12-12-12 was de dag dat ik de liefde van mijn leven eeuwig trouw beloofde. Het was een prachtige koude dag omringd met een dun laagje sneeuw en blauwbekkend stonden we ons in allerlei poses te wringen voor de fotograaf. Van blauwe lippen of klapperende tanden zie je op de foto’s overigens niets meer terug. Ik gok dat ongeveer de helft van de feestgangers die avond wist van de tegenwind wat al 2,5 jaar om ons heen waaide.
Na de uitzending van Giorgio, mijn man, besloten wij in 2010 het aantal inwoners van Nederland te willen gaan uitbreiden. Maar toen ik daar in mijn prachtige wit getailleerde trouwjurk stond te dansen, had ik inmiddels drie miskramen achter de rug en leek een gezinnetje onbereikbaar.

Omdat ik 3 miskramen heb gehad kwam ik in aanmerking voor onderzoeken in het ziekenhuis. Chromosomen, stolling, mijn baarmoeder…alles werd bekeken. Mijn bloedstolling bleek niet in orde en ik werd gediagnosticeerd met het Antifosfolipidensyndroom. In het kort: dit is een auto-immuunziekte waarbij de bloedstolling te sterk werkt. Ik heb hierdoor meer kans op miskramen, vroeggeboortes en trombose. Met medicatie moest de kans op een gezonde zwangerschap flink toenemen. Met 2 receptjes van bloedverdunners stonden we al snel buiten. Er werd redelijk luchtig over gedaan, dus ging ik er ook heel nuchter mee om. Niet wetende wat voor problemen het mij later zou geven.

In juli 2013 was ik de trotse eigenaar van opnieuw een positieve zwangerschapstest. Wij gingen er weer voor, samen met de bloedverdunners die ik moest slikken en injecteren. Dagelijks bracht ik mijzelf prachtige, jeukende blauwe plekken toe. Ik lag wakker van de jeuk, had soms spierpijn in mijn kaken van het op mijn tanden bijten. Het deed pijn. Maar hey, ik had het er voor over. De zwangerschap verliep redelijk voorspoedig. Dolblij was ik met mijn klachten van misselijkheid, honger, stemmingswisselingen en vermoeidheid. Doordat ik door de jaren heen zo onzeker was geworden, gaven deze klachten mij juist wat zekerheid.
Toen ik 20 weken zwanger was kreeg ik ernstige pijnklachten in mijn rechterhand, voornamelijk in de vingers. Deze voelden koud aan en werden blauw. Mijn arts in Utrecht dacht aan trombose in de kleine vaatjes van mijn vingers. De bloedverdunners die ik injecteerden, werden verhoogd. Nu kon ik mijn schilderij op mijn buik en benen in rap tempo afmaken. Helaas voor de pijn hielp dit niet echt. Ik kon mijn werk als verpleegkundige niet meer doen.
Thuis ging het ook erg moeizaam; afwassen, koken, mijn haar doen, mijn broek ophijsen, mijn schoenen aantrekken…het ging niet meer. Ik heb de laatste maanden dan ook op de automatische piloot geleefd en regelmatig huilend in bed of op de bank doorgebracht. Doorzetten en aftellen. Ik had geen keuze.

Vanaf 35 weken liep mijn bloeddruk ineens omhoog. Regelmatig moest ik op controle op de polikliniek en op de fiets ging ik woensdag 12 maart op weg naar het ziekenhuis. Na meerdere metingen werd besloten mij medicatie te geven, hiervoor moest ik worden opgenomen om mij en de baby in de gaten te kunnen houden. Een paar dagen later mocht ik bijna naar huis, mijn bloeddruk was mooi gezakt op de medicatie. Onder het mom van ‘ nog een CTG en dan naar huis’  lichtte ik mijn man in, welke de muren in de woonkamer nog  snel stond te witten. Een paar minuten later ging het alarm van het CTG apparaat af. Mijn dochter haar hartslag zakte ineens van 150 naar 45-50. Voordat ik op de bel kon drukken stonden er al een paar artsen om mijn bed.

Die avond is Sarah geboren met 36 weken en 6 dagen door middel van een keizersnede. Die fiets heeft nog ruim 4 weken in de fietsenstalling van het ziekenhuis gestaan…

Volgende week deel 2; mijn bevallingsverhaal.

Ik ben Geertje Boekhouder, een 29 jarige positieveling met blauwe ogen en wonend in Ede. Sinds maart 2014 ben ik de trotse moeder van mijn dochtertje Sarah.  Naast moeder ben ik ook hartpatiënt. En dat is pittig, maar ik zie het ook zeker als een uitdaging. Van oorsprong ben ik verpleegkundige  maar daarnaast ligt mijn passie in schrijven, lezen en snuffelen op blogjes en online magazines. Zodoende heb ik Mommyonline gevonden! Tevens heb ik een enorme zwak voor make-up, mode en gadgets en daar steek ik mijn neus dan ook graag in.