It’s a lousy job Columns by Trenke Riksten - Wat is een huishouden met kinderen runnen een hoop werk! Toen wij erover dachten of we kinderen wilden, hadden we wel door dat opvoeden een flinke klus zou zijn (hóé flink, dat hadden we dan weer onderschat, maar dat terzijde), maar dat je er ook heel wat werk in huis bij cadeau zou krijgen, daar hadden we niet zo bij stilgestaan. Ons gezin bestaat uit manlief Martin, Marie van bijna acht, Elian van zes en Rowan van 3 ½ en, last but not least, zeker niet waar het het huishouden runnen betreft, mijzelf. Een zeer belangrijke, dagelijks terugkerende, klus in ons huis is: opruimen. Nooit had ik kunnen bedenken dat kinderen zo’n gigantische bende kunnen maken, dat ze geen zin hebben om op te ruimen en dat het behoorlijk lastig is om ze toch zover te krijgen. (Dat Elian licht autistisch is, helpt daarbij overigens ook niet.) Iets anders waar nooit een eind aan lijkt te komen zijn de wassen. De kinderen hebben hun kleren altijd snel vies, de jongens plassen soms ’s nachts in hun bedden en sowieso moeten hun bedden geen stinkhollen zijn, dus de wasmachine draait hier minstens negen keer per week. Al die wassen moeten natuurlijk ook weer opgeruimd worden. Als de jongens naar het toilet gaan en vieze handen hebben vinden ze het, om de één of andere mij onduidelijke reden, altijd nodig om niet alleen de kraan beet te pakken, maar de hele wasbak. En, hoewel ik alle mannen in dit huishouden heb getraind om zittend te plassen, ze gaan soms te laat zitten of te vroeg weer staan, met als gevolg natuurlijk druppels op de bril. Onze twee wc’s en bijbehorende wasbakken worden daarom minimaal tweemaal per week grondig gereinigd. Vaak werk ik ze tussendoor ook nog bij. Al die gezinsleden willen natuurlijk elke dag te eten. Daar moeten boodschappen voor gedaan worden. Aangezien we niet rijk zijn, koop ik geen geschilde aardappels of gesneden groenten, maar bereid ik de hele maaltijd zelf. Het servies waar we van eten en bestek en dergelijke moet weer schoon, dus elke dag draait een volle afwasmachine. Het huis zelf moet ook schoon, dus vegen en dweilen moet absoluut minimaal eenmaal per week en het meubilair, aanrecht en fornuis moeten regelmatig worden afgenomen. En dan heb ik het alleen nog maar over de woonkamer en keuken, niet over de andere kamers en de badkamer … Op hoeveel uren werk per week zit ik inmiddels? Zonder dat echt uit te rekenen, weet ik dat ik uitkom op een zeer hoog getal, terwijl ik alleen nog maar de belangrijkste dingen heb genoemd. Ik heb nog geluk dat ik iemand ben die flinke prioriteiten stelt. Wij hebben nauwelijks kleren die gestreken moeten worden. Dat er mensen zijn die hun bedden- en ondergoed en zelfs hun vaatdoeken strijken, daar begrijp ik helemaal niets van. Onze buurman houdt zijn tuin altijd zo netjes bij, dat het onkruid nauwelijks kan beginnen met groeien. Hij heeft de tuin dus altijd winterklaar. Wij hebben onze tuin ook altijd winterklaar, maar dan vooral voor veel sneeuwval … De koelkast uitmesten? Daar begin ik pas aan als hij echt naar mest begint te ruiken. De ramen lappen vind ik pas nodig als ik nauwelijks meer kan zien wat voor weer het buiten is. Toch kan ik zelfs dit soort klussen niet eeuwig vermijden. Het is eigenlijk onvoorstelbaar dat zo’n heel huishouden runnen vrijwilligerswerk is; of, als je de kinderbijslag meetelt, fors onderbetaalde arbeid. Toch zullen er altijd mensen zijn die solliciteren naar het ouderschap. De meesten zullen worden aangenomen. Hoewel aan veel werknemers extreme eisen worden gesteld qua opleiding en geschiktheid, hoeven aankomende ouders namelijk maar voor één test te slagen: de zwangerschapstest. Share on Facebook Share Share on TwitterTweet Share on Pinterest Share Share on LinkedIn Share Share on Digg Share
Leuke column, geinige titel, goed einde! En zoooo herkenbaar. ‘Vrijwilligerswerk’, oempf! Breek me de bek niet open. 😉
Zeer herkenbaar stuk! Het huishouden is een tijdrovende bezigheid waar eigelijk nooit een einde aan komt. En prioriteiten stellen is dan ook belangrijk. Wat uitgesteld kan worden, stel ik gerust uit, zoals ramen lappen en zo. Ik ben benieuwd of er veranderingen plaats zullen vinden, wanneer de kinderen groter zijn en mee kunnen helpen. Leuke stuk!
Goede column! En zo herkenbaar. Ben de laatste jaren ook steeds beter geworden in prioriteiten stellen. Dwz als iets niet per direct schoon of af moet ik het ook kan uitstellen. Die tijd en aandacht gebruik ik dan liever voor mezelf of voor mijn gezin.
Dank jullie voor jullie reacties. @Nicky, wij laten onze dochter al zelf haar kamer opruimen en soms helpen met vegen en dweilen. Soms doet ze bijvoorbeeld de hal in haar eentje, die ruimt ze op en veegt en dweilt ze dan. Dat hoeft niet per se, we vragen of ze dat wil, maar ze is dan juist trots dat ze ons kan helpen! @Daniëla, precies! Bij ons is het meeste in huis redelijk schoon (nu ja, de koelkast, kastjes en ramen dan niet, maar de belangrijke dingen zoals wc’s), alleen erg opgeruimd is het niet. Zelfs als wij heel erg opgeruimd hebben liggen her en der nog stapels. 🙂