Er komt een periode in het leven van iedere kleine meid dat zij er net zoals mama uit wilt zien. Dan wil ze graag make-up op, haar nagels gelakt hebben, dezelfde haarmode en misschien zelfs dezelfde kleding en schoenen als mama.
Wanneer deze periode zich aandient is het belangrijk om te weten waar jouw grenzen zijn en deze goed te bewaken. Maar ook om creatief en indien nodig een tussenweg te zoeken. Want je kleine dame zal zeker alles uit de kast halen om haar zin te krijgen.

Dochtertjelief heeft haar intrede gedaan in de wereld van ‘mama look a like’.
Zij heeft het niet met kleding, daarvoor is mama blijkbaar niet hip genoeg, maar met name met nagellak, lipgloss en de weinige make-up die mama gebruikt. En schoenen met haken vindt zij ook mooi.
Het begon echt pas toen zij met de basisschool begon. Haar interesse in bepaalde beautyproducten nam toe en vaker vroeg zij mij of zij ook wat op mocht wanneer ik me aan het klaar maken was. Met haar vierjarige leeftijd vind ik dat nog wat aan de jonge kant en antwoord standaard steevast met een nee. Naar mijn inzicht is make-up bij jonge kinderen een ‘not done deal’. En dat maakte ik dochtertjelief mooi duidelijk. Helaas voor mij was dochtertjelief het helemaal niet met mij eens. Dus na heel wat gezeur van haar aangehoord te hebben vonden wij de oplossing in de aanschaf van een (kleurloze) lippenbalsem. Zelf gebruik ik geen lippenstift maar lipgloss.

Omdat dochtertjelief niet zomaar een willekeurige lippenbalsem wilde, kocht papa, zo lief als hij is, een heuse Hello Kitty-lippenbalsem voor haar. En blij dat ze ermee was! Te blij naar mijn mening. Want tot mijn grote verbazing heeft dochtertjelief er slechts een klein weekje over gedaan om de inhoud van de lippenbalsem op te maken. Ze bleef haar lippen er continu mee smeren. Het werd een verlengstukje van haar waar ze geen afstand van kon nemen. Ze sliep er zelfs mee! Toen de balsem op was vertikte ik het dan ook om een nieuwe voor haar te kopen. Genoeg redenen dus om zich op iets anders te richten vond dochtertjelief.
En het werd nagellak, wat betreft mascara en dergelijke wist zij dat ze weinig kans maakte. En geen haar op mijn hoofd die erover dacht om voor haar schoenen met haken te kopen. Maar over nagellak had mama nog niets gezegd dus kon ze een poging wagen.

Bij klasgenootjes had ze het al vaak gezien, van die knalkleurende nagellak. Lekker opvallend dus en natuurlijk vond ze het mooi. Ook lippenstift wil ze graag uitproberen. Wederom keurde ik het af, geen nagellak of lippenstift voor mijn lieve vierjarige dochtertje. Dochtertjelief nam helaas geen genoegen met mijn afwijzende antwoord en besloot creatief te werk te gaan. Met een rode kleurenstift bewerkte zij haar nagels en lippen. Blij was ik er absoluut niet mee en liet haar duidelijk weten dat ze dat nooit meer mocht doen. Door haar creatieve geest vond ik wel dat ik haar tegemoet moest komen, dat had ze tenslotte wel verdiend.

Gezien ik make-up bij haar jonge leeftijd geen optie vind werd het een leuk kleurtje voor op haar nagels. Na haar nagels met een mooie babyroze lakje met een hoog glansgehalte te hebben gelakt straalde dochtertjelief van oor tot oor. Wat was zij er super blij mee!

Ik vrees dat dit pas het begin is van wat mij te wachten staat. Voordat je het weet deel je namelijk van alles met je dochter. Maar ach, samen komen we er wel uit, soms moet je als mama ook wat water bij de wijn doen en ervan genieten, nietwaar?