Our love story begint eigenlijk op een weinig originele manier, maar halverwege krijgt het verhaal toch een verrassende wending…

Als 16-jarig meisje werkte ik in een café in Eindhoven. Maikel ging daar elke week met zijn vrienden stappen. Met z’n vieren dronken ze dan de hele avond biertjes aan de bar. En ik? Ik tapte biertjes, maakte mixdrankjes, danste achter de bar, op de bar, en ja, flirten hoorde er natuurlijk ook bij. 😉

Vanaf het begin is er altijd al een bepaalde aantrekkingskracht tussen ons geweest (ik weet het, klinkt afgezaagd maar daar heb ik vooraf al voor gewaarschuwd) maar óf hij had een vriendin, óf ik had een vriend. Dus een hele tijd is het bij onschuldig heen-en-weer flirten gebleven.

Op een gegeven moment (echt pas na een paar jaar) durfde Maikel een voorzichtige poging te wagen en vroeg hij of ik een keer mee wilde gaan motor rijden. Ik had op dat moment een relatie dus zei dat ik dat niet wilde. Maar Maikel gaf niet op. Hij bleef wekelijks komen en het flirten ging vrolijk verder.

Inmiddels was het carnaval en dat betekende altijd superhard werken, maar ook vooral veel gezelligheid! Aan het einde van een lange dag vond ik tijdens het opruimen een blauwe badeend. Na een lange werkdag met de nodige borrels kun je je misschien voorstellen hoe de sfeer was, dus de badeend werd tot huisdier gebombardeerd en ging vanaf dat moment elke week met mij mee naar het werk. Elke vrijdag en zaterdag zette ik de blauwe badeend in een trappistglas met water bovenop de tap. En o wee als iemand aan mijn huisdier kwam. 😉

Maikel wist hier op een slimme manier gebruik van te maken door enkele weken later een cadeautje voor mij mee te nemen… Hij had een gele badeend voor mij gekocht. Vanaf dat moment stonden er dus wekelijks twee badeenden op de biertap.

Een paar weken en een hoop geflirt later werd er een pakketje thuisbezorgd. Het was een grote doos, maar zo licht als een veertje. Toen ik de doos openmaakte kwam er een grote heliumballon uit met de tekst “It’s a girl!” en onder aan de ballon hing een klein groen badeendje. Er stond geen afzender op de doos, maar ik wist natuurlijk genoeg…

Dat weekend in het café sprak ik Maikel aan dat het gele en het blauwe badeendje samen een baby badeendje hadden gemaakt. Waarop hij begon te lachen dat hij precies hetzelfde pakketje thuis had gekregen. Wat bleek, een collega van mij had besloten om ons een duwtje in de goede richting te geven. En het werkte! We gingen steeds vaker leuke dingen doen (weliswaar nog niet met z’n tweeën maar met nog twee vrienden) en we werden goede vrienden die elkaar stiekem steeds leuker gingen vinden.

Ik studeerde af en zei mijn baantje in het café op. Na een gezellig stapavondje bracht Maikel mij met de taxi naar huis, en toen we bij mij voor de deur stonden was daar dan eindelijk de eerste kus (nou ja, kus… het was een ietwat ongemakkelijk, vlug kusje, maar goed, het was een kus…)
Er volgden er steeds meer en vanaf december 2008 zijn we dan officieel een stelletje.

Op 16 oktober 2012 – we woonden inmiddels samen – werd ik 27 en die ochtend werd ik door Maikel verrast met een ontbijtje op bed. Eigenlijk stond ik de wc al te poetsen want er zou visite komen, dus ik werd terug mijn bed in gestuurd. Hij zette het ontbijtje neer en gaf me een reusachtig bierviltje met daarop een zelfgeschreven gedicht. Het bierviltje stond symbool voor alle bierviltjes die we in de voorgaande jaren in het café naar elkaar hadden geschreven. Aan het einde van het gedicht ging hij op 1 knie zitten, haalde hij een ring tevoorschijn en vroeg me ten huwelijk! Mijn dag kon niet meer stuk! De hele dag heb ik trots mijn ring aan iedereen laten zien en ik straalde van geluk.

22 februari 2013 was het dan zo ver, dé grote dag. In verband met het bedrijf van Maikel in de winter, maar daar hebben we nauwelijks last van gehad (de fotograaf heeft bijna alle kippenvel weg weten te fotoshoppen haha). We hebben een prachtige dag gehad, met veel lieve vrienden en familie en een geweldig feest. Als bedankje hadden we voor alle gasten een klein badeendje gekocht. Iedereen kent ons badeendenverhaal, en omdat onze eendenfamilie inmiddels flink was uitgebreid – met een eend of 50…- leek dat ons wel een toepasselijk bedankje.

Inmiddels zijn we nu zo’n 6,5 jaar heel gelukkig samen, waarvan ruim 2 jaar getrouwd en we hebben een prachtige dochter van anderhalf (jaja, 9 maanden later… ze is écht van de huwelijksnacht ;-))

Op naar de 12,5 jaar, dan mogen we weer een feestje geven! 😉