Toen ik tiener was, bestond het toppunt van ontspanning uit languit op het strand liggen. Ik bewoog om me met zonnebrandcrème in te smeren, me om te draaien zodat ook mijn andere kant bruin werd en soms sloeg ik bladzijden van een boek om. Als ik een echt actieve bui had, nam ik een verfrissende duik in de zee of gooide ik met een frisbee. Uiteraard om daarna weer languit te gaan liggen.
Tegenwoordig ga ik naar Nienoord. Dit is een familiepark met overdekte treintjes, een kinderboerderij, een kabelbaan, apenkooi, veel glijbanen en vele speeltoestellen. Omdat het een paradijs is voor de kinderen, hebben wij een gezinsabonnement. Regelmatig ga ik met mijn man en drie kinderen heen.
Zodra we aankomen, smeer ik de kinderen én mezelf in met zonnebrandcrème. Vervolgens hobbel ik de rest van de dag achter de kinderen aan. Ik houd in de gaten dat ze elkaar geen pijn doen en geen gevaarlijke dingen doen. Roep dingen als: ‘Dat andere kind was eerst!’; ‘Niet bij de glijbaan omhoog klimmen!’ en: ‘Je moet je schoenen uitdoen als je op het springkussen wil!’ Natuurlijk duw ik de kinderen op de schommel, ga met ze in de fietskabelbaan en loop de 49 treden naar de hoogste en vetste glijbaan meerdere keren achter elkaar. IK bewonder de capriolen die ze allemaal uithalen. Tussendoor zorg ik ervoor dat ze hun natje en droogje krijgen, want spelende kinderen denken er niet om dat ze moeten drinken. Als een kind zich bezeert, sprint ik er met de snelheid van een pas afgeschoten vuurpijl naartoe, om de schade op te nemen en troostende kusjes te geven. En voor dat ene kind met een splinter in zijn voet, loop ik naar de EHBO-post aan het begin van het park, waar ik de veiligheidsspeld krijg waarmee ik even later de splinter uit de voet probeer te halen. En uiteindelijk roep ik dat ze allemaal moeten komen, omdat we naar huis gaan.
Druk? Och, voor een moeder is zo’n familie-uitje de meest ultieme ontspanning.