Nu mijn dochter Zoë flink uit haar kleding begint te groeien, en ik er niet veel om geef om steeds met de zogenaamde laatste trends mee te doen, gebeurt het steeds vaker dat ik truitjes van mezelf, de strakke, fel gekleurde dan, om haar lijf zie zitten. Maar in de ochtenden ben ik niet zo scherp en bij haar thuiskomst vraag ik er dus om: ‘Heb je mijn shirtje aan?’ ‘Ja ma, van mij is alles vies’, is dan haar antwoord, waarop ik haar vertel dat ze die ook in de wasmachine moet doen, lijkt mij wel zo handig. Ik was al heel vaak! Het is natuurlijk een smoes maar ik wil dat dan toch weten. Ze kan gelukkig niet liegen tegen me, en zegt al gauw hoe het zit, maar deze leugen om haar eigen bestwil kan ik wel waarderen. Ik vond hem wel leuk, maar niet bijster origineel.

De volgende dag had ik al mijn Cool Cat-truitjes maatje S, vaak met het label er nog aan, uitgezocht. Gewoon uit mijn uitpuilende kledingkast met voor 80% ongedragen kleding. Het waren er vijf, splinternieuw. Ze kreeg nog kleedgeld, de kleuren en het strakke lycra stonden haar machtig mooi. Ze was dolblij! Dat scheelde weer zo’n 85 euro, leuk hoor en handig. Ik zag haar glimlach, ze lachte in haar knuisje. Dat had ik in haar positie hetzelfde gedaan, ware het niet dat mijn moeder geen korte truitjes of lange truitjes in felle kleuren droeg, en ze was 10 cm kleiner dan ik, en ik dikker dan haar. Nee, dat niet wilde ik niet, en zij helemaal al niet. Ze droeg wel mooie strakke rokjes, voornamelijk zwarte, waar haar prachtige benen mooi in uitkwamen. Maar het was toch te ouwelijk. Mijn dochter krijgt nu kleedgeld en elk dingetje is nu meegenomen. Ja, ze wordt ineens zuinig, zij is nu echt een Zeeuws meisje. Ik kan er echt om lachen. Met mama bestelde ze Nikes, en nu koopt ze de mooiste sleehakken voor 15 euro!

Geweldig hoe ze dan verandert, door haar eigen centen uit te geven. Getrakteerd wordt er niet veel, maar daar heeft ze nu ook geen zin in. By the way, mama trakteert toch altijd of het nou om een Big-Mac gaat of een HEMA worst of heerlijke Vlaamse frietjes. Daar is ze ook mijn meisje voor. Maar alleen als het budget het toelaat.

Mijn dochter wordt (is uitgerekend: 1.72 meter) net zo lang als mij. Leuk! Ook voor haar als ik weer in een koopbui een hoop nieuwe kleren aanschaf. Ik vind dit een fijne lengte en zij ook. Ze wilde altijd als zo groot als mij zijn. Nou ja, groot, de gemiddelde lengte toentertijd was 1.72 meter en nu zijn ze bijna allemaal 1.80 meter of langer. ‘Basketballers in spe’ noem ik ze wel eens als ze dan ook nog eens op stilettohakken langs mij heen flaneren. Mijn dochter is nu 1.62 meter lang, nog zo’n kleine puber, echt leuk, ik voel me groot bij haar. Maar dit gaat anders worden, want mama gaat niet meer op stiletto’s, no way! Laat haar dat maar doen, maar over een paar jaar, af en toe, als ze haar voeten niet te veel pijn doet.

Het is een spannende tijd, op deze leeftijd vormt zich toch echt het karakter een stuk duidelijker dan daarvoor. Ik vind het geweldig, maar ook heel moeilijk met al die wisselingen, en als alleenstaande moeder wordt ze op mij als eerste woest, en is daarna afgekoeld, tja, het hoort er allemaal bij. Gelukkig voelt ze zich veilig, dat is ook wat waard. Jongens beginnen nu interessant te worden, maar voornamelijk het kijken ernaar is nu in trek. Ze heeft best een goede smaak, hilarisch om te zien wie zij cool of knap vindt. Ben heel blij dat ik een dochter heb, zeker in mijn eentje, ik ben toch een rolmodel voor haar. Ook al ben ik een mannenvrouw, ik had en heb bijna alleen vrienden. Mijn meisje komt er wel met haar kleedgeld, en af en toe schuift mama gewoon wat toe, want waar ben ik anders moeder voor. Ik mag er toch ook zijn om haar te verwennen.