Eigenlijk ken je je eigen kinderen door en door. Toch maken we soms keuzes waarvan je weleens denkt, ik weet dat ze het niet leuk vinden, maar ik doe het toch! Waarom? Want achteraf heb je er altijd spijt van.

Ik liet mij vandaag weer verleiden door mijn lieve vriendin (met drie kinderen) om iets te doen waarvan ik eigenlijk al wist dat ik er spijt van zou krijgen. Ga je even mee winkelen? Ik dacht nog, ik moet het niet doen. Jesse vindt het verschrikkelijk (en terecht…). Maar ik vind het zelf wel altijd erg leuk dus toen ze vertelde dat er een winkel was waar ik goedkoop een paar schoenen kon scoren was ik snel om. Had ik toch maar mijn eerste gevoel gevolgd. Voordat we alles in de auto geladen hadden en we weg konden rijden riep ik al: ‘Ik ben echt heel graag met de kinderen thuis, hoor. Ik hoef niet zo nodig de deur uit.’ ‘Effe gezellig’ riep mijn vriendin.

Aangekomen op plaatst van bestemming begon het. Ja hoor, ik was natuurlijk mijn luiertas vergeten. Ik moet ook zoveel meenemen en dan stond de auto ook nog volgeladen met alle spullen die over waren van Koninginnedag, waarvan ik al lang had gewild dat die weer netjes een plekje in de schuur hadden gekregen. Maar ook dat signaal negeerde ik. Goedkope schoenen… Zonder luiertas had ik anderhalf uur want Lucas had nog gegeten voor we weggingen. En van Jesse had ik wel zijn tas mee dus ik had luiers en doekjes genoeg.

Mijn vriendin had nog een vriendin (met ook een dochtertje) zo gek gekregen om mee te gaan. Ook zij was om bij het horen over de goedkope schoenen. Daar gingen we dan, drie moeders en zes kinderen. In de eerste winkel ging het nog wel. Maar in de derde winkel merkte ik al dat mijn gevoel me had gewaarschuwd en ik echt maar dan ook echt spijt zou krijgen. Het begon al met rondrennen in de winkel, jas uit, schoenen uit en het wild was losgebroken. We keken elkaar aan waarop mijn vriendin zei: ‘Ik snap wel dat jij liever thuis bent!’

Het ergste van alles was dat die goedkope schoenen er helemaal niet waren. We konden er gelukkig samen wel erg om lachen. We stonden elkaar te waarschuwen en te reageren op gedrag waar we de kinderen niet helemaal de schuld van konden geven. Jesse slaapt normaal gesproken nog ’s middags dus die was moe. En hoe moeier hoe baldadiger.

Snel het hoognodige bekeken want het zou zonde zijn als we uiteindelijk helemaal voor niks weggegaan zouden zijn. Wel heb ik uiteindelijk toch nog mooie gympen voor Jesse gekocht voor € 8,-. Met lichtjes erin. Snel alle kinderen weer terug in de auto gestalt en terug naar huis. Mijn vriendin en ik keken elkaar aan en schoten nogmaals in de lach. Wat waren ze vervelend hè? Maar ze konden er eigenlijk ook niets aan doen. De volgende keer blijf ik wel thuis.

Ik was gelukkig op tijd thuis om Lucas zijn fles te geven en moet hier echt een heel weekend van bijkomen! De volgende keer volg ik mijn gevoel, want eigenlijk wist ik dit al! Lucas vond het allemaal wel prima. Zolang hij maar op tijd zijn eten krijgt. Arme Jesse moet wel echt bijkomen. Hij ligt ruim een uur eerder in bed, wie weet wordt hij morgen wel een uur later wakker. Al denk ik dat hij alleen al uit wraak een uur eerder wakker wordt. Dat is dan mijn eigen schuld!

Winkel jij graag met jouw jonge kinderen?