In de tijd dat mijn oudste kinderen nog de leeftijd hadden dat ze elke zaterdag en/of zondag gehaald en gebracht moesten worden naar hun voetbalwedstrijden genoot ik soms het meest van de gesprekken die ze tijdens de uitwedstrijden voerden op de achterbank. Waar het op de terugweg uiteraard ging over de overwinning, het verlies, de altijd slechte en partijdige scheids, werden op de heenweg vaak andere gesprekken gevoerd. Na verloop van tijd kwam ik er achter dat het beter was om me daar niet in te mengen. Zodra je namelijk denkt mee te moeten doen aan zo’n gesprek veranderen ze razendsnel van onderwerp

Meestal worden er in hun ogen onderwerpen besproken die niet voor moeders oren bestemd zijn. Laat staan dat ze er op zitten te wachten dat ik mij er in ga mengen. Daarom hield ik me bij deze gesprekken altijd heel wijselijk Oost Indisch doof. Vaak begint het gesprek onschuldig maar komen ze naarmate ze op dreef raken op een totaal ander onderwerp uit. Omdat ik al die tijd mijn mond had gehouden leken ze totaal te vergeten dat er achter het stuur nog een of andere truttige, ouderwetse moeder zat die haar oren gespitst hield.

Nu ik weer zo’n kleine spruit op de achterbank heb zitten heb ik me voorgenomen om dezelfde aanpak te hanteren. Zo hoor je tenminste nog eens wat. Als je vraagt wat heb je vandaag gedaan op school, krijg je standaard hetzelfde antwoord. Nou gewoon wat we altijd doen. Ja hallo en wat is dat dan precies? Hetzelfde als gisteren. Ben blij dat je me zo goed op de hoogte houdt.

Toen ik vorige week naar het zwembad reed ontspon zich een interessant gesprek op de achterbank. Opeens hoorde ik het vriendje zeggen. En toen lag die blote vrouw op die blote man en gingen ze de hele tijd op en neer. Pardon? Volgens mij hadden ze die middag bij mij met de lego gespeeld en geen tv gekeken. Ook mijn nazaat bleek zeer geïnteresseerd in dit verhaal. Oh, ja vertel eens en wat deden ze toen. Nou gewoon heel raar. Voor mij het moment om in te grijpen. Mijn kleine is wat voorlichting betreft nog blanco. Waar heb je dat gezien vroeg ik voorzichtig. Thuis op tv, ik was aan het zappen en toen zag ik dat. Waar waren je vader en moeder toen je zat te kijken vroeg ik.

Boven, maar ik heb hem snel op een ander net gezet want ik vond het heel stom en vies. Gelukkig dacht ik. Wie weet wat hij anders nog meer allemaal had gezien.

Heb je wel aan je vader of moeder verteld, wat je hebt gezien? Natuurlijk niet. Straks gaan zij het ook nog doen. Ja, was mijn onnozele antwoord. Daar moet je toch niet aan denken. Je zou ze eens op ideeën brengen. Een ding is zeker. Hij heeft geen idee waar kinderen vandaan komen. Misschien tijd voor een lesje voorlichting. Achterbank gesprekken. Ze zijn zeker weten ergens goed voor!