De 9-jarige Duuk is zo intelligent dat hij op de basisschool bijna 3 klassen heeft overgeslagen en nu gaat het kind naar de middelbare school. (bron: ad.nl) Zijn moeder maakte zich, naar mijn mening terechte, zorgen toen hij al die klassen op de basisschool mocht overslaan en staat nu weer voor een dilemma. Want wanneer maak je de juiste keuze? Ze zal Duuk moeten gaan behandelen als een 12-jarige. Hij gaat een groot stuk alleen fietsen naar de middelbare school, hij krijgt een mobieltje en een eigen huissleutel. De verwachting is dat hij het tweetalig onderwijs dat hij gaat volgen versneld gaat doen, en dat hij ook daar over een paar jaar klaar is.
Duuk zelf vindt het prachtig allemaal. Hij kan nu met klasgenootjes samen werkjes maken en ze zitten wat dat betreft op hetzelfde niveau. En daar houd het naar mijn mening dan ook op. wendt of keert, hij is en blijft een flink aantal jaren jonger dan de rest van zijn klas. Ik denk dat er op sociaal-emotioneel gebied best veel problemen om de hoek komen kijken, en dat Duuk over een paar jaar in de knoei komt. Misschien pas als hij de middelbare school versneld heeft afgerond.

Stel dat hij 13 jaar is als hij naar de volgende opleiding gaat. De klasgenoten op die opleiding zullen dan al gauw een jaar of 18 zijn. En dat is een groot verschil. Een heel groot verschil. 18-jarigen zijn bezig met uitgaan, gaan samen op vakantie naar Lloret de Mar, Ibiza of een ander feestoord, jagen op meisjes, gieten liters drank naar binnen, halen hun rijbewijs en doen andere bijna volwassenenzaken, en Duuk zal dan midden in zijn puberteit zitten en dingen willen doen die zijn klasgenoten ook doen. En dat kan dan niet. Gewoonweg omdat hij 13 jaar is. Hij is dan zelfs nog niet oud genoeg om scooter te mogen rijden. Ik vind dat je een kind van 13 jaar echt niet dezelfde dingen kunt laten doen als iemand die (bijna) volwassen is. Andersom denk ik ook dat een 18-jarige niet zit te wachten om een puber van 13 jaar mee op sleeptouw te nemen. En wat doe je dan? Natuurlijk begrijp ik dat het niet fijn is als een kind de hele dag in zijn neus zit te boren op school, maar ik vind ook dat er grenzen moeten worden gesteld aan het aantal klassen dat een kind kan en mag overslaan. Puur om de sociale-emotionele factoren. Ik hoop ook echt dat we tegen die tijd krijgen te horen hoe het op dat gebied met Duuk gaat. Op leergebied zal het waarschijnlijk uitstekend gaan, maar wat heb je daar aan, als je misschien weer het buitenbeetje bent en je je ellendig en niet begrepen voelt? Hoe dan ook. Ik ben blij dat ik niet in de schoenen sta van Duuk’s ouders. Het is naar mijn mening kiezen uit twee kwaden en ik hoop dat hun keuze goed uitpakt voor het ventje.