Als je er eens over nadenkt zijn er redelijk wat verhaaltjes waarin onze kinderen geloven en dat wij ze in sommige gevallen ook wijsmaken. Het bestaan van Sinterklaas is zo’n verhaal waar vele kinderen in geloven en waar wij ouders de hoofdrol in spelen, en in sommige gevallen alsof onze levens ervan afhangen. Want ja, kinderlijke onschuld moet je zolang mogelijk beschermen. Ook ik maak mij hier schuldig aan; liegen totdat het kind er niet meer in gelooft. In tegenstelling tot vele leeftijdsgenoten gelooft dochterlief van 6 jaar al enige tijd niet meer in Sinterklaas. ‘Sinterklaas is heel lang dood en de hulpsint doet nu alles’, aldus dochterlief. En dit is ook meteen het verhaal dat we aan haar jonge zus van 4 jaar vertellen.

Hier in huis geloven ze niet meer in Sinterklaas maar daarentegen geloven beide dochters wel in de tandenfee. Zelf heb ik als kind nooit in de tandenfee geloofd en ook zijn er geen enkele tanden van mij bewaard. Als moeder ben ik er altijd heel simpel in geweest; zolang het kind er zelf niet over begint doe ik dat ook niet. Het geloof in de tandenfee was bij mijn drie jongens nooit echt aanwezig geweest en sprake van een tandenfeebezoek was er simpelweg ook niet. Nu is de jongste zoon 9 jaar en is de geloof-fase allang voorbij maar daarentegen is het geloof in de tandenfee bij beide meiden pas begonnen.

Sinds enkele weken, bij het wiebelen van hun tanden is de tandenfee een onderwerp waar geregeld over gesproken wordt. Beide geloven er heilig in en hun geloof tovert mij automatisch in de welbekende tandenfee. En ik moet bekennen dat ik er stiekem ook wel van geniet. ‘Wanneer mijn tand los is moet ik het onder mijn kussen leggen en dan krijg ik van de tandenfee geld; aldus zesjarige dochterlief.

Het tandenfeesprookje is een verhaal dat generatie na generatie onder kinderen leeft en waaraan iedere ouder een eigen invulling geeft. Wat geef je aan het kind en wat doe je met de tand; laten liggen of meenemen? Nu weet ik dat er ouders zijn die een cadeautje of snoepje neerleggen maar deze tandenfee heeft voor de ‘euro onder het kussen leggen’ gekozen. Ik meld nu wel heel stoer dat ik hiervoor gekozen heb maar we weten natuurlijk wel dat ik hier niet veel keuze in had. Ik kan het natuurlijk niet maken om iets anders onder het kussen te leggen terwijl dochterliefjes er heilig in geloven dat ze geld voor hun waardevolle tandjes zullen krijgen. Ik doe mijn meiden graag een plezier dus leegt deze tandenfee in ruil voor een tandje een euro onder de kussen. Zij blij en ik een melktand rijker. En een foto van het eerste gat dat is ontstaan mag natuurlijk niet ontbreken.

Afgelopen nacht kregen mijn beide schatten bezoek van de tandenfee en wat waren ze blij! Met veel gejuich en gelach kwamen ze hun één euro muntjes laten zien.

Komt de tandenfee ook bij jullie langs en bewaar je alle melktandjes?