Er zijn vele vormen van liefde. Je kan van iets of iemand houden. Liefde kan je heel gelukkig maken maar soms geeft het ook heel veel pijn. Omdat het je raakt in je hart.

De liefde als moeder voor je kind is anders. Moederliefde kan je boven op een roze wolk zetten en tegelijkertijd kan het je ook heel verdrietig maken. Kinderen zijn niet te vervangen en daarom zal er nooit een nieuwe liefde zijn.

De liefde voor iets of iemand maakt dat je het liefst dag en nacht in de nabijheid wil zijn van hetgeen waarvan je houdt. Maar bij moederliefde werkt het in tegenovergestelde richting. De liefde voor je kind bestaat uit loslaten zodat je kind kan leren een volwaardig en zelfstandig mens te zijn.

Van je kinderen voel je alles. Als ze blij zijn maakt je hart een sprongetje en als ze verdrietig zijn doet het je pijn. En het maakt niet uit waar ze zijn, een moeder voelt het gelijk. Als moeder ben je ooit samen met je kind één geweest maar je kunt ze niet bij je houden.

Elke dag en steeds een beetje meer laat je ze los. En soms moet je ze helemaal laten gaan. En eerlijk gezegd doet die vorm van liefde soms best een beetje pijn. Omdat het je raakt in je ziel.