Je bent hier
Home > Columns > Luilak

Luilak

Morgenochtend is het zover. Het jaarlijkse vroeg op staan, maak me wakker festival kan weer beginnen. Traditioneel wordt op de zaterdagochtend voor Pinksteren in Haarlem een Luilakmarkt gehouden. Je kunt dan voor weinig geld de leukste zomerplantjes voor je tuin en bloembakken kopen. Ook aan de kinderen is gedacht. Op de markt zijn diverse kramen met popcorn, suikerspinnen, drop, snoep, ijs en patat. Je kunt, wanneer je dat zou willen je nazaat daar zo vol proppen dat ze er de volgende ochtend niet aan moeten denken om de buren met een slinger van blikjes wakker te maken door keihard heen en weer door de straat te fietsen. Simpelweg om dat ze kotsmisselijk en krimpend van de buikpijn in hun bed liggen.

Gelukkig hoef ik zulke voorzorgsmaatregelen niet te nemen. En dan niet omdat mijn kinderen vies zijn van een vette snoep, vreet of schranspartij. Nee gewoon om het feit dat ze te beroerd zijn om op zaterdagochtend vroeg hun nest uit te komen om de buren wakker te bellen. Hoezo luilak vieren. Ja in hun bed zul je bedoelen. Niks vroeg opstaan. Dat gaat immers allemaal van hun kostbare slaaptijd af.

Verder hoef ik me ook niet echt druk te maken. In onze buurt is het tot nu toe altijd vrij rustig gebleven. Ook al is het wakker maakfestijn veelal een groot sloop en vernielfestijn geworden. In onze buurt blijft het vaak bij het verplaatsen van wat buurtbankjes en te koopborden. Ook moet in niet vreemd staan op te kijken wanneer in mijn vlaggenmast weer eens een voor mij totaal onbekende vlag hangt te wapperen. Alleen is deze dan waarschijnlijk de avond voorafgaand aan het festijn al opgehangen toen de heren terugkwamen uit te stad.

Het enige dat ik moet doen is mijn fiets even om rijden, gewoon voor het geval dat. Maar dat zou ik feite iedere avond moeten doen. Gewoon voor het geval dat.

Mijn ramen zou in nog kunnen invetten met Dreft zodat de eventuele eieren die ze er tegenaan zouden kunnen gooien geen houvast hebben. Ware het niet dat ik daar te lui voor ben en in deze de gok durf te wagen dat mijn ramen ook dit jaar ongemoeid worden gelaten.

Wat ik wel doe is de stekker van de bel er uit trekken. En dan niet omdat ik bang ben dat een stel koters me wakker zullen bellen. Wel omdat misschien de postbode zaterdagmorgen heel vroeg aanbelt om iets te bezorgen dat ik heb besteld en omdat ik wil voorkomen dat mijn verloofde daar de hele dag over gaat zeuren. Ach sommige maatregelen komen het hele jaar van pas.

Meer lezen www.ingriddebruijn.nl

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Top