Mezelf verliezen was een dieptepunt

Tegen het einde van het jaar vind ik het altijd wel fijn om terug te blikken. Wat voor jaar was het voor mij? Heb ik mijn gestelde doelen bereikt? En uiteraard: wat heb ik van het jaar geleerd? Nou, het jaar 2022 was een jaar vol lessen. Absoluut meer dan voorgaande jaren. Het was een jaar waarin ik als persoon een enorme ontwikkeling doormaakte en ik de waarde van zelfliefde echt leerde kennen. Dat alleen ikzelf verantwoordelijk ben voor mijn eigen geluk en niet anderen. Het jaar 2022 was een jaar waarin ik mezelf weer tot bloei zag komen. Ik leerde loslaten, van personen en plannen. Dat alles loopt zoals het loopt.

Al geef ik het niet graag toe, maar toen mijn 19 jaar durende relatie in 2020 ten einde kwam, voelde ik mij enorm verloren. Ik liep dan ook lange tijd met de gedachte dat het nog wel goed zou komen. Dat onze problemen een beproeving waren en we er sterker uit zouden komen. Nou, wat heb ik mij hier gruwelijk in vergist. En als ik nu terugkijk ben ik hartstikke blij dat dingen zo gelopen zijn. Ik kan oprecht zeggen dat ik in de relatie mezelf verloren was. En ik zou mezelf meer zijn gaan verliezen als ik opnieuw samen zou zijn met mijn ex. Destijds zag ik dit niet in en heb ik diverse pogingen gedaan om ons gezin bij elkaar te houden. Nu zou ik het eigenlijk geen pogingen noemen, eerder forceren. Mezelf wegcijferen om een relatie met de vader van mijn kinderen te hebben. Om het gezin bij elkaar te houden.

Ondanks alles wat mijn ex mij heeft aangedaan (een relatie die door leugens geleid werd, zoals een jarenlange relatie met twee andere dames), was ik bereid met hem verder te gaan. Ik kon of was niet in staat los te laten, om het gezin kapot te laten gaan waar ik zoveel jaren aan gebouwd heb. Om allerlei plannen die ik voor ons gemaakt had te laten varen. Daar klampte ik me aan vast terwijl ik mezelf en mijn eigen behoeftes wegcijferde. En waarvoor? Voor een man die mijn waarde niet erkent. Mij niet het respect gaf dat ik keihard verdien en mijn hoofd met leugens volspoot.

2022 en 2021 waren zware jaren, emotioneel zat ik erdoorheen en ik voerde vanbinnen een gevecht waar vrij weinig mensen van op de hoogte waren. Het was een gevecht dat gevoerd moest worden en zo einde 2021 werd mij alles duidelijk. Het jaar 2022 zou een nieuwe start zijn. Zou ik mezelf weer op plaats nummer 1 gaan zetten. Alles wat teveel negatieve energie in mijn leven bracht zou ik loslaten. Om te beginnen waren dit vooral mijn eigen gedachten. Weer beseffen dat alleen ikzelf verantwoordelijk ben voor mijn eigen geluk. En nog belangrijker: mezelf hervinden en mentaal sterker worden.

Sommige fouten geef je niet graag openlijk toe, maar ik moet toegeven dat ik, als het om mijn ex gaat, foute beslissingen gemaakt heb. Dat ik zoveel van een ander hield dat ik bereid was mijn gezonde verstand te negeren en mijn waarden en normen te laten varen. De persoon die ik vandaag de dag ben, voelt heel veel onbegrip voor wie ik was, maar ik geloof dat deze fouten gemaakt moesten worden. Want alles bij elkaar heeft het mij gevormd tot wie ik nu ben. Het heeft mijn persoonlijkheid veranderd; ik ben toegewijd aan mezelf en heb de plicht te allen tijde voor mezelf te kiezen. Als ik in de spiegel kijk zie ik een sterke vrouw die weet wat ze in het leven verdient en niet van plan is om met minder te settelen. Ik ben positief over hoe ik momenteel in het leven sta maar uiteraard blijf ik mezelf ontwikkelen. Ik zit vol positieve energie en kijk hoopvol uit naar wat de toekomst voor mij in petto heeft. Ik reken erop dat, met God aan mijn zijde, ik de kracht heb om alles wat op mijn pad komt zal doorstaan.

‘God, schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, de moed om te veranderen wat ik kan veranderen en de wijsheid om het verschil hiertussen te zien’.

Wat voor jaar was 2022 voor jou?