Natuurlijk scheren Columns by Trenke Riksten - ‘Waarom scheer jij je dáár?’ vraagt Marie. Ze loopt de badkamer binnen, waar ik in bad mijn benen scheer. ‘Vrouwen scheren hun benen,’ zeg ik. Over oksels en bikinilijnen begin ik maar niet. ‘Papa scheert soms zijn gezicht,’ zegt dochterlief. ‘Ja, daar heeft híj haren,’ is mijn reactie. En ook op zijn benen, denk ik er achteraan. Die scheert hij niet. Vind ik zijn harige benen lelijk? Welnee. Hoewel Marie niet echt doorvraagt, besef ik dat ik niet echt antwoord heb gegeven op haar vraag: Waaróm scheer ik mijn benen? Het antwoord is natuurlijk dat ik kale benen mooier vind. Bij vrouwen tenminste. Toch? Vind ik dat echt zelf? En zo ja, heb ik dat dan altijd al gevonden, of is me dat aangeleerd? Als de maatschappij dol zou zijn op flink behaarde vrouwen, zou ik die sprieten dan niet laten staan? Voor het antwoord op deze nature versus nurture-vraag denk ik terug aan mijn eigen ontharingstraject. Als kind schoor ik mijn benen niet. Dat vond ik heel normaal, maar toen kwam er een gymles in de brugklas. ‘Wat heb jíj veel haar op je benen,’ riepen mijn medeleerlingen, met duidelijke afkeuring in hun stem. Pijnlijk. Toen ik vijftien was zeiden tienerjongens dat ik mijn benen moest scheren. Gecombineerd met het gymincident en tussentijdse opmerkingen van dezelfde strekking was ik er inmiddels van overtuigd dat mijn benen haarloos hoorden te zijn. Ik besloot uit te zoeken wat ik hiervoor het beste kon gebruiken: scheermesjes, ontharingscrème of hars. Ik begon met de scheermesjes. Afgezien van wat snij-indicentjes ging het ontharen daarmee goed, maar het moest wel erg vaak gebeuren. Over naar de ontharingscrème. Die bleek pijnloos, maar de haren bleven maar net langer weg dan bij het scheren. Voor een blijvend glad resultaat moest ik de crème vaak gebruiken en hij was niet goedkoop. Dus kocht ik samen met een vriendin twee pakjes harsstrippen. Mijn dappere vriendin wilde wel eerst. Ik plakte de harsstrip op haar been, trok hem eraf, en … de haren waren weg! Volgens haar deed het nauwelijks zeer, dus plakte ik de volgende harsstrip. Beide pakken hars bleken alleen al voor haar onderbenen nodig. Een paar weken later probeerde ik het zelf. Ik plakte de harsstrip op mijn been, trok hem eraf, en … de hars bleef zitten. Met geen mogelijkheid kreeg ik hem er weer vanaf. Ik boende met zeep, crème en schuurmiddel. Uiteindelijk pakte ik een schaar en schraapte de hars, samen met mijn huid, van mijn been af. Pijnlijk. De eerstvolgende gymles (uiteraard met geschoren benen) verklaarde ik de wond door te zeggen dat ik was gevallen. Geen leerling leek zich af te vragen hoe een valpartij de oorzaak kon zijn van een plek onderaan mijn enkel … Nog net niet volwassen durfde ik de vierde ontharingsmethode aan: het epileren. Pijnlijk. Zowel het gebruik, als het feit dat de haren níet wekenlang wegbleven, zoals de verpakking van het apparaat vermeldde. De peperdure epilady belandde in een la die ik zelden opende. Concluderend lijkt me het idee dat vrouwen hun benen moeten scheren een gevolg van nurture: het wordt vrouwen aangeleerd. Toch ga ik er maar wel mee door. Dat voelt heel natuurlijk. Share on Facebook Share Share on TwitterTweet Share on Pinterest Share Share on LinkedIn Share Share on Digg Share
Raar eigenlijk, dat behaarde benen voor mannen wél geaccepteerd worden. Maar ja, ik vind zelf gladde benen ook mooier… ik probeer het wel te doen als de meiden niet in de buurt zijn, maar ja, dat lukt ook niet altijd. Ze hebben gelukkig nog niet door hoe het bijhouden van de bikinilijn gaat…
Ik vind ze dus ook mooier, Monique, maar of ik dat ook zou vinden als apenhaar in de mode was, al sinds ik geboren was? Ik betwijfel het! Waarom scheer jij je als je dochters er niet bij zijn? Niet dat ik het doe waar ze wel bij zijn hoor, maar ik doe het onder de douche, dus als er dan een kind in de badkamer komt plassen, nu ja, dan ziet het wel dat ik me scheer.
haha, ja, ik doe het ook braaf. Ik epileer trouwens wel. het went even, maar dan is het wel een stuk minder werk. en na een paar jaar krijg je steeds minder haar, dus het wordt steeds makkelijker. ik doe het nu om de week in de zomer. en nooit meer stoppels! de kinderen riepen een keer: ook, ook! Ik zette het apparaat op hun been en dat was het toen…
Ja, het is wel waar dat we makkelijk meegaan met het modebeeld. Maar gelukkig zijn harige benen niet in de mode haha.
@Karien, misschien moet ik epileren ook weer eens proberen. Het apparaat dat ik had, was erg ouderwets, met spiraalvormige ijzertjes, waarbij je geen idee had waar je haren eruit gerukt zouden worden. Nu hebben ze veel betere. Echter, het kost wel veel geld en als het dan toch niet bevalt … @Daniëla,heb jij zelf zulke mooie haarloze benen dat jij blij bent dat harige benen niet in de mode zijn, of ben je dusdanig geïndoctrineerd dat je denkt dat je haarloze benen mooier vindt of vind je dat ECHT zelf? 🙂
Ik heb enigsziens het geluk dat ik een broekmens ben, mij zul je dan ook niet gauw in een rok/jurk of korte broek zien. Hierdoor voel ik mij niet altijd verplicht om mijn benen te scheren. Ik vind haarloze benen wel mooier maar vind het niet zo belangrijk om wekelijks tijd vrij te moeten maken om te scheren. Wegens hygienische redenen vind ik het wel belangrijk om geregeld tussen mijn benen te scheren
@Daniëla, ja? En als het nu mode zou worden om flink veel haar op je benen te hebben, zou je ze dan toch blijven scheren, omdat je dat mooier vindt? Begrijp me niet verkeerd, ik vind harige benen ook lelijk, maar ik twijfel dus ernstig of dat wel aangeboren is. @Mandy, hahaha, ik zie het voor me, je partner baant zich een weg door het oerwoud, om op de plek waar “X marks the (G-)spot” alleen maar omver gekapte bomen aan te treffen, 🙂 Maarre, met wekelijks scheren houd ik mijn benen niet netjes bij. En ik snap dat je het hygiënischer vindt om je tussen de benen te scheren, maar dat is nu juist iets wat je ontzettend goed bij moet houden, dat gaat irriteren en jeuken enzovoort en dat niemand ziet. Je zult wel begrijpen hoe goed ik het daar bijhoud …
