste, als de meiden haar dat toestaan, want natuurlijk willen ze ‘helpen’!
Ondertussen zijn we al ruim 3 uur verder, en kunnen we eindelijk beginnen aan ‘de ballen’. Alle dozen worden uitgestald, en de mooiste worden natuurlijk het eerste gepakt. ‘Voorzichtig, het kan ook stuk’ roept mama, die de stofzuiger alvast maar gaat pakken…
Het gaat best goed, maar die trap bij de kerstboom, zoals op TV, doen we maar niet. Véél te eng!
Ondertussen heeft papa de ‘kleine’ boom uitgepakt, die mag de jongste helemaal alleen doen. Mét kleine balletjes, die niet stuk kunnen (nou ja, laat dit maar aan haar over, haha). Maar daar zit natuurlijk helemaal geen uitdaging bij! Nee hoor, toch maar lekker in de weg lopen bij de grote boom.

Het wordt een puinhoop, overal liggen glitters (dit zal duren tot ver in februari, weet ik uit ervaring) en hier en daar sneuvelt natuurlijk wat. De papiertjes, waar de mooiste ballen mee zijn ingepakt, liggen door de hele huiskamer en even stoppen om wat te drinken? Bijvoorbeeld een warme chocomelk, zoals op TV? No way, we zijn net zo lekker bezig!
De eerste ruzie dient zich aan, ze hebben alle twee een bal te pakken die ze mooi vinden. Het wordt een schreeuwpartij! En ja, er is natuurlijk ook maar één piek! Om nog meer ruzie te voorkomen, mag papa die op de top zetten. De slingers? Dat gaat mama maar even doen, maar wederom ontstaat er een verhitte discussie, want ze willen alle twee de slinger aangeven. Daar gaat het kerstgevoel…
Na een uurtje van ‘ballen gooien’ hebben ze er toch alweer genoeg van, en lonkt de TV. Godzijdank, dan kan mama het even alleen doen, op een andere manier dan dat alle dezelfde ballen bij elkaar hangen! Tja, het moet er natuurlijk ook nog een beetje mooi uit zien, toch?
Het duurt nog wel een dag voordat alles naar onze zin is, alle ramen zijn versierd, alle tierelantijntjes zijn opgehangen en vooral: voordat alles weer is opgeborgen! Opruimen is nu eenmaal niet echt de hobby van de meeste kids, en dus ook de mijne…
De meisjes vinden het, zoals ieder jaar, weer reuze gezellig en zo hebben we dus ons eigen ‘kerstritueel’, zoals waarschijnlijk in elk gezin…..

Fijne feestdagen iedereen!