Net na de lunch de kinderen naar school gebracht. Op de terugweg komt er een klasgenootje van mijn jongste met haar moeder aangerend. Mét wagen, want er is een tweede kindje geboren, een paar weken geleden. Ze zijn erg laat, en moeder begint meteen te roepen: “Ja, wat een gedoe, flesje, broodje en zo, en dat binnen een uurtje lunchpauze, dus ik ben laat!” Ze rent met rode wangen en een verwilderde blik in haar ogen door. En meteen heb ik een flashback. Wat ben ik blij dat ik van die tijd, en die luiers af ben! Al een tijdje hoor, mijn meiden zijn 6 en 9 jaar. Om me heen worden op het moment weer flink wat baby’s geboren. Hartstikke leuk natuurlijk, een heerlijke tijd. Vooral de eerste! Je weet niet wat je overkomt in het begin, niemand kan je hierop voorbereiden (roze wolk, hoezo? Ja, als de kraamhulp er nog is…), maar als je een paar weekjes verder bent en het loopt allemaal goed….. zalig! Lekker met de wagen een wandelingetje maken, iedereen die bewonderende blikken in de wagen werpt, het flesje wordt door kindlief ten zeerste gewaardeerd, nog geen geknoei met die fruithapjes (verhaal apart). Je zit volop in je zwangerschapsverlof, de tijd is helemaal aan jou. Als je baby een paar weekjes is, en de krampjes komen goed op gang, dan gaan we een hekel krijgen aan de luiers. Tenminste, ik wel! De oudste kreeg echte flinke spuitluiers, tot onder haar oksels zat het! En stinken, niet te kort! De enige remedie was: kleding uit, onder de kraan of douchekop houden en spoelen maar. Ja, want je zet zo’n schatje niet in het bad, lekker drijvend in haar eigen viezigheid. En niet te vergeten: meteen de kleding in de voorwas, die vlekken krijg je er anders écht niet meer uit! En als je de deur uit gaat maar hopen dat het je onderweg niet overkomt! Dus je gaat iets minder vaak de deur uit dan je zou willen….. Bij de tweede is het of beter gegaan, of ik heb het geblokt in mijn geheugen, tenslotte weet je van te voren wat je te wachten staat, het maakt nu niet meer zo’n indruk.
Dan komt er een periode dat het toch ook wel erg handig is, die luier. Vooral juist als je onderweg bent, want de ontlasting is harder geworden en dat verschoont al een stuk makkelijker. Het lijkt een gedoe onderweg, maar dat komt omdat je dan nog niet weet dat zindelijk worden óók een hele toestand is. In die periode ben je namelijk de hele dag gefocust op WC’s in de nabije omgeving. Want ja, als ze moeten, moeten ze écht en wel nu! Anders gebeuren er geheid ongelukjes…. Maar goed, daarover een andere keer meer.
Als je een tweede hebt, kan het soms ook knap vervelend zijn, die luiers. Toen mijn jongste geboren werd, was de oudste bijna 3 (op 3 weken na, foutje in de planning!). Dan is er nog niet zoveel aan de hand. De oudste ging 3x per week naar de peuterspeelzaal. Maar een jaartje later ging ze naar de basisschool, de jongste was ondertussen 1 geworden. Dan moet je ineens 4x per dag de deur uit om je kind te brengen/halen van school. Van te voren denk je: Yes, ik ben er ééntje kwijt een paar uur per dag. Maar dat zijn steeds korte periodes, en ja, tussendoor heb je het druk met de kleine en haar fruithapjes, flesjes, slaapjes, en ja, die luiers. Mijn kleintje wist het altijd zó voor elkaar te krijgen, vooral ’s morgens maar tussen de middag kon ze er ook wat van, dat ze precies een vieze luier had als wij onze jassen net aanhadden, en zij vastgebonden in haar wagen zat, klaar voor vertrek. Echt hoor, bij het schoenen aantrekken was er nog niets aan de hand maar zodra die jassen aangingen….. Bingo! Erg irritant. Want ja, wat doe je? Wil je dat de oudste op tijd op school is, nu ze nog maar in groep 1 zit? Wil je dat je jongste minstens 20 minuten in de poep zit met het gevaar van schrale billetjes? Ja, je wil het alle twee niet, maar kies maar eens uit deze twee slechte opties. Ik koos meestal voor een schoon luiertje, maar mijn dag (lees: humeur) was meteen naar de knoppen. Mét (liefst winter)jas aan mijn baby uitpellen, schoonmaken, weer kleertjes aanwurmen, nou, ik kon gelijk wéér in de douche, kan ik je vertellen. Bovendien staat er dan een kabouter van 4 aan je jas te trekken en in je oor te jengelen, want die wil zo snel mogelijk naar haar klasje natuurlijk. Het zweet gutst langs je rug. En leg maar aan de juf uit dat je écht iedere dag op tijd uit bed bent, dat het écht geen luiheid is hoor, dat je vaak later bent.
Mensen hebben allerlei tips hiervoor. “Probeer eens een kwartiertje eerder op te staan, ga eens 10 minuten van tevoren je jas aantrekken, geef het flesje dan na het naar school brengen”. Ja, je gaat echt niet je kindje honger laten lijden om maar van dat vieze luiertje in de ochtend af te zijn. Ook de andere tips hebben we geprobeerd, maar het werkte allemaal niet. Het gebeurde écht in die ene minuut, ik kan er ook niets aan doen.
Dus ik riep de rennende moeder nog even na: “Als je hulp nodig hebt, je dochter kan tussen de middag lekker bij ons een broodje eten hoor! Dat scheelt een hoop heen-en-weer rennen!”. Want ja, wij moeders zouden elkaar eens wat meer moeten gaan steunen…..

Geschreven door:Monique van Kuler