Het is zover…. ook wij hebben het moment bereikt waarbij ons vreetmonster verandert in een kieskeurig niet etende dreumes. Collin kon vanaf het moment dat hij vast voedsel mocht eten met zes maanden alles eten. Zelfs artisjokharten en olijven gingen er zonder probleem in. Vier broodjes per dag en dan ook een gewone warme maaltijd. Niets was teveel voor hem. Tussendoor genoot hij nog heerlijk van borstvoeding. Van dit kleine vreetmonster zie ik momenteel niets van terug.

Gelukkig weet ik dat ook deze fase weer overwaait. Het hoort er bij en zal deze fase helaas ook heel vaak terug komen. Op het moment wil collin dus niet eten. Zijn grote zus Lyanne eet met moeite haar brood maar avondeten gaat er gelukkig prima in. Soms wil het met een spelletje of wat gekkigheid nog wel lukken als ze eens geen zin heeft. In het algemeen heb ik over haar dus niets te klagen.
Collin daarintegen steekt tegenwoordig gewoon zijn tong uit of doet zijn mond niet open. Probeer dan maar eens niet te lachen….

Ik maak me er niet zo druk om. Het komt wel weer goed. Ze weten prima wanneer ze honger hebben en wanneer niet. Eten blijf ik hem uiteraard gewoon aanbieden, gaat het erin fijn en zo niet volgende keer beter. Ik kan me eigenlijk meer zorgen maken om het feit dat collin niets anders drinkt dan borstvoeding. Gelukkig werk ik alleen snachts en komt ook dit wel weer goed. Ik geef nog steeds borstvoeding en Collin is zeker nog lang niet van plan ervan af te zien. Stiekem ben ik ook wel erg trots dat hij nog aan de borst wilt.