Nog glibberig, warm en lekker warm op mijn buik. Daar lag ze dan, onze kleine meid. En al binnen het uur dronk dit kleine wondertje al bij mij aan de borst. En dit voelde zo goed, zo doodnormaal. Alsof het altijd al zo was.

Onderhand is ons kleine wondertje alweer 16 maanden en drinkt nog, net zoals toen, regelmatig bij mama aan de borst. Natuurlijk is er in al die maanden wel van alles veranderd en gebeurd wat de borstvoeding aangaat.
We hebben te maken gehad met regeldagen, clusteren, reflux, in slaap borsten, vaak wakker worden in de nacht, niet uit flesjes willen drinken, alleen maar bij mama willen zijn, hele dagen aan de borst willen hangen tijdens de bekende sprongetjes. Maar als ik erop terug kijk….. Nee, zou het voor geen goud willen missen.

Ik weet nog zo goed, ons meissie was twee weken oud, het was oud en nieuw en ze werd wakker van het vuurwerk. Na lekker bij mama gedronken te hebben weer lekker in bedje verder gaan slapen. Rond 5.00 uur werd ze wakker voor de volgende voeding. En ik had onderhand zoveel stuwing dat ze niet aan kon happen. En dan in de vroege morgen, als kersverse mama met een hard huilend kind in je armen moet je gaan kolven. Wat een stress had ik, dat ik ten eerste dat rotding niet in elkaar kreeg en er vervolgens niet genoeg uitkreeg zodat ze goed aan kon happen. Nu, vele maanden later, kan ik er gelukkig wel weer om lachen. Maar wat voelde ik me op dat moment alleen….

Maar eigenlijk moet ik eerlijk zijn, dat wij samen een hele makkelijke borstvoedingstijd hebben. Ik heb gelukkig op één kloofje na nooit problemen gehad. Altijd genoeg melk, en een kind wat maar al te graag wil drinken. En ik weet ook heel goed dat dit ook heel anders kan gaan. Dit hoor ik vaak genoeg en dan des te meer bedenk ik me dat ik van geluk mag spreken.

In eerste instantie vond ik het belangrijk om mijn dochter de borst te geven omdat het gezond is voor zowel moeder als kind. Maar ook omdat het gewoon veel goedkoper is. Ze hebben er vaak toch een iets betere weerstand door. Doordat mijn dochter last had van reflux en moedermelk onder andere ook pijnstillend werkt was het nog beter om door te gaan. Omdat het eigenlijk altijd goed gegaan is en we vrijwel nooit problemen hebben gehad is het makkelijk geweest om het jaar vol te maken. En nu vind ik het sneu om haar de borst te moeten weigeren terwijl ze nog zo graag drinkt. En om zelf te stoppen en de kans op borstontstekingen te lopen vind ik niet nodig. Ik zou het heel mooi vinden om de twee jaar vol te maken. Maar dan hebben we nog wel wat maandjes voor de boeg. Alles wat ze nu nog drinkt is mooi meegenomen.

Na een half jaar gaat men toch vragen hoe lang het de bedoeling is om te gaan blijven voeden, na een jaar wordt het toch wel eens tijd om te stoppen en des te langer je doorgaat des te minder sommige mensen het snappen. Ik heb hier heel duidelijk antwoord op gegeven dat dit aan Lyanne is en ik er zelf geen problemen mee heb dat ze nog bij me drinkt. Ik heb over het algemeen niet zoveel last van negatieve reacties en zijn mensen als ze het horen vaak alleen maar nieuwsgierig hoevaak en hoe en hoelang ze dan nog drinkt. Soms krijg je inderdaad wel scheve gezichten maar dan zeg ik altijd: Moet ik mijn kind dan melk van een beest gaan geven terwijl er melk van een mens voor haar klaarstaat? Nee, dan geef ik liever zelf. Gelukkig zijn er ook die mensen om je heen die trots op je zijn en je enorm steunen. En hoelang wij nog doorgaan? Totdat Lyanne er zelf mee stopt…. En wat mij betreft mag ze voorlopig zeker nog lekker bij mama blijven drinken!

Veel liefs van een met trots langvoedende mama!