Misschien zijn het lang vervlogen tijden, misschien zit je er middenin. Maar vergeten doe je het nooit. Het zijn namelijk de meest vermoeiende tijd in een mensenleven: de eerste paar maanden na de geboorte van je baby. Waar je lichaam zich probeert te herstellen, je hoofd uit elkaar ploft van alle goedbedoelde adviezen en je gevoel constant een loopje met je neemt. En dat slaapgebrek… Killing voor iedereen. En nu blijkt: dat is niet voor niets.

Een aantal bebrilde, althans zo stel ik me dat voor, wetenschappers hebben namelijk ontdekt dat baby’s ’s nachts niet alleen maar huilen omdat ze honger hebben. Welnee! Daar zitten heel andere gedachten achter. Ze willen niet dat jij en je lieftallige, doch ook oververmoeide, bedpartner eens even lekker van bil gaan. Nee, nee, nee!!! Geen seks. Daar houden schattige baby’s niet van. Gewoon je oude nachtponnetje aanhouden en slapen. Om vervolgens constant weer wakker te moeten worden om je kleine zoetsappige aandachttrekkertje de borst of fles te geven. En wat gebeurt er dan? Juist! Je wordt moe. Van al dat gekrijs raak je uitgeput. En heb je dan zin om je benen te scheren, je voortuin in model te brengen en je man eens een lekkere beurt te geven? Nope.

Baby wil geen vrijende ouders. Want van vrijende ouders krijg je nog meer baby’s. Bah! Baby’s houden niet van andere baby’s, en zeker niet als dat kleine monster ook nog eens dezelfde achternaam draagt. De krijsende baby is dus simpelweg een voorbehoedsmiddel. Het behoedt de baby van het krijgen van een broer of zus.

Weet je dat ook weer.