Op een avond keek mijn man op van zijn iPad, knipte met zijn vingers en zei: “Ik heb een geweldig idee. Laten we eens een spontaan weekendje-weg gaan.”
“Een wat?” vroegen de kinderen. “Een spontaan weekendje-weg. Eén die ongepland is. Geen voorbereiding. Gewoon gaan. We staan morgen vroeg op, gooien wat kleren in een tas en een paar hapjes in de koelbox en dan vertrekken we naar het Muggenmeer. Lijkt jullie dat wat?”
“Klinkt geweldig”, schreeuwden ze. “Goed dan. Geregeld,” zei hij, terwijl hij zich weer achter zijn iPad verschuilde.
“Oh, dit wordt zo geweldig,” zei ik. “We hebben nog nooit eerder iets impulsiefs gedaan. Frederique, bel jij Annie en zeg dat we morgen op weg naar het meer de hond bij haar afzetten. Ik zal de ‘out of the office reply’ aanzetten en even een sms’je sturen naar Loes dat ik morgen niet naar Yoga kan. Oh en ik moet even een bericht op Facebook achterlaten dat ik een paar dagen niet bereikbaar ben.”
“Denk je dat Jeroen mijn plekje in het hockeyteam kan overnemen?” vroeg mijn zoon. “Misschien kan hij dan ook zorgen voor de cavia’s en de kikker?”
“Ik neem aan van wel,” mijmerde ik. “Bel hem, en als je klaar bent heb ik nog even de telefoon nodig om Els te bellen, zodat ik haar kan vertellen dat het me niet gaat lukken zondag die 500 kleerhangers voor de scouts af te geven. Misschien dat we ze onderweg nog even kunnen afgeven bij het huis van Ingrid Bakker. Oh wat is het toch leuk om zo impulsief te zijn,” grinnikte ik.
“Mam, wat zal ik doen met mijn tandartsafspraak?” vroeg mijn dochter. “Programmeer het telefoonnummer van de tandarts in je mobiel, dan zal ik hem wel bellen om te zeggen dat je ziek bent. Niet vergeten, want als we niet op tijd annuleren moeten we betalen voor het consult. Ok, wie gaat er even op de fiets naar de supermarkt voor blikken knakworst en een paar puntjes? Ik zet nog even een cake in de oven terwijl jullie onder de douche gaan. En vergeet niet de slaapzakken van de zolder te halen en te laten luchten en de koelbox uit de garage te halen,” antwoordde ik.
“Daar zit nu de kikker in.”
“Dan haal je hem eruit.”
“Wil je dat ik al de stekkers alvast uit de stopcontacten trek?”
”Dat doe ik zelf wel vlak voordat we naar bed gaan. Luister, nu ik er over nadenk: Haal al je vaders vuile overhemden uit de was, dan kunnen we onderweg nog even langs de stomerij want er is niets vervelender om de week te beginnen zonder schone overhemden.”
“Mam, ik was van plan morgen naar de bieb te gaan om mijn boeken terug te brengen.”
“Geen probleem, we geven ze onderweg wel af bij de bibliotheek. Ik moet sowieso nog even pinnen en de pinautomaat is recht tegenover de bieb. Okay, hebben we nog iemand nodig die het gras komt maaien?”
“Oh alsjeblieft zeg, ”onderbrak mijn man. “Hoeveel kan gras groeien in achtenveertig uur? Jullie maken er allemaal veel te veel poespas van. Het is de bedoeling dat het sponta….?”
“En het is echt een geweldig idee, zei ik. Ik haat het, al die geplande dingen. Ze zijn nooit zoals je ze verwacht had. Maar een “spontaan weekendje-weg.”
“Wat zullen we met de sleutel van het huis doen, mam? We geven hem even af bij oma, onderweg naar de bank. Zal ik je zus ook nog even een mailtje sturen? Je weet dat ze anders de politie belt als ze twee dagen niets van ons hoort. Ben ik nog iets vergeten?”
“Dat is de meest ongelofelijke vraag die ik ooit heb gehoord,” zei mijn man.
Goed dan, we gaan door. Ik ga nu eerst naar de schoonheidsspecialiste. Gelukkig kon Marijke me nog inpassen voor vanavond.
“Jij impulsieve duivel,” zei ik, terwijl ik in zijn wang kneep, “je maakt nog allemaal zigeuners van ons.”