Kijk, gelijk een goed voorbeeld waarom alleenstaand niet altijd leuk is: Moederdag.

Met haar 14,5 maand is mijn minimensje nog veel te klein om zelf wat in elkaar te knutselen, laat staan dat ik haar met wat geld naar de winkel kan sturen om vervolgens een compleet zinloos en meestal onbruikbaar cadeautje te krijgen, maar dan toch supertrots te zijn dat ze het toch maar even zelf heeft uitgezocht! En geen man die dit voor haar kan doen.

Dus heb ik dit jaar maar hand- en voetafdrukjes gemaakt met papier en wat verf dat ergens in de vele rommelige hoekjes van mijn huis lag te verstoffen.

Natuurlijk zijn wij ook op bezoek geweest bij mijn ouders en heb ik het tweede paar afdrukjes aan mijn moeder gegeven. En mijn moeder, geweldig als ze is, had voor al haar dochters met kids ook een cadeautje gekocht!

Voor mij nog 1tje extra, omdat ik geen man heb die eraan kan denken en een kind dat nog te klein is om eraan te denken.

Mijn moeder functioneert vaak als een soort “surrogaat vader”, al vanaf dag één in het ziekenhuis. Op de neonatologie afdeling mogen de ouders heel de dag door komen wanneer en hoelang ze willen, maar omdat er bij mij geen papa was, mocht zij i.p.v. hem altijd komen.

Zij is ook degene die mij overal doorheen heeft gesleept en heeft ook nooit geklaagd wanneer ik voor de zoveelste keer huilend aan de telefoon zat voor de meest onzinnige dingen, of weer eens bevestiging nodig had of ik het wel helemaal goed deed.

Mijn moeder is de beste oma, “surrogaat vader”, maar vooral de beste moeder die je kunt hebben! Hoewel zij de vader-functie vervuld voor mijn meid, blijft ze altijd vooral een erg trotse oma
 
Groetjes
Monica